علی‌اکبر طاهری خیلی بیشتر از رضا افتخاری از فوتبال دور بود. طاهری حتی کوچکترین آشنایی ممکن را با فوتبال نداشت‌‌؛ درست برعکس افتخاری که از سال ۷۴ به هر دلیل و با هر سلیقه‌ای وارد فوتبال شده است.
افتخاری را حتی اگر عضو تحمیلی فوتبال محسوب کنیم، باز نمی‌توانیم بگوییم در این ۲۰ سال گذشته در فوفتبال نبوده...
طاهری اما به همان اندازه‌ای که افتخاری در حرف زدن تبحر ندارد، سکوت می‌کند. طاهری هرقدر حرف نزند، سنگین‌تر است. او در پرسپولیس هم به مدیریت حرفی پناه نیاورده...
می‌گویند علی‌اکبر طاهری یک مدیر رسانه‌ای نیست. یعنی علاقه‌ای به حضور در رسانه‌ها ندارد اما کسی نمی‌گوید طاهری اساساً فاقد هنر حضور در رسانه‌هاست. پس سکوت طاهری به سرپرست پرسپولیس کمک کرده تا نیمچه وجهه‌ای در فوتبال پیدا کند.
رضا افتخاری هم اگر می‌خواهد در استقلال بماند، باید راه طاهری را برود، به ندرت حرف بزند، کمتر شلوغ کند و بیشتر به فکر حل و فصل مشکلات و چالش‌های استقلال باشد.
افتخاری اگر حرف می‌زند، حاصلش می‌شود همان سوتی عمیق چند روز پیش پیرامون ستاره‌های استقلال... سکوت به این‌جور مدیران بیشتر کمک می‌کند.
این تمام توصیه ما بود‌‌؛ مرسی!