شکار پرندگان مهاجر، از ابتدایی ترین رسومی است که انسان های اولیه برای بقای خود از آن بهره می جسته اند ولی امروزه شکار پرندگان و حیوانات وحشی نه برای زنده ماندن بلکه برای یک تفریح و لذت کاذب صورت می گیرد؛ شکارهایی که حیات وحش را ناباورانه در خطر نابودی قرار داده است.
شکار پرندگان مهاجر، داستان تازه ای نیست و سال ها است که این قصه دردناک در حال تکرار است، اما حکایتی که چند وقتی است دامن گیر استان ما و به ویژه شهرستان جم شده است صید بی‌رویه و بی حد و مرز پرندگان از سوی برخی صیادان سودجو و طمّاع است که شیوه سنتی صید را کنار گذاشته و برای به دام انداختن پرندگان از هر شیوه ناجوانمردانه ای بهره می‌برند.
هر روز صدای شلیک گلوله های خشم شکارچیان، آرامش کوهستان، جنگل، ساحل و صحراهای زیادی را بر هم می زند و پرندگان و حیوانات بسیاری در خون خود غلتان می شوند، در گوشه ای پرندگان بی جانی را می بینیم که در اثر خوردن سم در آتش جهل برخی انسان ها دست و پا می زنند و در جایی دیگر تورهایی را می یابیم که زمین و آسمان را برای پرندگان بی گناه ناامن کرده است.
شهرستان جم به واسطه شرایط مطلوب آب و هوایی تقریباً در کل سال بویژه نیمه دوم آن از غنی ترین و پرتنوع ترین نقاط کشور از منظر پرندگان وحشی محسوب می شوند ولی متاسفانه حیات وحش این منطقه در سایه صید بی رویه و بی رحمانه شکارچیان و بی توجهی مسئولان در معرض تهدید قرار گرفته و دیرزمانی است که شکارچی ها با پنهان شدن در گوشه ای، پرندگانی را که برای خوردن آب به چشمه می آیند ناجوانمردانه، لب تشنه شکار می کنند.
در بیشتر نقاط دارای آب شهرستان جم از جمله جنگل گلوبردکان ریز و اطراف روستای تشان(اماکن تفریحی دشتک، عیشی، جتان، کتو، روستای حرمیک و ...) پرندگان بر لب چشمه و آبگیر بدون نوشیدن قطره ای آب در دام شکارچیان می افتند و این موضوع سبب شده، نسل برخی از پرندگان با خطر تهدید و انقراض روبرو شود.
تقریبا همه شکارچیان منطقه برای تفریح و خوشگذرانی شکار می کنند و نیاز مالی ندارند، زیرا اغلب آنها در شرکت های وابسته به نفت و گاز مشغول بوده و یا کشاورز و مالک زمین هستند و صید پرندگان تفنن آنها محسوب می شود.
تجربه نشان داده است، اگر در مسئولان اراده و همتی برای حل مسائل زیست‌محیطی وجود داشته باشد آنها با حمایت سازمان‌های مردم‌نهاد و گروه های داوطلب حامی محیط زیست می‌توانند از پس مشکلات برآیند. برای نمونه، می‌توان به فعالیت عده ای داوطلب در روستای تشان بخش ریز اشاره نمود که مدتی است به صورت خودجوش اقدام به زدن آبشخورهای مصنوعی در دل طبیعت کرده و مبارزه با شکار حیوانات نادر و پرندگان در معرض انقراض را به صورت جدی پیگیری می کنند.
عباس تشانی، فعال محیط زیست جم در گفت‌وگو با خبرنگار جم خبر می‌گوید: در چند سال اخیر جمعیت پرندگان مهاجر شهرستان جم به ویژه پرندگانی از قبیل کبک و تیهو کاهش چشمگیری داشته است.
وی ادامه داد: متاسفانه برخی از گونه های پرندگان که در گذشته نه چندان دور از جمعیت قابل توجهی برخوردار بوده اند در اثر صید بی رویه به انحای گوناگون در معرض نابودی قرار گرفته و یا به صورت قابل توجهی تقلیل یافته و خطر انقراض در کمین آنها است.
این فعال محیط زیست اظهار کرد: نبود پاسگاه محیط بانی و نظارت در منطقه باعث شده است که عده ای همه روزه جهت صید پرندگان مهاجر رهسپار کوه ها شوند.
هوشمند یکی دیگر از حامیان محیط زیست است که چند سالی وقت خود را به پاسبانی از حیات وحش منطقه مصروف داشته است. وی می گوید: متاسفانه ماموران محلی اقدام جدی برای حل مشکل صید پرندگان در منطقه انجام نمی‌دهند و طرح مشخصی وجود ندارد تا براساس آن روند حل این معضل طی شود.
وی ادامه داد: سهل‌انگاری‌ها سبب شده حرص و آز در دل برخی افراد چنان ریشه بدواند که برای آنها فرقی نکند پرنده حرام گوشت شکار می کنند یا حلال‌گوشت، شکار آنها در خطر انقراض قرار دارد یا خیر! این صیادان فقط به لذت خود می اندیشند.
این حامی حیات وحش خاطرنشان کرد: همه ساله در فصل تابستان عده ای فرصت طلب با استفاده از روش های غیرمجاز و ناجوانمردانه با ایجاد کوخه هایی در کنار آبشخورهای طبیعی و ساختگی اقدام به شکار و به دام انداختن پرندگان منطقه می کنند.
مسئولین محیط زیست استان و شهرستان جم قطعا باید این مهم را مدنظر قرار دهند که شکار پرندگان به یک معضل زیست محیطی تبدیل نشود، باید تدابیری اندیشید که از محیط زیستمان لذت واقعی را ببریم نه اینکه در آینده ای نزدیک انقراض برخی پرندگان وحشی را شاهد باشیم.
