پایگاه اینترنتی روزنامه گاردین در مطلبی نوشت: پس از آنکه برخی از روزنامه‌نگاران فلسطینی، شرکت گوگل را به حذف نام فلسطین از نقشه "گوگل مپس" متهم کردند، بحث دراین‌باره داغ شد. این روزنامه‌نگاران معتقدند گوگل با این اقدام، خود را در پشتیبانی از سیاست‌های اشغالگرانه اسرائیل سهیم کرده است. شرکت گوگل نیز پاسخ داد در ابتدا نام فلسطین در نقشه وجود داشته است، اما مشکلات نرم افزاری موجب شده است نام این کشور از نوار غزه و کرانه باختری رود اردن حذف شود.
حال، با اینکه برخی این ادعای شرکت گوگل را قابل قبول نمی‌دانند، افراد زیادی درباره اهمیت حذف این نام از نقشه در دراز مدت آگاهی ندارند. زیرا در حقیقت نام این کشور حذف شده است. این در حالی است که نام فلسطین در نقشه‌های قدیمی وجود داشته است. اما در عصر دیجیتالی که ما در آن زندگی می‌کنیم، اگر نام اسرائیل را در اینترنت جست‌و‌جو کنید، هیچ نتیجه‌ای از فلسطین نمایش داده نمی‌شود. نقشه گوگل کوچکترین جزئیات در سرزمینهای اشغالی را نمایش می‌دهد اما اطلاعاتی درباره بزرگترین شهر‌های فلسطین – خان یونس، غزه و نابلس – در این نقشه وجود ندارد. مرزهای هاشور خورده در نقشه گوگل به اشتباه بیان می‌کنند در این سرزمین دولتی وجود ندارد.
با اینکه بسیاری از ناظران باور دارند فلسطین تنها منطقه مورد مناقشه در جهان نیست، این کشور در مقایسه با کریمه و دیگر نقاط مورد مناقشه در جهان اهمیت بسزایی دارد. در دیگر نقاطی که چنین کشمکش‌هایی وجود دارد، تنش‌ها تنها درباره مرزبندی میان دو کشور است. این در حالی است که وجود نام فلسطین بر روی نقشه نشان می‌دهد این کشور به رسمیت شناخته می‌شود یا خیر. فلسطین تنها کشوری است که عضو سازمان ملل متحد است اما در نقشه گوگل نامی از آن یافت نمی‌شود.
مورخان سال‌های زیادی درباره عواقب حذف نام‌ها از نقشه مطالعه کرده اند. در یکی از این تحقیقات، "جی. بی. هارلی" – مورخ نقشه‌کشی – نقشه‌های قرن هفدهم میلادی را برای بررسی چگونگی جایگزینی مهاجران اروپایی با بومیان آمریکا (سرخ‌پوست‌ها) مورد مطالعه قرار داد. در تحقیق هارلی نتیجه گرفته شده است نقشه‌ها در هر سال بیشتر درباره وقایع تاریخی هر دوره اطلاعاتی در اختیار بیننده قرار می‌دهند. زیرا به مرور زمان، قلمرو بومیان آمریکا در نقشه‌ها کمرنگ‌تر شده و جای خود را به سرزمینهای مهاجران اروپایی داده است.
بسیاری از طراحان نقشه استعمارگر، ترجیح می‌دادند مناطقی که تحت نظارت بومیان است را در نقشه خالی بگذارند. در طی زمان، آثار حضور بومیان در این مناطق از میان می‌رفت. خالی بودن قلمروهای سرخ‌پوستان در نقشه‌ها، ادعای مهاجران مبنی بر کشف مناطق دست نخورده را توجیه می‌کرد. از این سیاست در دیگر نقاط تحت استعمار در طول تاریخ – مانند آفریقا و استرالیا – نیز استفاده شده است.
حال، همانگونه که در نقشه‌های استعمارگران اروپایی در آمریکا نام‌هایی که به زبان بومیان بوده است ثبت نشده اند، در نقشه اراضی اشغالی نیز نام‌ها به زبان عبری تغییر یافته‌اند.
در صورتی که بخواهیم نقشه‌ای بسیار دقیق تهیه کنیم، مجبور خواهیم بود کاغذی به اندازه وسعت زمین در دسترس داشته باشیم. به دلیل همین محدودیت، برای تهیه نقشه باید انتخاب کنیم از چه جزئیاتی می‌توانیم چشم پوشی کنیم. این درحالی است که در خاورمیانه که مملو از درگیری‌های مختلف است، انتخاب کردن حذف یا باقی گذاشتن هرگونه جزئیاتی اهمیت ویژه‌ای خواهد یافت. در نقشه‌ای که اسرائیل تهیه و منتشر کرده است، تمامی اراضی اشغالی متعلق به اسرائیل دانسته و هیچ نامی از فلسطین برده نشده است.
آیا این نشان می‌دهد که گوگل از برنامه‌ای سیاسی پیروی می‌کند؟ حقیقت این است که گوگل مپس در یک پروژه که در سال 2014 آغاز شد، نقشه مناطق مورد مناقشه را بر اساس کشوری که از آن به این خدمات دسترسی پیدا می‌کنید، به نمایش می‌گذارد. زیرا گوگل یک شرکت بازرگانی است و باید تمامی کشورها را راضی نگه دارد تا بتواند به کسب‌و‌کار خود ادامه دهد. اتخاذ این سیاست به وسیله گوگل یکی از چند راه حل ممکن برای این امر است. هرچند در گذشته نیز گوگل فلسطین را به عنوان کشوری اشغالی به جای یک کشور مستقل معرفی کرده بود.
در انتهای این مطلب آمده است: نقشه‌ها هیچ‌گاه قلمرو یک کشور را تعیین نمی‌کنند. حذف شدن یک نام از نقشه نیز نشان از غیبت آن در جهان حقیقی ندارد. حذف قلمروهای سرخ‌پوستان در نقشه‌های استعمارگران، وجود این بومیان را نفی نکرد. این امر تنها به افرادی که از این نقشه‌ها استفاده می‌کردند، یک حقیقت ساختگی را نشان داد.
