اگرچه نامزد 68 سالۀ حزب دمکرات آمریکا و رقیب جمهوری خواهش متعهد شدند جزئیات بیشتری دربارۀ وضعیت سلامتی خود منتشر کنند اما تاریخ رؤسای جمهور آمریکا شاهد چندین مورد از این نوع پنهان کاری است.
در طول صد سال گذشته تعدادی از رؤسای جمهور آمریکا برای پیروزی در رقابت با سایرین برای رسیدن به این مقام و یا تکیه زدن بر کرسی ریاست برای مدت بیشتر، مشکلات جسمی خود را از دید رسانه ها مخفی کرده اند.
وودرو ویلسون (1913-1921)
ویلسون در سال 1919 و هنگام سفر تبلیغاتی به نقاط مختلف آمریکا به نفع معاهدۀ ورسای دچار سکتۀ مغزی شدیدی شد و تا پایان مدت ریاست جمهوری زمین گیر بود. اوبه رغم وضعیت جسمانی وخیم خود دو سال در منصبش باقی ماند و امور کشور توسط همسر دومش که رابط میان او و دولت بود اداره می شد.
فرانکلین روزولت (1933-1945)
12 سال پیش از آن که روزولت به ریاست جمهوری آمریکا برسد، در سی و نه سالگی، پزشکان ابتلای وی را به بیماری فلج تشخیص دادند. به رغم شدت آن که شخص مبتلا به این بیماری نمی تواند راه برود و یا بدون عصا بایستد اما روزولت 12 سال پیاپی در منصب ریاست جمهوری باقی ماند و در طول این مدت از ارائۀ اطلاعات کافی دربارۀ بیماری اش خودداری کرد و با آن که از صندلی چرخ دار استفاده می کرد اما هرگز با آن در انظار عمومی ظاهر نشد.
دوایت آیزنهاور (1953-1961)
آیزنهاور در طول دوران ریاست جمهوری، با 3 مشکل جسمانی بزرگ روبرو شد. در سال 1955 مشکل قلبی او باعث شد که 3 هفته در بیمارستان بماند و بعد از گذشت کمتر از یک سال، برای درمان التهاب روده تحت عمل جراحی قرار گرفت. او در سال 1957 دچار سکتۀ مغزی شد و زبانش در اثر آن موقتا به لکنت افتاد.
جان کندی (1961-1963)
جزئیات کمی از وضعیت سلامتی کندی در دوران کوتاه ریاست جمهوری اش منتشر شده است. از آن جا که عوارض جسمی او بیشتر بعد از ترورش آشکار شد، احتمال تأثیر داروهای متعدد، روی تصمیمات او قوت گرفت. در سال 2002 مورخی به نام رابرت دالیک گفت که کندی از دردهای شدید در ناحیۀ کمر رنج می برد و در طول دو سال و نیم زمان ریاستش، 9 بار به صورت مخفیانه به بیمارستان منتقل شد.
رونالد ریگان (1981-1989)
ریگان هنگام انتخاب به عنوان رئیس جمهور 69 سال سن داشت و پیرترین رئیس جمهور آمریکا تا آن زمان به شمار می آمد. پیش از آن چندین بار تحت عملیات جراحی قرار گرفته بود که همین موضوع، ابهاماتی را دربارۀ توانایی انجام مسئولیت ایجاد کرد می کرد. در سال 1985 و هنگام عمل جراحی یک تومور بدخیم در رودۀ بزرگ، اختیارات او به مدت 8 ساعت به معاونش جورج بوش پدر سپرده شد.
جرج بوش پدر (1989-1993)
در سال 1992، جرج بوش در ضیافتی که توسط کیشی میازاوا، نخست وزیر وقت ژاپن، ترتیب داده شده بود، جلو دوربین های تلویزیون استفراغ کرد و از هوش رفت. بعدها سخنگوی او این حادثه را کم اهمیت جلوه داد و گفت که رئیس جمهور از آنفلوانزای روده رنج می برد.
