در سال 1958 عبدالکریم قاسم در عراق به قدرت رسید. وی 60 درصد از مناطق امتیاز شرکتهای نفتی را باز پس گرفت. این امر موجب نگرانی کمپانی های نفتی غرب شد. لذا ترکیه و آمریکا که به نفت موصل چشم طمع دوخته بودند، تصمیم گرفتند در صورتی که قاسم از صدور نفت به غرب جلوگیری کند مناطق نفتی موصل و کرکوک را اشغال کنند. اما قاسم به علت نیاز به درآمدهای نفتی اقدامی در این مورد به عمل نیاورد. طی جنگ ایران و عراق چندین بار نیروهای نظامی ترکیه وارد شمال عراق شدند. دخالت های ترکیه نشان داد که این کشور هنوز امید خود را برای اشغال میادین نفتی موصل و کرکوک از دست نداده است.
در دهه 1990 نیروهای ترکیه به طور مکرر وارد شمال عراق شدند. پس از حمله داعش به عراق نیز بار دیگر ترکیه اقدام به اشغال بخشی از شمال عراق نمود. سلیمان دمیرل رئیس جمهوری ترکیه در مه 1995 به صراحت اظهار داشت که استان نفت خیز موصل هنوز متعلق به ترکیه است، زیرا در پیمان لوزان بندی وجود ندارد که حاکی از پیوستگی آن به خاک عراق باشد!
ناسیونالیست های افراطی ترکیه می گویند اگر موصل در اختیار ترکیه باشد، مشکل نیاز نفتی آنها حل خواهد شد و دیگر لازم نیست تمام درآمدهای حاصل از صادرات ترکیه را برای خرید نفت هزینه کنند! ترکیه از نظر منابع انرژی بسیار فقیر است و نیازهای نفتی خود را از شیخ نشین های خلیج فارس و عراق تامین می کند.
