امروزه بخش اعظمی از بازار شهرستان ماهنشان و دیگر استانها در سیطره اجناس بنجل و بی کیفیت چینی است و اجناس چینی توانسته جای کالای باکیفیت ایرانی را در سبد خانوار بگیرد.
طی چند سال اخیر بازارهای ایران مملو از کالاهای بی کیفیت چینی شده است که با وجود بی کیفیتی محصولات فوق تنها به دلیل ارزانی مشتریان فراوانی را از آن خود کرده است.
برای بیشتر ما ایرانیان، برخورد با محصولات چینی و حتی نحوه استفاده از آن، با علامت سؤال بزرگی همراه است و غالباً نمی‌دانیم که چه رویکردی را در برابرشان در پیش گیریم. در این گیرودار، برخی از هم‌وطنان با تعصب و حرارتی بس شگفت‌انگیز، منکر هر نوع کیفیت و زیبایی هم در محصولات تولیدی این کشور هستند و برخی دیگر نیز، نظری کاملاً متفاوت و یا برعکس آن دارند. البته غالب افراد هم اصلاً نظری نداشته و منتظر خاتمه این جدال بیهوده و چند ساله هستند!
امروزه بر اساس نظر تمامی کارشناسان، چین در حال قبضه کردن بازار کشورهای مختلف چه اروپایی، آمریکایی و آسیایی است و با توجه به نیروی کار ارزان، تولید انبوه کالا و استفاده ازتکنولوژی، تبدیل به مرکز تولید کالا در دنیا شده و اکثریت کشورها میزبان این کالاها شده اند و قادر به رقابت با آنها نیستند که در این میان ایران نیز جدا از این مقوله نیست و همانند سایر کشورها مقصد کالاهای صادراتی از چین شده است.
وقتی وارد بازار می شویم از هر دو یا یک در میان کالا یا اجناسی که می بینیم مدل یا آرم چین را مشاهده می کنیم که تنوع و یا ارزان بودن آن چشم هر مشتری که کیفیت برای او مهم نیست جذب می کند که در این میان برای خریدار سطح متوسط و یا کم در آمد، خرید اجناس تولید داخل کشور زیاد مهم نیست، بلکه ارزانی آن اهمیت دارد تا بر اساس وثق در آمد و یا پول جیبش بتواند چند نوع کالا و یا جنسی را خریداری کند.
وقتی حتی وارد خوار بار فروشی که می شوی با چند نوع کالاهای چینی مواجه می شوی و یا خود فروشنده برای شما کمک می کند که چه نوع کالاهایی در مغازه اش چینی هستند از جمله کالا هایی که ما با آن در یک مغازه روبرو شدیم تخمه و لیمو عمانی بود که بیشتر از هرجنسی تعجب ما را به خود جلب کرد که فروشنده خود اذعان کرد که اینها جنس چینی هستند و یا اجناسی همچون فندک های گازی، مسواک، خلال دندان و …
یک تولید گر کفش در گفت و گو با خبرنگار شمیم ماهنشان اظهارکرد: متاسفانه همه دم از ارزان بودن کالاهای چینی می زنند ولی هیچ کس حتی مسئولین مربوطه خبر ندارد که همه کالاهای بی کیفیت چینی از سایر کالاها بسیار گرانتر است که چین از این بی خبری سواستفاده کرده و ملت ایران را را به تسخیر خودش در آورده است و دولت ایران هم نابخردانه او را حامی خود در دوران تحریم می داند.
وی افزود: مثلا کفش چینی ۲۵ هزار تومان است و کفش ایرانی ۷۰ هزار تومان اما کفش ایرانی حداقل۴ یا ۵ برابر کفش چینی دوام دارد یعنی ۵ کفش چینی با یک کفش ایرانی برابری می کند با یک حساب ساده می توان گفت که کفش چینی در واقع ۵۰ هزار تومان گران تر است یعنی ما عملا کفش چینی را ۵۰ هزار تومان گرانتر می خریم ولی خوش خیالیم که ارزان خریده ایم، این گونه دولت چین ملت ایران را بازی می دهد.
فروشنده کفش با اظهار ناراحتی فراوان گفت: چند ماهی است که از این شهر به اون شهر در بازارهای روز می چرخم تا فروشی داشته باشم و هر یک جفت کفش وارداتی مساوی با بیکاری یک کارگر است، واردات بی رویه کفش ۶ هزار کارگر را بیکار کرد آیا دولتمردان از این اطلاعی دارند.
وی افزود: در حالی صنعت تولید کفش در کشور قدمت تاریخی دارد که این روز ها پسابرجام نه تنها سبب هجوم ترک ها و چشم بادامی ها به این بازار شده است بلکه ایتالیایی ها و آلمانی ها نیز خیز بلندی برداشته و گوی کار را از ۶ هزار کارگر ایرانی ربوده اند.
تولید کننده کفش با تأسف گفت: تولید کننده این کفشها خودم بودم که برای تحقق اقتصاد کشورم خواستم همتی کنم و با اجاره ی سوله و جذب کارگر توانستیم بهترین کفش ها را تولید کنیم که تمام سرمایه ام را هم در این راه هزینه کردم اما کسی از تولید کننده های داخلی حمایت نکرد و با ورشکست مواجه شدم که در این راه مجبور شدم منزل مسکونی ام را هم بفروشم تا پول کارگرها رو حداقل بدهم، اما این اوضاع یک مملکت اسلامی که رهبر عظیم و شأن آن به اقتصاد مقاومتی و حمایت از تولیدگران می کند، نیست.
وی اضافه کرد: چرا جلوی واردات را نمی گیرند، من تولید گر چه زمانی می توانم پیشرفت کنم، چرا کسی به این مسایل رسیدگی نمی کند……
تولید کننده کفش اظهار کرد: اگر مردم و مسولان از کالای داخلی حمایت می کردند و با عدم خرید این محصولات از ورود آن به کشور جلوگیری می کردند شاید الان من نیز به جای اشتغال به عنوان دست فروش در یک کارخانه یا تولیدی ایرانی مشغول به کار بودم.
فروشنده لباس اظهارکرد: ما باید کشوری مستقل باشیم این همه واردات با استقلال یک کشور منافاتی تام دارد، مشتریان زیاد به کالاهای که از کجا وارد شده اند دقت نمی کنند بیشتر روی قیمت و تنوع آنها تأکید دارند شاید اصلا اشخاص زیادی اطلاع ندارند که بیشتر اجناس از کشور های دیگری وارد می شود .
خیاط ماهنشانی اظهارکرد: با این سیاست های وارداتی که هیچگونه حمایتی از تولید کننده داخلی نمی شود معلوم نیست آخر و عاقبت ما چی میشود. لباس هایی که قبلا به بازار ارائه می دادیم دیگر الان از ما خرید نمی کنند و مجبور شدیم تعداد کارگرها رو کم کنیم .
وی افزود:مردم مجبورند به دنبال کالاهای ارزان قیمت باشند چون قدرت خریدیشان نسبت به سال های گذشته کاهش چشمگیری داشته و در حال حاضر دیگر بازار راکد شده و مردم فقط به فکر تهیه مایحتاج روزانه خود هستند.
خیاط ماهنشانی اظهارکرد: در حال حاضر در بازار تقاضا کم شده و هر چند اجناس متنوع در بازار فراوان است ولی کاهش چشمگیر تقاضا مغازه داران و تولید گران را هم از پای درآورده است.
در این میان سوال های ذهن ما رو درگیر کرده است که چرا باید اجناس با کیفیت ایران به قیمت بالایی در بازار به فروش رسد که خود ملت آن قدرت خرید کالای ایرانی را نداشته باشند تا هم حمایتی از تولید کننده و هم تأثیری در بیکاری و اقتصاد ایران داشته باشد؟
چرا مسئولین به فکر همان راهکارهایی که چشم بادامی ها برای ارزان به فروش رساندن اجناس خود شده اند نیستند؟ و آیا ما قادر به تولید حتی اجناسی با این کیفیت نیستیم و چرا کالاهای تولید شده ما از قیمت واقعی خود در بازار گرانتر عرضه می شود و مشابه خارجی و بی کیفیت آن در بازار ما ارزان تر است؟.
از طرفی هستند کسانی که به فکر اقتصاد ایران اسلامی هستند اما آیا نباید این موانع ها از میان برداشته شوند؟ یک تولید کننده با این اوضاع واردات چه زمانی می تواند در اقتصاد کشور خود تأثیر گذار باشد و تا چه سحی می تواند رو پای خود بایستد؟
به هرحال واردات بی رویه اجناس چینی آفت اقتصاد کشور است و اگر مسئولین هرچه زودتر راهکاری موثر در این زمینه نیندیشند باید منتظر عواقب اقتصادی آن در جامعه و زندگی و اشتغال جوانان باشیم .
