وبسایت المانیتور در گزارشی نوشت: مشاور ویژه جورج بوش در امور خاورمیانه و شمال آفریقا اعلام کرد: 11 سپتامبر 2001 زمانی که اسامه بن لادن و گروه تروریستی القاعده به آمریکا حمله کردند، من در کاخ سفید بودم. من مسئول ارتباط با عربستان سعودی بودم، کشوری که بن لادن و 15 هواپیماربای حادثه تروریستی 11 سپتامبر در آنجا زندگی می کردند. پس از این حادثه تروریستی، بحث های زیادی در خصوص نقش عربستان و مقامات سعودی در این حادثه تروریستی به وجود آمد. مهمترین آنها، گزارش 28 صفحه ای مجلس سنا بود که به نقش عربستان سعودی در این حملات اشاره داشت.
به نوشته المانیتور، رابطه آمریکا و عربستان سعودی در سال 2001 پر تنش بود. جورج بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا در انتظار ورود شاهزاده عبدالله عربستان به کاخ سفید بود. در آن زمان "فهد بن عبدالعزیز،" پنجمین پادشاه عربستان سعودی در بستر بیماری بود به همین دلیل ولیعهد به امور رسیدگی می کرد. وی از ملاقات با رئیس جمهور سر باز زد؛ زیرا از موضع بوش در قبال اسرائیل در انتفاضه دوم خشمگین بود.
مشاور ویژه رئیس جمهور همچنین گفت: من دو بار به همراه "کالین پاول،" وزیر امور خارجه وقت آمریکا برای دیدار با شاهزاده عبدالله به ریاض و پاریس سفر کردم که موضع رئیس جمهور را در قبال اسرائیل توضیح دهم و از او دعوت کنم به واشینگتن سفر کند؛ اما وی دعوت مرا رد کرد. تنها در ماه سپتامبر، زمانی که بوش نامه ای برای ولیعهد نوشت، این رهبر سعودی نرم شد و به سفر به واشینگتن رضایت داد. مخاطب اصلی من در گفتگو با سعودی ها، شاهزاده "بندر بن سلطان،" سفیر عربستان در واشینگتن بود. من از سال 1990 با وی کار کرده بودم. من حتی 72 ساعت پیش از حملات 11 سپتامبر با وی ملاقات کرده بودم و حتی روز حادثه نیز --زمانی که مسئولیت گروه تروریستی القاعده در این حملات برای دولت آمریکا آشکار شد -- با وی صحبت کردم.
به نوشته المانیتور ، طولی نکشید که اخبار مربوط به دخالت عربستان در این حملات همه جا منتشر شد. حتی همسر "بندر" به تأمین پول برای 2 نفر از هواپیمارباها که در "سن دیگو" زندگی می کردند، متهم شد. "زکریا موسوی،" بیستمین هواپیما ربا اعلام کرد بندر و ترکی الفیصل در تأمین بودجه القاعده نقش دارند. وی حتی مسائل بیشتری را آشکار کرد در خصوص اینکه سفارت عربستان سعودی در طرح تیراندازی به "ایر فورس وان،" هواپیمای شماره یک نیروی هوایی آمریکا در دوران کلینتون دخالت داشته است. این درحالیست که عربستان سعودی همه این اتهامات را رد کرد.
در ادامه این گزارش آمده است: گزارش کمیسیون 11 سپتامبر در سال 2004 نقش عربستان سعودی را در این حملات به دقت بررسی کرد و به این نتیجه رسید که هیچ مدرکی از دخالت این کشور در حملات تروریستی وجود ندارد. اما به دلیل اینکه سند 28 صفحه ای همچنان محرمانه باقی مانده است، این موضوع بحث برانگیز شده است. گزارش دیگری نیز وجود دارد که توجه اندکی به آن شده است. در سال 2014، کنگره از دفتر تحقیقات فدرال خواست مروری بر گزارش کمیسیون 11 سپتامبر انجام دهد. از اف بی آی نیز درخواست شد هر سندی که می تواند نتایج این گزارش را تغییر دهد ارائه دهد. در نتیجه اف بی آی یک کمیسیون جدید تشکیل داد. 3 متخصص خارجی اداره این کمیسیون را بر عهده داشتند. این گزارش همچنین همه اسناد مربوط به گروه ترویستی القاعده پس از حادثه 11 سپتامبر و بازداشت شدگان آن را شامل می شد.
گزارش کمیسیون اف بی آی سال گذشته منتشر شد و در حال حاضر امکان دسترسی آنلاین به آن وجود دارد. اف بی آی به این نتیجه رسید که از پس از گزارش کمیسیون 11 سپتامبر در سال 2004، هیچ اطلاعات جدیدی در خصوص دخالت گروه های جدید در این حملات تروریستی بدست نیامد.
گزارش کمیسیون اف بی آی در سال 2015 نیز به برخی اتهامات در خصوص دخالت عربستان در این حوادث و اینکه اسنادی در این خصوص بدست نیامده است، اشاره دارد. درواقع در گزارش سال 2004 نوشته بود: کارکنان کمیسیون هیچ سند جدیدی در خصوص اینکه عربستان سعودی از گروه تروریستی القاعده حمایت می کند، بدست نیاوردند. در این گزارش همچنین آمده است القاعده پیش از حوادث 11 سپتامبر به جمع آوری کمک مالی از داخل عربستان مشغول بود و مقامات سعودی از برخورد با آن غفلت کرده اند. درواقع سعودی ها تنها زمانی به مبارزه با گروه تروریستی القاعده روی آوردند که بن لادن در سال 2003 علیه خانواده سلطنتی اعلان جنگ کرد. کمپین ضد القاعده در عربستان سعودی به رهبری محمد بن نایف بود.
المانیتور در پایان این مطلب نوشت: گزارش اف بی آی، تحقیقاتی جامع در خصوص حوادث 11 سپتامبر است؛ اما باید توجه بیشتری در خصوص دخالت عربستان سعودی در این حملات شود. آمریکا نیز باید سند 28 صفحه ای مربوط به دخالت عربستان در این حادثه را از حالت محرمانه خارج کند تا همگان امکان دسترسی به آن را داشته باشند. اگر عربستان در این حملات دخالتی داشته است این موضوع باید به دقت بررسی شود؛ که این بعید به نظر می رسد.
