به نقل از میانا، بالا بودن نرخ بیکاری در شهرستان میانه یکی از موضوعاتی است که باید توجه ویژهای به آن شود زیرا هماکنون هشت هزار و ۵۰۰ بیکار در این شهرستان وجود دارد و نرخ بیکاری در آن ۱۳ درصد است درحالیکه نرخ بیکاری استان ۱۰ درصد میباشد.
بر این اساس نیروی انسانی این شهرستان در مقایسه با متوسط استان وضع مطلوبی ندارد، باوجوداینکه شهرستان میانه یکی از شهرستانهای توانمند استان در همه بخشهای اقتصادی بهویژه بخش کشاورزی میباشد، نرخ بیکاری شهرستان بالاتر از استان است.
اغلب سولههای صنعتی در میانه تبدیل به خانه باغ و تالار شده است
اشغال اراضی به بهانه احداث کارخانههای تولیدی بانام شهرکهای صنعتی، باعث گردیده تا نهتنها مشکل بیکاری شهرستان درمان نشود، بلکه بر روند افزایش روزافزون آن دامن زده است. در این میان شهرک صنعتی شماره ۱ و ۲ شهرستان میانه پر است از سولههای رنگارنگ آبی و سفید و قرمز که زیر سقف آنها هیچ فعالیت تولیدی و اقتصادی صورت نمیپذیرد.
بسیاری از زمینهای خریداریشده شهرکهای صنعتی میانه در طی سالیان دور به چند دست فروختهشده است، که صرفاً در ابتدا به نیّت استفاده از تسهیلات بانکی مورد بهرهبرداری قرارگرفته است.
واحدهای صنعتی مستقر در شهرکهای صنعتی در حال حاضر وضعیت مطلوبی ندارند و بر روی بسیاری از آنها نظارت و بررسی دقیقی ازجمله بر میزان تولید و خروجی این واحدهای صنعتی و همینطور وضعیت قراردادهای کارگران و مشکلات پیش روی کارفرمایان انجام نپذیرفته است.
در حال حاضر بیش از ۲۹۰ واحد تولیدی و صنعتی در شهرستان میانه موجود است که بالای ۷۰ درصد این واحدها با مشکلات بزرگی دستوپنجه نرم میکنند که ایجاد اشتغال و سودآوری این کارخانه جات و واحدها نیازمند توجه ویژه دولت است.
بیشک با وضعیت موجود، توسعه مکانهای صنعتی و اقتصادی امکانپذیر نبوده و درگذر زمان شاهد کاهش ظرفیت تولید و رکود در حوزه کسبوکار شهرستان میانه خواهیم بود، که در سایه آن بسیاری از قشر کارگری جامعه متضرر خواهند شد.
وضعیت نا به سامان واحدهای تولیدی و کارخانههای صنعتی شهرستان میانه نهتنها باعث افزایش مهاجرت نیروهای متخصص و کاری به مراکز استان و سایر شهرهای کشور شده است، بلکه با ۴۰ هزار و ۴۴ نفر در سال ۱۳۸۸ در ردیف مهاجر فرست ترین شهرستانهای استان آذربایجان شرقی را قرارگرفته است.
بیکاری و رکود تولید در شهرستان میانه
درحالیکه مسئولین و کارشناسان امر اشتغال و صنعت در شهرستان میانه بر این موضوع اذعان دارند که در حوزه تعاونیهای صنعتی پیشرفت چندانی نداشتهایم، نبود برنامهای مدون برای ایجاد فرهنگ کارآفرینی و حفظ اشتغال موجود در واحدهای تولیدی، بهمنظور چراغ راه قرار دادن در مسیر آینده اقتصادی شهرستان ازجمله مواردی است که در میان مشکلات فراوان، کماهمیت و به فراموشی سپردهشده و چرخش چرخ اقتصادی و تولید شهرستان را کند ساخته است.
بیشک در شرایط کنونی فراهم آوردن امکانات و نیازهای اولیه برای فارغالتحصیلان دانشگاهی و تشکیل تعاونیها و بنگاههای کوچک زودبازده و تسهیل در پرداخت تسهیلات بانکی و ارائه طرحهای پیشنهادی و بستههای حمایتی سرمایهگذاری، میتواند راهکاری مؤثر در رفع این معضلات اقتصادی و اجتماعی پیش روی شهرستان میانه بشمار آید.
نارضایتی فعالین و تولیدکنندگان شهرستان میانه از عملکرد مسئولین
یکی از فعالان اقتصادی در به خبرنگار میانا گفت: بنده بهعنوان یک تولیدکننده در شهرک صنعتی شهر ترک امیدی برای سرپا نگهداشتن مجموعه خود ندارم، چراکه در حال حاضر اطراف کارخانه بنده تبدیل به خانه باغهای مجلل و لوکسی شده که در محوطه آنها بهجز درخت میوه چیز دیگری نمیتوان یافت.
وی در همین رابطه، افزود: چند سالی است که بنده بهعنوان تنها تولیدکننده فعال این مجموعه، مجبورم پول آب تمام شهرک را پرداخت کنم، چراکه دیگران از آب شهرک برای آبیاری خانه باغهای خود بهره میبرند و توجهی به پرداخت قبوض آب ندارند.
این تولیدکننده، اظهار داشت: متأسفانه قطعی آب چندساعته برای کارخانه من یعنی فاجعه و ضرر و زیان چندمیلیونی درحالیکه این موضوع شامل حال باغداران! نمیشود و من مجبورم جور دیگران را هم در این قضیه بکشم.
وی، گفت: اگر متولیان و مسئولین امر اجازه تبدیلشدن این واحدهای صنعتی به خانه باغها را نمیدادند، هماینک شاهد چنین مشکلاتی نبودیم.
یکی دیگر از تولیدکنندگان در بخش ترکمانچای میانه در گفتگو با خبرنگار میانا، گفت: بنده بهعنوان یک تولیدکننده با بیش از ۳۰ نفر اشتغالزایی، با مشکلات فراوان زیرساختی در مجموعه خود مواجه هستم.
وی، گفت: کارخانه من در حال حاضر از بهرهمندی از گاز طبیعی محروم است و کارگران ما در فصل زمستان مجبورند با بخاریهای برقی محیط کارگاه را گرم نگهدارند.
عمل نکردن دولت تدبیر و امید به وعدهها
بدون شک با تدابیر دولت تدبیر و چشم دوختن به برجام و پسا برجام صنعت در کشور و شهرستان میانه نفس های آخر خود را می کشد و باید به زودی به تشیع جنازه آن رفت.
بررسی آمارهای اشتغال نشان میدهد که دولت یازدهم در تأمین یکی از مهمترین شعارهای خود که کاهش بیکاری است موفق عمل نکرده است.
روحانی پیش از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲ گفته بود، نخستین گام دولت تدبیر و امید کاهش نرخ بیکاری است؛ او گفته بود کشور ایران استعداد فراوانی برای اشتغال و رونق در همه زمینهها دار است اما آمارها چیز دیگری می گویند.
رئیس جمهور در گفتگوی ویژه خبری در تاریخ ۶ خرداد سال ۹۲، گفت: در پایان سال ۱۳۹۲ حدود ۴۰۰ هزار نفر متخصص کامپیوتر بیکار و ۱۰۰ هزار مهندس بیکار داشتهایم. هر سال در دانشگاههای ایران ۹۰۰ هزار فارغالتحصیل خارج میشوند اما متذکر میشوم که تمامی مسائل با رونق در سایه بهبود محیط کسب و کار امکانپذیر است و این مسئله یکی از اهداف دولت بنده یعنی دولت تدبیر و امید است و این دولت در کوتاهمدت نیز بستههای تشویقی امید خواهد داشت.
برخی کارشناسان با طرح این پرسشها که چگونه باید ایجاد اشتغال کرد، چگونه میتوان مشکل بیکاری جوانان که امروز به مهمترین مشکل کشور تبدیل شده را حل کرد؟ آیا دولت باید بیکاران را جذب کند و برای آنها ایجاد اشتغال کند؟ آیا غیر از دولت و بخش دولتی از راه های دیگری نمیتوان برای جوانان کار ایجاد کرد؟ معتقدند علاوه برتلاشهای دولت در این زمینه، گسترش فرهنگ کارآفرینی در جامعه از راهکارهای مهم ایجاد اشتغال و حل مسئله بیکاری است.