هنرهای دستی جزئی از فرهنگ بومی مردم هر منطقه و حاصل ذوق و سلیقه و نشان از هنرمندی مردم آن منطقه است.
ساخت صنایع دستی قدمتی به اندازه عمر بشر دارد و بشر همواره از ابزار های مصرفی در زندگی روزمره خود استفاده کرده است و بعدها هم با پیشرفت فکری دست به کارهای خارق العاده دیگری زده است.برخی تصور می‌کنند کار آفرینی فرآیند پیچیده ایست که تنها از انسان‌های خاص بر می‌آید و یا اینکه کار آفرینان تنها افراد ثروتمند و مشهوری هستند که چندین کارخانه و کارگاه بزرگ و چندین کارمند دارند درحالی که شما می‌توانید کار آفرین خودتان باشید یا به اصطلاح قدیمی ها استاد خودتان.
فاطمه آورند کارشناس صنایع دستی، عضو انجمن دوستداران میراث فرهنگی و مدیرعامل تعاونی صنایع دستی و گردشگری در شهرستان ایذه به همراه ماهیجان کُرد از هنرمندان صنایع دستی شهرستان، این بار سوژه خبرنگار ما شد که ما را به کارگاه خود دعوت کرد.
کارگاه که می‌گویم ناگاه ذهنمان سمت ساختمان بزرگی با تجهیزات کامل که پر از نیرو است می رود.
وارد خانه که شدیم ما را به سمت گوشه خانه راهنمایی می کرد ، هنوز هم منتظر دیدن مکانی بزرگ بودم
خیلی از ماها اتاقکی کوچک و گاها تاریک که در گوشه خانه هایمان ساخته شده و انباری نام گرفت را خوب می شناسیم اما این بار کارگاهی که منتظر دیدنش بودیم با انباری عجین شده بود.
تحمل فضای انباری خیلی هم سخت نبود، زنگوله هایی که از همان دور بر چهار طاق در خودنمایی می کرد، گلیم های پرنقش و نگار و سفال هایی که از سقف آویزان شده بود همه این ها بهانه‌ای می‌شد تا برای لحظاتی ذهنت سمت چادرهای ایل بختیاری بیفتد گمان کنی در دل دشت و دمن گام بر میداری.
همین‌ها باعث می‌شود که بفهمی احیای نقوش بختیاری و حفظ اصالت شهر سرلوحه کار این بانوی فعال و خلاق قرار گرفته است.
آنقدر علاقمند و مصمم بود که حتی به دنبال جذب افراد در روستاهای دورافتاده شهرستان می‌گشت تا با تهیه کردن مواد اولیه آنها را جذب و حمایت و وارد عرصه تولید و اشتغال زایی کند ، فقط و فقط برای اینکه اصالت بختیاری در نسل ها ماندگار شود.
این هدف آنقدر برایش مهم بود که از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کند.
از نقش میراث فرهنگی در این راستا می‌گفت که می تواند این هنر را پایدار کند ولی تنها به برگزاری کلاس های آموزشی بسنده کرد، آن هم کلاس هایی که فقط در سطح مقدماتی انجام می‌شود و پس از آن هنرجو رها می‌شود.
از حرفهایش معلوم بود دل پری دارد همین که فهمید گوش شنوایی برای حرف هایش پیدا شد که می تواند صدایش را به گوش مسئولین برساند ادامه داد : در میراث فرهنگی کلاس‌های پیشرفته برگزار نمی‌شود ، استعداد یابی صورت نمی‌گیرد پس اگر یک هنرجو که خلاق و توانا باشد به همان سطح مقدماتی بسنده کند دوره ی پیشرفته برایش برگزار نکنند و با مربی ارتباط نداشته باشد ، تولیدات زیبایش بخاطر عدم حمایت مسئولین به معرض دید و تشویق گذاشته نشود و او را بعنوان یک فرد مستعد نبینند همه این ها باعث می شود بازده آموزشی پایین بیاید و اعتبار اداره‌ای که تنها اسم میراث فرهنگی را به یدک می کشد زیر سوال برود.
میراث فرهنگی ایذه خود حامی ندارد!
آورند درحالی از عدم حمایت مسئولین استانی و شهرستان می‌گفت، تاکید کرد: درد بزرگ و دیگر ما دیده نشدن توسط اداره میراث فرهنگی شهرستان است.
این هنرمند صنایع دستی افزود: اگرچه ایذه و قدمت آن متعلق به همه‌ی شهروندان ایذه است و برای رشد و معرفی بزرگی‌اش انتظار حمایت همه‌ی ادارات و نهادهای این شهر را دارم اما جای تاسف است که شهر ما و در کنارش حتی اداره میراث غریب و تنها است.
تبلیغات اصل مهم ماندگاری صنایع دستی است که ما از آن بی بهره ایم
آورند با بیان این نکته که برای معرفی صنایع دستی شهرستان و منطقه باید از تبلیغات گسترده و مداوم استفاده کرد، این امر مهم را بازهم منوط به حمایت مسئولین دانست و گفت: مسئولین شهرستان از نهادهای مرتبط با این کار از جمله میراث فرهنگی، شهرداری، شورای شهر، فرمانداری، دانشگاه و ارشاد اسلامی باید بدانند که برای نشان دادن فرهنگ یک منطقه باید از راهکاراهایی چون تهیه بروشور، برگزاری سیمینارها، ساخت مستند، اهدا سوغات سنتی به میهمان و…میتوانند به آسانی باعث معرفی تبار بختیاری اشان باشند.
این هنرمند صنایع دستی در ادامه با ناراحتی بسیار ، تاکید کرد: تا وقتی مسئول من با تاسف بسیار در مقابل تبلیغات و معرفی شهرش می ایستد من مجبورم بگویم که ما حتی نمیتوانیم برروی این حمایت آنها حسابی باز کنیم.
مسئولین شهرستان ایذه مانع از تبلیغات هستند
آورند درادامه با ذکر نمونه ای از رفتارهای مسئولین از عدم توجه آنها به اصل مهم تبلیغات اشاره کرد و گفت: تا مادامی که مسئولین شهرستان ما به مستند سازی که میخواهد فرهنگ مارا معرفی کنند با کوته فکری میگویید من با زن حرف نمیزنم!
وقتی مسئول ما به چوقا پوشیدن سفیر ایتالیا میخندند ، تا وقتیکه مسئول من هدیه دادن موسیقی بختیاری به عنوان سوغات به مهمانان نوروزی یک عیب میدادند تا وقتیکه مسئول از پوشیدن لباس بختیاری در مناسبت‌ها ابا دارد ، باید بگویم مسئولین شهرستان ایذه نه‌تنها ما را برای تبلیغ هویتمان حمایت نمیکنند که مانع بزرگ فعالیت ما می‌شوند.
از ما فقط برای برگزاری نمایشگاه آن هم برای ایام خاصی دعوت می‌کنند
فاطمه آورند اظهار کرد: صنعتگران درایذه باید تمام فصول فعالیت کنند و در ایامی چون نوروز و یا در برنامه‌هایی با برگزاری غرفه ها و نمایشگاه ها این هنر را عرضه بدارند، آن هم فقط برای پُز مسئولین نه برای فروش محصولاتمان !
وی متذکر شد: مسئولین شهرستان درحالی که باید چتر حمایتشان برای صنعتگری که تمام فصل ها برای معرفی قدمت و صنعت کهن شهرش محصولات دست سازی را مسازد، باز کند تنها یک ماه آخر سال به سمت ما صنعتگران می آید درد آنجاست که در کنار ما غرفه هایی را هم به افرادی می‌دهند که حتی نمیدانند نقش نگاره های ایذه کجا واقع شده است.
آورند افزود : بها دادن به افرادی که تنها برای ۱۴ روز آن‌هم افرادی که نه سازنده هستند و نه آگاه به این آثار ، و تنها برای سود وارد کار می‌شوند، ظلم به صنعتگران است.
این هنرمند جوان تاکید کرد: اگر مسئولین میخواهند این صنعت رشد پیدا کند، هنرمندان این عرصه را شناسایی، و مشکلاتشان را برطرف کنند، نه اینکه یک ماه مانده به عید تنها برای پر کردن غرفه های ورودی شهرستان آنها را ببینید!
در یک نمایشگاه ۷ میلیون تومان متضرر شدم
آورند گفت: من برای به معرض گذاشتن هنرم بارها وبارها شکست خوردم یکی از سخت ترین روزهایم در نمایشگاه ورودی شهر سال ۹۴بود که باران شدید دسترنج چندساله من را تخریب کرد.
وی ادامه داد: گرچه تمام آن‌روزها مسئولین وعده جبران خسارت دادند، اما اتفاقی رخ نداد و بعد از عوض شدن مدیران قول‌ها به باد رفت و آنچه که ماند حقیقت تلخ ضرر ۷ میلیونی من بود اگرچه هنوز هم پیگیر این موضوع هستم اما اگر مسئولین فعلی همکاری نکنند کاری از پیش نخواهم برد.
ایذه قابلیت قطب شدن در گردشگری و صنایع دستی را دارد
آورند با بیان این جمله که حمایت مسئولین باعث رشد و شکوفایی صنعت گردشگری می‌شود گفت: من با صراحت از جانب گروهمان این قول میدهم اگر مسئولین نه از لحاظ مالی، بلکه با تبلیغاتی که عرض کردم و با شناسایی و تشویق صنعتگران ما را حمایت کنند سال دیگر ایذه قطب اول صنایع دستی و گردشگری در خوزستان می‌شود.
وی در پایان تاکید کرد: ما سرزمینی داریم که با احترام به تمام اقوام فرهنگ و اصالت بزرگ، غنی با قدمت بسیار زیادی دارد، پس بیایید با آتش بی‌توجهی آن را نسوزانیم.
به گزارش
عصر ایذه، دست‌های هنرمند چند صنعتگر دیگر در این دیار این روزها نقش میزند تا اصالت یک ایل رنگ نبازد!
یاد پوستر و تابلو چینی نصب شده در اتاق یکی از مسئولین شهرم، افتادم، کاش به جای آنها، از سفال فاطمه آورند و چوقا ماهیجان کُرد، برای تزیین اتاقش استفاده می کرد، تا حداقل به ظاهر از این هنرمندان حمایت می کرد.
کاش میدانست در سالی که اقتصاد مقاومتی لقب گرفته با اقدام و عملی کوچک و شناسایی و جذب نخبه‌های شهرستان، چقدر می توانست اشتغال زایی کند و بیکاری که این روزها دغدغه اصلی جوانان ایذه است را کاهش دهد.
