زلاتان ابراهیموویچ که گفته میشود به ژوزه مورینیو در منچستریونایتد ملحق خواهد شد و فوتبالش را در جمع شیاطین سرخ و در لیگ برتر ادامه خواهد داد، در کتاب زندگینامهاش با عنوان «من زلاتان هستم» در توصیف آقای خاص نوشته است: تاکنون مربی با دانشی همانند مورینیو ندیدهام که شناخت فوقالعادهای از رقبا داشته باشد. ژوزه همه چیز را در مورد رقبا میدانست، او حتی میدانست که سایز کفش دروازهبان سوم حریف هم چند است. به شخصه از دانش مورینیو شگفتزده شده بودم. وقتی مورینیو کنار بازیکنان میایستاد کوچک به نظر میرسید، اما فضای عاطفی خوبی در اطراف او موج میزد.
وی در ادامه نوشته است: مورینیو بازیکنان را به خط میکرد و در حالی که قدش تا شانه آنها بود به بازیکنان میگفت "از حالا، شما اینطور کار میکنید. میتوانید تصور کنید؟" و همه به حرفش گوش میدادند. هیچ یک از بازیکنان از ژوزه نمیترسیدند. او فابیو کاپلو نبود که روحی پلید داشت. مورینیو با بازیکنانش در ارتباط بود و از طریق پیامک جویای احوال آنها و شرایط خانواده و فرزندانشان بود.
ایبرا در بخش دیگری گفته است: مورینیو داد و بیدا نمیکرد و پیش از بازیها به ما روحیه میداد و درست همانند یک تئاتر یا یک بازی روانشناسی بود. او گاهی فیلم بازیها را برای ما میگذاشت و میگفت "چه فاجعه! ناامیدکننده! هِی رفقا اینها شما نیستید. احتمالاً اینها براداران شما و نسخه سطح پایینتری از شما هستند". پس از این حرفهای ژوزه بود که ما سرمان را پایین میانداختیم و احساس شرمساری میکردیم.
وی ادامه میدهد: ژوزه در ادامه در حالی که مشت گره شدهاش را به کف دست دیگرش میکوبید به ما میگفت که "بروید و مثل شیرهای درنده و گرسنه بجنگید. در نبرد اولی که خواهیم داشت شما اینچنین خواهید بود". سپس تابلویی که نکات فنی را روی آن یادداشت میکرد را با ضربهای به سمت وسط رختکن شوت میکرد. بعد از این حرفهای او بود که آدرنالین ما را بالا میبرد و مثلهای حیوانهای خشمگین و هار به زمین باز میگشتیم.
ابراهیموویچ که تنها یک فصل زیرنظر آقای خاص در اینتر بازی کرد، تأکید میکند: حس میکردم که پس از این حرفهای مورینیو بازیکنان تمام تلاش خود را برای تیم میکنند و من هم میخواستم که هر کاری از دستم ساخته است برای مورینیو انجام دهم. در واقع ما حاضر بودیم جانمان را هم برای ژوزه بدهیم.
زلاتان از اینکه در سال 2009 اینتر را به مقصد بارسلونای تحتهدایت گواردیولا ترک کرده، پشیمان است. او نتوانسته در کتاب خود نفرتش از سرمربی پیشین بارسلونا را پنهان کند. مهاجم سوئدی چند فصل اخیر پاریسنژرمن میگوید پپ پس از حذف بارسلونا توسط اینتر در مرحله نیمهنهایی لیگ قهرمانان اروپای فصل 10-2009 او را دلیل اصلی شکست این تیم مقابل نراتزوری دانسته و مورد سرزنش قرار داد.
او در این باره میگوید: گواردیولا طوری به من نگاه میکرد که انگار مقصر اصلی حذف بارسا من بودم. پس از بازی بود که حس کردم باشگاه دیگر خیلی روی خوش به من نشان نمیدهد. وقتی هم داخل رختکن مینشستم، گواردیولا طوری نگاه میکرد که انگار من یک غریبه و مزاحم هستم.
سرانجام در بازی بارسلونا مقابل ویارئال بود که زلاتان از کوره در رفت. او که به تشخیص گواردیولا تنها در پنج دقیقه پایانی به زمین رفت، در شرح آن ماجرا گفت: اگر جای گواردیولا بودم حتماً میترسیدم چون من خیلی عصبانی بودم و حسابی گرد و خاک کردم، هرچند ضربهای به کسی نزدم. فکر کنم در همان چند دقیقهای که در زمین بودم از روی عصبانیت به چند نفر کله زدم و از زور عصبانیت چهرهام قرمز شده بود.
زلاتان ادامه این اتفاق را اینگونه تشریح میکند: وقتی به داخل رختکن رفتم با وجود اینکه عصبانی بودم اما برنامهای برای قاطی کردن نداشتم. با این حال وقتی وارد رختکن شدم، دشمن خودم (گواردیولا) را دیدم که روبرویم ایستاده و سرش را تکان میدهد. در رختکن یک کمد فلزی بود که لباسهای خود را درون آن میگذاشتیم و وقتی این حرکت پپ را دیدم ضربهای به آن زدم و سه متر به هوا رفتم. سپس رو به گواردیولا کردم و فریاد زدم "تو دل و جرأت نداری! تو خودت جلوی مورینیو گند زدی! بهتر است بروی به جهنم!"
وی در پایان عنوان میکند: شاید با خود بگویید که در چنین شرایطی گواردیولا چند کلمهای جواب داده، اما او بزدلتر از این حرفهاست. او تنها کمد فلزی را همانند یک تدارکاتچی بلند و رختکن را ترک کرد.