همه جای دنیا کودکانی هستند که کودکی شان را حراج کرده اند ، اما در خیلی از کشور ها این کودکان از خانواده های کودکان مهاجر هستند و دولت امکانی برای مقابله با والدین انها به عنوان یک شهروند قانون شکن را ندارد ، اما غمگین ترین شکلش در کشور ماست که اغلب این کودکان مهاجر نیستند با این وجود امکان گرفتن حضانت (لااقل بعد چند بار اخطار قانونی )از چنین پدر و مادری که بارها بی هیچ ترسی فرزند خودرا ساعت ها بین ماشین ها و ادمها رها میکنند وجود ندارد! به امید تصویب چنین قانونی در مجلس شورای اسلامی برای چنین والدین خاطی و قانون شکنی!
پی نوشت: طبق یکی از مفاد کنوانسیون جهانی حقوق کودک که کشور ما هم جزو کشورهای پذیرنده آن می باشد هیچ کسی حق ندارد کودک را از حق تحصیل محروم کند !
