گروه اجتماعی- در چند دهه گذشته بزرگان فامیل و محلات با شناسس افراد بی بضاعت و فقیر ماهانه مبلغی برای آنه در نظر می گرفتند تا بدون ریختن آبرویی به زندگی خود ادامه دهند اما چند سالی است که افراد فقیر و حتی افراد بی نیاز راه آسن تری برای خود برگزیده اند که همان تکدی گری است.
به گزارش افکارنیوز، حضور متکدیان در جامعه بسیار عادی شده و تقریبا بسیاری از شهروندان روزانه با تعدادی از این افراد سروکار دارند که از هیچ کاری برای جلب ترحم و گفتن پول بیشتر ابایی ندارند.
به گفته عیسی فرهادی فرماندار تهران گفت: بررسی‌ها نشان می‌دهد گدایان تهرانی درآمدی بین سه تا ۳۰ میلیون تومان دارند و شبکه‌های مختلف از آنها بیگاری کشیده و سود به جیب می‌زنند.
نگاهی نه چندان دقیق به درآمد متکدیان نشان می دهد این افراد حداقل روزانه 100 هزار و حداکثر یک میلیون تومان درآمد دارند که به عبارت بهتر با حقوق نجومی برخی مدیران و حتی پزشکان برابری می کند در حالی که این متکدیان نه تخصصی دارند و نه بابت درآمد خود مالیات و عوارض می پردازند.
به گفته کارشناسان مسائل اجتماعی بیش از نیمی از متکدیان پایتخت نیاز مالی نداشته و نکته تاسف بار اینکه بیشتر این افراد زیر نظر باندهای سازمان یافته به این کار مشغولند.
(برابری درآمد متکدیان با مدیران؛ اینجا)
رییس انجمن مددکاری ایران درباره دلایل افزایش تکدی گری در جامعه گفت: در صورت افزایش فقر، بیکاری و تورم شاهد بالا رفتن تعداد متکدیان در جامعه خواهیم بود.
دکتر مصطفی اقلیما افزود: در سال های اخیر وضعیت اقتصادی بسیاری از افراد جامعه بد شده و شاهد فراگیر شدن فقر هستیم این مساله سبب شده تا بر تعداد متکدیان افزوده شود.
وی توضیح داد: تکدی گری به سبب عوامل مختلف فرهنگی، سیاسی اجتماعی و اقتصادی کاهش یا افزایش می یابد و باتوجه به بد شدن شرایط اجتماعی و اقتصادی این پدیده در سال های اخیر روندی صعودی داشته است.
وی ادامه داد: تکدی گری به عنوان آسیب اجتماعی باید مورد توجه بیشتر دولت قرار گیرد و مسوولان باید برنامه ریزی های مناسب برای کنترل و حذف این معضل انجام دهند.
(رابطه مستقیم فقر و بیکاری با افزایش تکدی گری؛ اینجا)
تکدی گری اکنون جزو جدایی ناپذیر چهره بسیاری از شهرها به ویژه پایتخت شده به طوری که غیر ممکن است هنگام توقف در ترافیک و پیاده روها و ... کودکان متکدی را نبینید که با چهره ای مغموم و سرو و ضع نامناسب از شهروندان طلب کمک می کنند.
تکدی گری کودکان را می توان از معضلات و آسیب های جدی اجتماعی به شمار آورد زیرا علاوه بر آینده مبهم و ناگوار برای این عده؛ آثار نامطلوبی نیز درجامعه به جا می گذارد.
تکدی گری کودکان را باید از مخرب ترین و پست ترین اشکال سوء استفاده از کودکان کار دانست زیرا سبب بروز مشکلات فراوانی برای این کودکان می شود.
این کودکان متاسفانه به خدمات آموزشی مناسب دسترسی نداشته و مسائل اجتماعی و فرهنگی آنها برای والدین اهمیتی ندارد و نکته غم انگیزتر اینکه تا کنون چاره ای قطعی برای برخورد سازمان یافته با این پدیده و باندهایی که کودکان را به کار تکدی گری می گمارند از سوی سازمان ها و نهادهای قانونگذار و اجرایی اندیشیده نشده و این معضل همچنان بر قوت خود باقی است. (سوء استفاده از کودکان برای تکدی گری؛اینجا)
در قوانین کشور به مساله تکدی گری نیز پرداخته شده به طوری که مواد 712 و 713 قانون مجازات اسلامی مصوب 1375 به تکدی گری و نیز گماردن اطفال و اشخاص غیررشید به انجام این کار توجه شده است .
بر اساس این مواد، برای شخص متکدی علاوه بر مجازات حبس از یک تا 3 ماه٬ مصادره اموالی که از طریق تکدی گری به دست آمده است را نیز منظور کرده است همچنین برای شخصی که اطفال و اشخاص غیررشید را به تکدی گری می گمارد یا آنان را وسیله تکدی قرار می دهد٬ حبس از 3 ماه تا 2 سال در نظر گرفته شده و وی به استرداد تمامی اموالی که از این طریق به دست آورده است را محکوم می کند.
ماده 1173 قانون مدنی نیز سوءاستفاده از کودک یا اجبار وی به ورود در مشاغل ضـداخـلاقـی مانند فساد٬ فحشا٬ تـکـدی گـری و قـاچاق را از مــــواردی در نظر گرفته که کـــه محکمه می تواند تصمیم مقتضی را در مورد حضانت طفل اتخاذ کرده و از پدر و مادر سلب حضانت کند. (قانون و تکدی گری ؛ اینجا)
