به نقل از پایگاه اطلاع رسانی خبرلنده، سال 92 بود که صدای زنگ قافله از کربلای ایران به صدا درآمد و شهرم را همهمه ای از آمدن دو پرستوی خونین بال خوشنام فراگرفت آن ها که خبر داشتند، سر از پای نشناخته و آماده ی استقبال و پذیرایی می شدند، همه در تکاپو بودند. یکی آب و جارو می کرد ؛ دیگری تزئین می کرد، یکی با دستمال، گرد غربت از در و دیوار می گرفت.
از همه بیشتر، مادرانی بودند که بی صبرانه انتظار می کشیدند که بوی عطر شوق، بوی زیارت به مشام می رسید، اشک امان نمی گرفت و بی بهانه بر چهره می بارید و با زلال خود٬ دل را صاف می کرد تا اینکه پس از چندین روز خبر همانند آمدن یوسف به سرزمین کنعان، دو پرستوی خونین بال بر فراز دستان مردم ولایت مدار شهرستان لنده تا تپه نور شهدای این شهر با چنان شکوه و عظمتی تشیع و تدفین شدند که گویی ملائیکه نیز بال های خویش را زیر پاهای همه مردم گسترانیده بودند تا میهمانان دیار اولین ها را بر فراز بلندترین تپه شهر بنگارند و هر صبح همزمان با درخشش نور آفتاب نور و عطر شهیدان شهر را احاطه کند و شهر بیمه نام شهید گمنام شود.
حال پس از گذشت حدود چهار سال از آن تشیع باشکوه و خلق حماسه بصیرت وضعیت مقبره شهدای گمنام شهرستان لنده حال خوشی ندارد و انگار قرار است که دو پرستوی خونین بال شهرمن که مظلومانه به شهادت رسیده اند و با شکوه تشیع و تدفین شده اند در گمنامی نیز به سر برند و مظلومانه در تاریخ جاودانه شوند.
در آغاز سال نو همه چشم به افق دوخته اند که ابتدا سلام بر شهیدان گمنام دیارم می کند و چشم دیگرشان روانه مسئولانی است که گویی این خوشنامان ایران اسلامی را به فراموشی سپرده اند و کمبود اعتبارات را بهانه ای برای عدم تکمیل مقبره شهدای گمنام شهرمان می کنند.
این روزها مردم نیز از مظلومیت مقبره شهدای گمنام نیز گلایه مند هستند و باید هرچه سریعتر وضعیت ساخت مقبره شهدای گمنام سروسامان گیرد و از بلاتکلیفی خارج شوند.
امیدواریم مسئولان با تخصیص اعتبارات لازم این مکان مقدس را که زیارتگاهی است برای مادران چشم انتظار شهیدان گمنام را به پایان برسانند و همانند آن روز ها و شب هایی که ادعیه های مختلف در این مکان برگزار می شد دوباره همان شور وحال برقرار شود و برنامه های فرهنگی شهر دو باره در کنار این دو پرستوی خونین بال برگزارشود تا شاید از خاطره ها پاک نشوند هرچند آنان ماندگارتر از آن اند که فراموش شوند.
