حسن رحیمی در مورد اینکه گفته می‌شود او پس از المپیک 2016 ریو از دنیای کشتی خداحافظی خواهد کرد، اظهار داشت: باید مدتی را استراحت کنم چون واقعاً این خستگی برای یک ماه و 2 ماه نیست. من 4 سال دنبال این مدال بودم، البته باید رنگش فرق می‌کرد و طلا می‌شد ولی نشد. من تمام سعی و تلاشم را انجام دادم که بهترین مدال را بگیرم. به ریو آمده بودم که طلا را بگیرم ولی برنز نصیبم شد.
وی ادامه داد: خدا را شکر می‌کنم که دست پر به ایران برمی‌گردم چون مدال برنز المپیک به 5، 6 و حتی 10 مدال طلای جهان می‌ارزد. خدا را شکر می‌کنم. باید مدتی استراحت کنم. اگر ببینم بدنم یاری می‌کند، کشتی می‌گیرم. نسبت به سن و سالی که دارم، می‌توانم در یک المپیک دیگر کشتی بگیرم. اگر مربیانم مخصوصاً رسول خادم صلاح بدانند که من کشتی بگیرم، کشتی را ادامه می‌دهم ولی اگر صلاح ندانند، کشتی نمی‌گیرم.
آزادکار وزن 57 کیلوگرم کشورمان درباره اینکه آیا در مسابقات جهانی سال آینده شرکت می‌کند یا خیر، تصریح کرد: همه چیز به شرایطم بستگی دارد. باید ببینم شرایطم به چه صورت خواهد بود. مدال برنز المپیک 2016 ریو، پنجمین مدال من در مسابقات جهانی و المپیک بود. دوست دارم در کشتی باشم. خودم خیلی دوست دارم تا المپیک 2020 در تیم ملی باشم ولی هنوز هیچ چیزی معلوم نیست. مشخص نیست چه اتفاقاتی قرار است بیفتد و ما باشیم یا نباشیم. نمی‌توانم از الان قولی بدهم. همانطور که گفتم، اگر بتوانم کشتی می‌گیرم و اگر نتوانم نه.
رحیمی در مورد اینکه برخی معتقدند او به راحتی می‌توانست «ری هیگوچی» از ژاپن را در دیدار نیمه‌نهایی المپیک 2016 ریو شکست دهد، گفت: من در کشتی قبل از این دیدار، مقابل حریف روسیه‌ای خیلی حمله کردم. کشتی سنگینی بود به طوری که ضربانم برنگشت. وقتی می‌خواستم روی تشک بروم، دست و پایم می‌لرزید. کشتی‌ها خیلی پشت سر هم شد. کشتی با حریف روس را گرفتم و یک ربع بعد روی تشک رفتم. یک دلیلش این بود. البته نه اینکه حریف ژاپنی را دست‌کم بگیرم اما او خوب شروع کرد. یعنی سریع پرید پاهایم را گرفت. بعد من خاک نشدم ولی 2 امتیاز را دادند. 2 امتیاز دیگر هم در ادامه دادند و کشتی از دستم در آمد. 5،6 پوئن گرفتم ولی داوری‌ها همه‌اش به نفع آنهاست. همه دوست داشتند که نگذارند حسن رحیمی جلوی ژاپنی بالا بیاید که به کشتی‌گیر گرجستانی که همان روس است، نخورد.
وی افزود: من باختم و شکستم را توجیه نمی‌کنم. نمی‌گویم نباختم. من باختم ولی مسائل داوری هم وجود دارد. همین حسن یزدانی را واقعاً داشتند می‌بازاندند اما خدا کمک‌مان کرد که طلا را گرفت. خدا را شکر من یک مدال گرفتم و یک مدال طلا ونقره هم حسن یزدانی و کمیل قاسمی گرفتند. ان‌شاءالله باز هم مدال بگیریم.
آزادکار وزن 57 کیلوگرم کشورمان با اشاره به اینکه از کسب مدال طلا توسط حسن یزدانی خوشحال شده، گفت: از کسب مدال طلای حسن یزدانی بیشتر از مدال خودم خوشحال شدم. این قدر خوشحال شدم که وقتی طلا را گرفت، اشکم در آمد و گریه کردم. بعد از چندین سال ما صاحب مدال طلا در کشتی آزاد شدیم. در حالی که می‌گفتند کسی مدال نمی‌گیرد. من مدالم را به همه هموطنان عزیزم و کسانی که برایم دعا کردند و زحمت کشیدند، تقدیم می‌کنم.
رحیمی در مورد اهدای مدال برنزش به موزه امام رضا (ع) گفت: بله این کار را انجام می‌دهم، اگر لیاقتش را داشته باشم، به امید خدا خادم‌الرضا (ع) می‌شوم. از همه هموطنان عزیزم که ما را دعا کردند، تشکر می‌کنم. ما توانستیم اینجا بجنگیم، از جان مایه بگذاریم و در روز اول، دو مدال بگیریم.
وی ادامه داد: ما خیلی زحمت کشیدیم. جزو تیم‌هایی بودیم که در 7،8 ماه اخیر واقعاً سختی کشیدیم. رسول خادم نفس ما را می‌گرفت. هیچ تیمی به اندازه ما تمرین نکرد و دور از خانواده نبود. واقعاً خیلی سخت است. هنوز پینه‌های دست من وجود دارد. این‌طور بگویم که خیلی سختی کشیدیم. مصدومیت‌های زیادی داشتیم. مچ پایم به حدی درد می‌کرد که آن را می‌بستم و تمرین می‌کردم. ان‌شاءالله روزهای باقی مانده هم به خیر می‌گذرد. خدا ما را دوست دارد و ان‌شاءالله بتوانیم جواب زحمات‌مان را بگیریم و همه بچه‌ها مدال بگیرند. با رنگ مدال کاری ندارم ولی می‌گویم به امید خدا مدال بگیرند.
آزادکار وزن 57 کیلوگرم کشورمان در پایان، در مورد سطح مسابقات المپیک 2016 ریو و مقایسه آن با المپیک 2012 لندن گفت: سطح مسابقات در ریو خیلی بهتر بود. در لندن، مسابقات در وزن 55 کیلوگرم برگزار شد اما در ریو رقابت‌ها در وزن 57 کیلوگرم بود. کشتی‌گیران 60 کیلوگرم به وزن 57 کیلوگرم آمده بودند. کشتی‌گیر کوبایی که شکستش دادم صاحب مدال برنز جهان در 60 کیلوگرم بود. همین‌طور «حاجی علی‌اف» یا کشتی‌گیر بلغاری که نایب قهرمان دنیا در وزن 60 کیلوگرم بود، آمده بودند و کار خیلی سخت شده بود. «خینچگاشویلی» گرجستانی که قهرمان المپیک 2016 ریو شد، وقتی وزن‌ها عوض شد به وزن 57 کیلوگرم آمد. کار خیلی سختی داشتیم. خدا را شکر من تمام سعی و تلاشم را انجام دادم که بهترین مدال را بگیرم ولی برنز نصیبم شد و باز هم خدا را شکر می‌کنم که دست خالی به ایران برنگشتم.