سازمان ملل متحد در 13 خرداد با انتشار گزارشی، ائتلاف نظامی عربستان و متحدانش علیه یمن را به دلیل کشتار کودکان یمنی، در «فهرست سیاه ناقضان حقوق کودکان» قرار داد و ائتلاف سعودی را مسئول مرگ 60 درصد کودکان یمنی معرفی کرد. این انتقاد سازمان ملل از جنایات ائتلاف سعودی چندان دوام نداشت و بان کی مون دبیر کل سازمان ملل یک هفته بعد در 20 خرداد از خارج شدن نام عربستان از فهرست سیاه «ناقضان حقوق کودکان» خبر دارد و با این اقدام غیر معقول افکار عمومی جهان را شگفت زده کرد.
بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل، بدون داشتن هر گونه اختیار و صلاحیتی با قیمت گذاری بر زنجیره مقدس حیات بشری به کشتار حال و آینده کودکان در جهان مشروعیت بخشید. بان کی مون در پی مواجه شدن با انتقادات شدید، اقدام ناپسندش را چنین توجیه کرد: «این یکی از دردناکترین و دشوارترین تصمیماتی بود که من تاکنون گرفته‌ام ... این خطر وجود داشت که میلیونها کودک با رنج ناشی از قطع بودجه برنامه‌های سازمان ملل در فلسطین، سودان جنوبی، سوریه، یمن و دیگر مناطق روبه‌رو شوند.»
این توجیه، خواسته یا ناخواسته مشخص می‌کند که عربستان با تهدید به قطع کمک به سازمان ملل، بان کی مون را زیر فشار گذاشته و وی را مجبور به خارج کردن نام عربستان از فهرست سیاه کرده است. با وجود مسلم بودن این تهدید - که عبدالله المعلمی نماینده عربستان در سازمان ملل ابتدا آن را رد کرد و در ادامه با گفتن «ورود نام عربستان به این فهرست، قطعاً بر روابط ما با سازمان ملل تأثیر می‌گذاشت»؛ آن را تأیید کرد - توجیه و تصمیم بان کی مون کاملاً اشتباه و مقهورانه و خودخواهانه بود؛ زیرا براساس اخبار اعلام شده کمک عربستان درباره آنچه که بان کی مون وانمود می‌کرد از آن بیم دارد 100 میلیون دلار است.
بان کی مون باید محاسبه و اعلام می‌کرد با این 100 میلیون جان چند کودک را در جهان نجات می‌دهد و چنانچه بر موضع اول خود و حفظ نام عربستان در فهرست سیاه باقی می‌ماند، باید به این پرسش پاسخ می‌داد که در صورت اجرایی شدن تهدید عربستان آیا در جهان کشورهایی نبودند که این 100 میلیون دلار را تأمین کنند؟ از آن گذشته به نظر می‌رسد بان کی مون در اقدامی سطحی و ساده انگارانه به قیاس کمّی روی آورده و به زعم خود با چشم پوشی از کشته شدن چند صد کودک یمنی، امکان بهره‌مندی هزاران کودک محروم از آب و نان را فراهم آورده است! غافل از آن که چنین تصور خامی مقدمه بدعت گذاری و شروع کشتار کودکان برای جانیانی مانند آل سعود است و نیز برای چنین جنایتکارانی امکان انتخاب قربانیان (کودکان) در ازای حمایت مزورانه از نظیر آنها را در زمان و مکان دیگر فراهم می‌کند. به مفهوم ساده‌تر پیام و نتیجه توجیه و رفتار بان کی مون برای جنایتکاران این است که با کمک مالی برای زنده ماندن، نه زندگی کردن کودکان محروم در گوشه‌ای از جهان، اجازه دارید در گوشه‌ای دیگر دست به کشتار کودکان بزنید!
براساس آمار رسمی در جنگ یمن، ائتلاف عربستان تاکنون 750 کودک را به قتل رسانده که مسئولیت 60 درصد این کشتار یعنی نزدیک به 500 نفر آنها به عهده عربستان است و این درحالی است که در آمار غیررسمی و ثبت نشده تعداد کودکانی که ائتلاف عربستان آنها را به قتل رسانده بسیار بیشتر از آمار رسمی است. با تقسیم 100 میلیون دلار کمک عربستان به سازمان ملل بر 500 کودک قربانی شده، عدد دویست هزار دلار به دست می‌آید. یعنی قیمت یک کودک درسازمان ملل دویست هزار دلار است. این عمل ریاضی نتایج جالب دیگری در بردارد؛ این که اگر همزمان با کشته شدن اولین کودک یمنی نام عربستان در فهرست سیاه قرار می‌گرفت و عربستان برای خروج از آن این 100 میلیون دلار را می‌پرداخت، قیمت یک کودک در سازمان ملل 100 میلیون دلار بود؛ حال اگر فرض شود خدای ناکرده تعداد کودکان کشته شده یمنی به ده هزار نفر برسد - که اگر جلوی جنایتکاران ضد کودک گرفته نشود رسیدن قربانیان به آن تعداد بعید نیست -، نتیجه عمل ریاضی به این شکل تغییر می‌کند که قیمت یک بچه در سازمان ملل ده هزار دلار است؛ چنانچه این روند با افزایش قربانی‌ها ادامه پیدا کند به نقطه‌ای می رسد که بچه در سازمان ملل فاقد ارزش و قیمت می‌شود و این در واقع آشکار شدن باور پلید و خبیث کسانی است که دست به کشتار می‌زنند و کسانی که از آن حمایت و آن را توجیه می کنند و این همه در حالی انجام می‌گیرد که کسی نه حق دارد و نه می‌تواند برای جان انسانی که تداوم بخش حیات بشری است، قیمت تعیین کند.
در مناسبات دنیایی سالم و به دور از غرض‌ورزی و افزون‌خواهی و زورگویی، قیمت جان انسان، جان انسان است (قصاص) و یا رضایت ولی دم (عفو) و بس و نظر صریح و یا تلویحی .... بان کی مون و پول‌های کثیف آل سعود - هر چند در برگیرنده پول‌های همه عالم هم باشد-، در تعیین قیمت یک بچه هیچ ارزش و مشروعیتی ندارد؛ بنابراین عربستان و حامیان و متحدانش به جرم کودک کشی باید محکوم و منفور شوند، هر چند در نزد افکار جهانی چنین‌اند و باید نامشان به «فهرست سیاه ناقضان حقوق کودکان» سازمان ملل باز گردد و بان کی مون نیز باید به سبب این خبط بزرگ و آسیب رساندن به حیات بشری، از مردم جهان عذرخواهی کند.
