اعتیاد، خماری، نشئگی، فروش مواد مخدر و بساط قمار از مواردی است که کم و بیش در بسیاری از پارک های کلانشهر ها و حتی شهرها کوچک و محلات مشاهده می شود.
شرایط و تحولات اجتماعی به نحوی پیش می رود که دیگر مانند دو دهه گذشته نمی توان تفاوت چندانی میان پارک های مناطق حاشیه‌ای و جنوبی شهر با بوستان‌های احداث شده در محدوده های شمالی یا بالا نشین شهر قائل شد.
گویی این پارک ها و بوستان های محلی به محفلی برای گردهمایی افرادی از جامعه که با معضلات ریز و درشت اجتماعی روبرو هستند، تبدیل شده است.
پیش از این در قالب گزارشی به موضوع امنیت و زیر ساخت‌های ضعیف بوستان های شهری در حوزه های سخت افزاری و ایمنی مرتبط با آنها پرداخته شد.
در این گزارش تلاش می شود با ارائه تصویری از وضعیت برخی یا بهتر بگوییم اغلب پارک ها و بوستان های شهری موضوع ناهنجاری های اجتماعی و بعضا بزه هایی که در آنها اتفاق می افتد، اشاره کنیم تا شاید از این مجال روزنه ای برای بهبود وضعیت و ارتقای هر چه مطلوب تر وضعیت امنیت اجتماعی مرتبط با آن باز و گشوده شود.
اگر در گذشته فضاهای خارج از شهر و بسترهای طبیعی به عنوان محلی برای اندکی آرامش و فراغ بال برگزیده می شد، اما امروزه در هیاهوی زندگی شهری و در لابه لای روزمرگی تکراری، بوستان ها و پارک های شهری از محدوده هایی به شمار می روند که شهروندان و مردم ساکن در کلانشهرها با حضور در آن اندکی از دغدغه های تکراری و مکرر روزمره فاصله می گیرند.
طبیعتا در چنین شرایطی، امنیت از اصلی ترین الزامات برای تامین و حصول آرامش نسبی در پارک ها و بوستان های شهری و محلی به شمار می رود اما گزارشات منتشر شده در برخی از جراید، مطبوعات و سایت های خبری و درد دل های مردمی مؤید این امر است که شرایط آنچنان که باید برای حضور خانواده ها در پارک ها و بوستان های شهر و محلی مهیا و فراهم نیست.
اگر نگوییم همه، کم نیستند خانواده هایی که از حضور فرزندان خود در پارک ها و بوستان های محلی و شهری آنچنان که باید احساس رضایت، آرامش و فراغ بال نمی کنند.
دیدن تصویری از رد و بدل شدن مواد مخدر و یا نشئگی و خماری معتادانی که در گوشه و کنار پارک ها به سر می برند از نمونه مواردی است که کمتر کسی می تواند چنین ادعا کند که شاهد آن نبوده است.
طبیعتا پارک ها و بوستان های محلی نیز جزئی از این جامعه محسوب می شوند و نمی توان آن را منفک از مشکلات و آسیب های موجود فعلی قلمداد کرد و به هر ترتیب شرایط حاکم بر جامعه و فرازها و فرودهای اجتماعی و فرهنگی موجود در آن،پارک ها و بوستان های شهری و محلی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.
با همه این اوصاف عموم مردم انتظار دارند شرایط بوستان ها و پارک های محلی،از وضعیت مناسب تری برخوردار شود و شرایطی در این نواحی حاکم شود که خانوارها بدون دغدغه بدآموزی،همراه با فرزندان خویش در چنین نقاط،محافل و محدوده هایی حضور یابند.
دعوا، کتک کاری ،جمع شدن جوانان و نوجوانان و پک های مکرر به شلنگ قلیان، ابعاد و زوایای پیدا و پنهانی از ناهنجاری پارک ها و بوستان های محلی به شمار می روند که یک پدر و مادر دغدغه مند کمتر حاضر به کنار آمدن با آن می شود و همین شرایط باعث شده تا والدین خانوارها حتی المقدور از حضور در چنین اماکنی (با ویژگی ها و مساله های مورد اشاره) پرهیز و اجتناب کنند.
*از کمبود نیرو در دستگاه انتظامی تا لزوم حضور نیروهای داوطلب مردمی
پرویز سروری، عضو شورای اسلامی شهر تهران چندی پیش در گفت و گویی با رسانه ها ضمن تایید وجود معضلات و مشکلات اجتماعی متعدد در پارک ها و بوستان های شهری اظهار داشت: بسیاری از پارک های کشور، پاتوق معتادان، قاچاقچیان و اراذل و اوباش شده و به همین دلیل بسیاری از خانواده ها برای حضور در پارک،احساس امنیت و آرامش ندارند.
وی عنوان کرد: مسئولیت تامین امنیت پارک ها بر عهده نیروی انتظامی است اما با عنایت به محدودیت و کمبودی که دستگاه انتظامی در بخش انسانی با آن مواجه هستند،امکان پوشش حداکثری و پهن کردن چتر امنیتی در تمامی این پارک ها و بوستان ها با کمبودها و کاستی هایی روبرو است.
این مقام مسئول راهکاری برای این معضل ارائه می دهد که پیش از این در برخی از نقاط همچون منطقه 15 تهران اجرایی شده و رضایتمندی مردم را نیز در بر داشته است.
سروری معتقد است با ورود نیروهای داوطلب و نهادهایی مردمی همچون بسیج می توان بخشی از کاستی ها و محدودیت های موجود فعلی را مرتفع کرد.
گشت زنی خود جوش بسیج مردمی بصورت محسوس و نامحسوس از مولفه های حائز اهمیت در حصول امنیت و آرامش هر چه بیشتر در پارک ها و بوستان های شهری و محلی محسوب می شود.
البته هم اکنون حضور نیروهای بسیج در برخی از پارک ها و بوستان های محلی اجرایی و محقق می شود اما برای رسیدن به توفیقات هر چه بیشتر و تحقق امنیت و آرامش حداکثری و مقابله، مهار و کنترل ظهور و بروز برخی ناهنجاری های اجتماعی قید شده در پارک ها، مستلزم اجرای چنین طرح هایی در دامنه، وسعت و فراگیری هر چه بیشتر است.
البته به عقیده کارشناسان، ریشه ای ترین اقدام برای رفع برخی از چنینن نارساهایی هایی به افزایش اعتبارات، تعداد نیرو و امکانات کلانتری ها و دستگا های انتظامی معطوف می شود اما در شرایط فعلی که سایه کمبود های اعتباراتی بر بخش های متعددی از نهادها و ارگان های فعال شهرستانی،استانی و کشوری سنگینی می کند، راهکار مورد اشاره در تحقق نسبی و تامین مطالبات مردمی در حوزه امنیت و آرامش اجتماعیِ مرتبط با پارک ها و بوستان های محلی و شهری بدون تاثیر نخواهد بود و یقینا با ثمرات و دستاوردهای مطلوبی همراه خواهد شد.
