محمدجواد حق‌شناس گفت: اصلاح‌طلبان با توجه به سناریوهای جریان رقیب باید گزینه دیگری به جز روحانی نیز داشته باشند و به آن فکر کنند.
وی تصریح کرد: جریان اصلاح‌طلب و حامی روحانی در سال 92 با توجه به جمیع جهات به این جمع‌بندی رسیدند که از روحانی حمایت کنند، گرچه به نظر می‌رسد در یک حوزه‌هایی این جریان منتقد رئیس‌جمهور است؛ زیرا به خاطر مشکلاتی که وجود دارد و باید بازگو شود، رئیس‌جمهور نتوانسته برخی از وعده‌های خود را عملیاتی کند.
عضو مرکزیت حزب اعتماد ملی افزود: البته در دوره قبل به دلیل رد صلاحیت هاشمی و قطعیت حضور و حمایت از روحانی زمان گفت‌وگوهای پیشا انتخاباتی نبود ولی امروز زمان کافی وجود دارد تا درباره این مطالبات و خواسته‌ها گفت‌وگوهایی انجام شود و جریان اصلاح‌طلب به صورت دقیق‌تر مشخص کند که چه می‌خواهد و آیا روحانی می‌تواند این مطالبات را پاسخ دهد یا خیر.
وی با تاکید بر اینکه در یک نگاه راهبردی باید همه جوانب مورد ارزیابی قرار گیرد؛ چرا که جریان رقیب روحانی چند سناریو را در دستور کار خود دارد، گفت: فرض کنیم در اواخر زمان ثبت‌نام، روحانی ثبت‌نام نکرد، البته این گزینه‌ای غیرمحتمل است، اما اگر اتفاق افتد، جریان اصلاح‌طلب باید چه کاری انجام دهد؟ آیا باید سراغ گزینه‌های رقیب روحانی بیاید و در میان آنها یکی را انتخاب کند؟ جریان اصلاح‌طلب با توجه به این سناریو باید گزینه دیگری غیر از روحانی نیز داشته باشد و در مورد آن فکر کند.
حق‌شناس تاکید کرد: اگر در رقابت‌های انتخاباتی جریان رقیب روحانی بتواند علی‌رغم سال 92 مدیریت کند و به نامزدی برسد که زمینه رأی‌آوری بیشتری داشته باشد، جریان اصلاح‌طلب باید چه کاری انجام دهد؟ ما باید تمام احتمالات موجود حتی احتمالاتی که عملا غیرممکن باشد، اما روی کاغذ ممکن است را مورد بررسی قرار دهیم و برای هر سناریویی راهکار مناسبی داشته و دستمان برای ورود به عرصه انتخابات پر باشد.
یادآور می‌شود پیش از این رسول منتجب‌نیا قائم مقام حزب اعتماد ملی به روزنامه اعتماد گفته بود: «در سال 92 آقای عارف کناره‌گیری کرد و یک‌جانبه از آقای روحانی حمایت کردیم، بدون اینکه شرط و شروطی داشته باشیم. چنین رویکردی از نظر سیاسی در دنیا مردود است. ائتلاف باید همراه با معامله و مذاکره طرفین باشد. نتیجه چنین رفتاری از سوی اصلاح‌طلبان این بود که دولت منهای اصلاح‌طلبان تشکیل شد و اگر افرادی در کابینه قرار گرفتند با صبغه اصلاح‌طلبی نبود. همچنین گروه کوچکی که خود را وابسته به رئیس‌جمهور می‌دانستند، دچار توهم شدند و تصور می‌کنند که عامل پیروزی آقای روحانی در سال 92 حزب اعتدال و توسعه بوده است؛ نه اصلاح‌طلبان و شخصیت‌های بزرگ اصلاح‌طلب. اگر بنا باشد از آقای روحانی در سال 96 حمایت کنیم باید بعد از مذاکرات طولانی و تعامل وسیع با او این کار را انجام دهیم. این درست نیست که از شخصیتی حمایت شود اما او به هیچ وجه خود را وامدار نداند. دولت باید نسبت به تغییر کابینه به افراد با نشاط‌تر و قوی‌تر اقدام کند. این مسئله تنها محدود به وزرا هم نیست و شامل بسیاری از استانداران و فرمانداران نیز می‌شود.»
