این روزها مسافرت به شمال کشور مانند گذشته نیست که بتوانید بعد از مدتی گشت و گذار در شهر،کنار یک فروشگاه سنتی بایستید و علاوه بر محصولات خوراکی مانند کلوچه و زیتون پرورده محصولاتی را از گیلانی ها و مازندرانی ها به یادگار خریداری کنید.
این روزها بازارهای سنتی شمال کشور در قبضه کالاهای چینی و روسی است. امروزه چین توانسته بازارهای دنیا را با کالاهای تولید خود تسخیر کند که در این میان ایران نیز جدا از این مقوله نیست و همانند سایر کشورها مقصد کالاهای چین شده است.
بر اساس نظر تمامی کارشناسان، چین در حال قبضه کردن بازار کشورهای مختلف اعم از اروپایی، آمریکایی و آسیایی است و با توجه به نیروی کار ارزان، تولید انبوه کالا و استفاده از تکنولوژی، تبدیل به مرکز تولید کالا در دنیا شده و اکثریت کشورها میزبان این کالاها شده اند و قادر به رقابت با آن‌ها نیستند.در این میان ایران نیز جدا از این مقوله نیست و همانند سایر کشورها مقصد کالاهای صادراتی از چین شده است.
اما نگاهی به بازارهای شمال کشور این حس را بارزتر می‌کند که دیگر زمان خرید قاشق چوبی و کلاه حصیری‌های شمالی گویا به پایان رسیده و این روزها به راحتی در بازارهای شمالی مانند بازار ماسوله و لاهیجان که مرکز صنایع دستی است می‌توان وسایل چوبی چینی را یافت. گویا ماهیت سنتی بازارهای ایرانی جای خود را به مدرنیته ای با اجناس بدون هویت و بی کیفیت سپرده است.
بازارهای سنتی به ویژه بازارهای روز که محل عرضه دسترنج و ماحصل تفکر ایرانی، بومی و منطقه ای بود به جولانگاه " بی کیفیت‌های چینی‌ها" تبدیل شده است. بدین ترتیب دیگر بازارهای شمال کشور جذابیتی برای گردشگران ندارد و این فرصت فرهنگی- تجاری که توریست و مهمان‌های یک منطقه با گردش در آن هم با فرهنگ آن محل آشنا می‌شدند از دست رفته است.
نگاهی به آمارهای گمرگ حکایت از این دارد که از موی سر تا سنگ پا از کشور چین به ایران وارد شده است. سنگ مرمر، گوانت،سنگ کف و دیوار،آیینه ماشین قاب شده، سیم خاردار، میخ، میخ سرپهن پونز، سوزن دو زندگی، رفوگری، ظرفشویی و روشویی،تیغه برای کارد و چاقو،دسته کارد و چاقو،مداد تراش و تیغه آن،لوله از فلز معمولی، قفسه بایگانی،گیره نامه، گوشه گیرنامه،چوب ماهیگیری، قلاب ماهیگیری،استخوان، کاسه لاک پشت انواع شاخ، دگمه قابلمه، دگمه فشاری، زیپ یا دندانه از فلزات معمولی، مهرهای تاریخ زنی، جارو، چراغ رومیزی و کنار تخت، کارد سرمیز با تیغه ثابت،بیل، بیلچه، موی انسان،روتختی،لوله و شلینگ از کائوچو و کلا نیزه سخت نشده بدون لوازم و ملحقات،واکس کفش،سنگ پا،خاک رس نسوز،کچاپ گوچه فرنگی و سایر سس های گوجه فرنگی،هلو شلیل، شفتالو،مرکبات، بادام زمینی، انواع میوه و پوست میوه تنها بخشی از لیست کالاهای وارداتی چین به ایران است.
*کالاهای چینی بی کیفیت!
اما اگر از تمام این موارد بگذریم، یکی از ایراداتی که به کالای چینی وارد می شود؛ بی کیفیت بودن این کالاها است که بسیاری از مردم و رسانه‌‌ها آن را بیان می کنند و گفته می شود تجار ایرانی آنان را وارد می کنند، اما به راستی چرا کالا بدون نظارت وارد ایران می شود؟
حسین حسینیان، نماینده گروه بازرسی دولت چین در ایران عنوان کرد: در حال حاضر اجناس چینی بدون هیچ نظارتی از سوی دولت چین وارد ایران می‌شود و این درحالی است که در اکثر کشورها تمامی ویژگی‌های کالاهای وارداتی توسط شعبات گروه کنترل کیفیت چین بازرسی می‌شود، اما در ایران به دلیل یکسری کارشکنی‌ها افراد حقیقی این گروه همچنان در بلاتکلیفی به سر می‌برند.
وی با بیان اینکه در حال حاضر انحصار شرکت‌های بازرسی خصوصی در ایران نزد عده‌ای معدود است، عنوان کرد: این در حالی است که ایران بیشترین مراودات تجاری خود را با کشور چین دارد و عده‌ای با تصور اینکه منافعشان به خطر خواهد افتاد، علاوه بر کارشکنی، فشار زیادی به سازمان ملی استاندارد می‌آورند.
نماینده گروه بازرسی دولت چین در ایران افزود: این شرکت‌های بازرسی بین‌المللی فاقد مهارت‌های لازم در خصوص تشخیص استاندارد کالاهای چینی هستند و به همین دلیل است که در چند سال گذشته شاهد واردات بی‌رویه کالاهای چینی بی‌کیفیت به ایران بودیم.
حسینیان در خصوص وضعیت بازار چین عنوان کرد: در حال حاضر 80 درصد جمعیت دنیا در چین و کشورهای همسایه آن از جمله ژاپن، کره، اندونزی، فیلیپین، هند و … هستند و همراه با سیاست‌گذاری‌های دولت چین در امر تولید، تولید کالا در این کشور برای برندهای معروف و معتبر بسیار باصرفه‌تر است.
وی افزود: در نتیجه این امر با کیفیت‌ترین کالاها در کشور چین تولید می‌شود، اما متاسفانه ما فقط شاهد واردات کالاهای بی‌کیفیت چینی که حتی دولت چین به آن‌ها نظارت ندارد، هستیم.
در حالی چینی‌ها بازار ایران را قبضه کرده اند که مقام معظم رهبری در سخنرانی های متعدد بر جلوگیری از واردات بی رویه تأکید داشته اند.
«وارد کردن اجناسی که مشابه داخلی دارند، مطلقاً ممنوع است» این جمله کوتاه مقام معظم رهبری در دیدار با کارگران در آستانه روز کارگر در هر منطق و مرامی، سخنی پسندیده و کلیدی راه‌گشا برای بهبود اوضاع اقتصادی است.
در کشوری مانند ایران با این عظمت و داشتن منابع عظیم انسانی و طبیعی به راستی واردات کالاهایی مانند سوزن دوزندگی، شیلنگ،کارد، جارو، واکس کفش، سنگ پا،کفش، پاک کن، دفتر مشق، سنگ مرمر و سس گوجه فرنگی عاقلانه است؟ به طور مثال در حالی که ایران از نظر ذخایر و تولید سنگ مرمر یکی از کشورهای مطرح دنیاست و می تواند با مدیریت هم نیاز داخل را برطرف کند و هم صادرات داشته باشد، صادرات کالایی مانند سنگ مرمر توجیه منطقی دارد؟
اما به راستی چه کسی مسئول واردات بی‌رویه و نابود‌کننده تولید ملی است؟ واردات بی رویه کالاهای مختلف ارزش بیکاری کارگران ایرانی، تعطیلی کارخانه‌ها و کارگاه‌ها، خشک شدن مزارع و باغات را دارد؟ به اعتقاد کارشناسان اقتصادی مسئولان باید بررسی دقیقی داشته باشند تا مشخص شود مشکل کجاست که یک روستای دور افتاده تا بزرگترین فروشگاه‌های پایتخت، تحت سیطره کالاهای مصرفی خارجی است و حتی بیسکویت و آدامس ایرانی هم، قابل و لایق عرضه در فروشگاه‌های ایران نیست و حتی محصولات بومی و منطقه ای ما در کشور تحت سیطره چینی‌ها قرار گرفته است.
