به نقل از خبرگزاری فرانسه روزنامه Jornal de Noticias، هنگامی‌که روفینو بورگو ۱۳ ساله بود، در بیمارستانی در لیسبون دچار بیماری غیرقابل‌علاج «دیستروفی عضلانی» تشخیص داده شود.
او پس از این تشخیص، بیش از چهار دهه با صندلی چرخ‌دار حرکت می‌کرد تا هنگامی‌که یک نورولوژیست (متخصص مغز و اعصاب) در سال ۲۰۱۰ دریافت که او درواقع دچار بیماری متفاوتی است که عضلات را تضعیف می‌کند: بیماری میاستنی.
این بیماری نادر را می‌توان به‌سادگی با مصرف دارو درمان کرد- و اکنون بورگو یک سال پس از این تشخیص جدید توانسته است برای نخستین بار پیاده به‌سوی کافه محله‌شان برود.
مانوئل ملائو، صاحب این کافه در شهر آلاندروال در جنوب شرق پرتغال به این روزنامه گفت: «ما فکر کردیم که معجزه شده است.»
بورگو که اکنون ۶۱ ساله است می‌تواند زندگی طبیعی داشته باشد و فقط به دو جلسه فیزیوتراپی در سال نیاز دارد.
او تأکید می‌کند که احساس بدی نسبت به بیمارستانی که تشخیص نادرست ابتدایی در آن برای او داده شد، ندارد و قبول دارد که بیماری میاستنی در دهه ۱۹۶۰ در میان جامعه پزشکی تقریباً ناشناخته بود.
دیستروفی‌های عضلانی گروهی از بیماری ژنتیکی هستند که با ضعف پیشرونده و تحلیل رفتن عضلات همراه هستند و در اغلب موارد در نهایت باعث می‌شوند که افراد مبتلا توانایی راه رفتن را از دست بدهند. در حال حاضر علاجی برای این بیماری‌ها وجود ندارد.
میاستنی یک بیماری خودایمنی مزمن است که در آن به درجات متفاوت ضعف عضلات اسکلتی یا ارادی ایجاد می‌شود. این بیماری را می‌توان با تجویز دارو عمدتا داروهای «مهارکننده استیل‌کولین استراز» که به طور مستقیم کارکرد عضلانی را بهوبد می‌بخشند و داروهای مهارکننده ایمنی که روند خودایمنی را مهار می‌کنند، درمان کرد
