سید حسن موسوی چلک در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه سال های اولیه زندگی کودک نقش بسیار مهمی در روند رشد فیزیکی و پرورش فکری کودک دارد، افزود: در حال حاضر شش تا هفت میلیون کودک زیر شش سال در ایران زندگی می کنند و مطالعات نشان می دهند که رشد و تکامل مناسب کودک در دوران خردسالی، او را به بهترین شکل برای آغاز مدرسه و سال های بعد از آن آماده می کند.

وی گفت: با توجه به اینکه کودکان امروز آینده سازان فردای جامعه محسوب می شوند بنابراین نمی توان در سیاستگذاری های کلان کشور نسبت به این گروه از سرمایه های کشور بی تفاوت بود.

رییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران تاکید کرد: تاملی بر احکام پیشنهادی برنامه ششم توسعه نشان می دهد که غفلت مشهودی نسبت به این موضوع صورت گرفته است. این در حالی است که برای تحقق مولفه های پیش بینی شده در ایران ۱۴۰۴ نیازمند نیروی انسانی خلاق، سالم از هر نظر (جسمی، روانی و اجتماعی)، مسئولیت پذیر و آگاه و به دور از آسیب های اجتماعی و متعهد به ارزش ها و هنجار های اجتماعی جامعه هستیم. در غیر این صورت با افرادی که خود دارای مشکلاتی باشند نخواهیم توانست مسیر توسعه را به درستی طی کنیم.

وی در ادامه گفت: انتظار این بود که با توجه به اهمیت جایگاه کودکان در کشور، دولت در لایحه پیشنهادی برنامه ششم توسعه جایگاه مهمی برای توسعه شاخص های رفاه اجتماعی این گروه تعیین می کرد.

به گفته موسوی چلک، گسترش مشکلات کودکان و پایین آمدن سن افراد درگیر آسیب های اجتماعی و اثرپذیری بیشتر این گروه از فضای مجازی و ... نشانه هایی مشخص و مشهود برای توجه دولت به این موضوع بود که متاسفانه این نشانه ها که وضعیت موجود کشور  را نشان می دهند، دیده نشدند.

رییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران اظهار داشت: حال که دولت این غفلت مشهود را نسبت به کودکان و موضوعات مرتبط با آنها در برنامه ششم انجام داده است مجلس شورای اسلامی جبران این غفلت را بکند و اجازه ندهد برنامه ششم بدون توجه به کودکان تصویب شود.

وی افزود: تحلیلی بر وضعیت کشورهای موفق نشان می دهد که یکی از موضوعات مهمی که در سیاستگذاری های کشور به آن توجه می شود موضوع کودکان و شاخص های رفاه و سلامت کودکان است. مجلس می تواند با فراگیر کردن برنامه رشد و تکامل یکپارچه کودکان متناسب با شرایط فرهنگی و دینی کشور  موافقت کند تا گامی حداقلی در زمینه توجه به کودکان برداشته شود. به نظر می رسد برنامه ششم توسعه، راه درست سیاستگذاری اجتماعی (در بخش اجتماعی) را گم کرده است و این موضوع فقط محدود به کودکان نیست.