چه تصویر ماندگاری است، قاب چشمان شهیدانی که نگاه شان آن بالاها رو به آسمان خیره مانده است به زمینیان مانده در غبار روزهای سخت زیستن؛ درد ماندن و فراغ آگاهی و حال لبخند باشکوه مردانی الهی از جنس خاکریزهای عاشقی پشت نگاه مایی نشسته است که غمگین روزهای عاشقی هستیم و غربت مانده در روزگاری که انواع فضای تکنولوژیک جهان امروز را به محاصره درآورده است. حال در این جهان رو به تزاید رنگ دانه ها که همه چیز در مرز میان آگاهی و ناآگاهی معلق مانده است، چه نیکو است دل به تصویری ببندیم که آن بالا میان آسمان و زمین به ما خیره مانده و به احوال مان چشم دوخته است.
چندی است که هیئت الرضا، محفل بسیجیان و رهروان شهدا به همت هنرمندانی متعهد و همراهی شهرداری تهران در بزرگراه ها و میان فواصل پُر پیچ و خم جاده ها چشم مان به تصاویری زیبا از جوانانی نیکو چهره و نیک نام رسیده است که شهدای ماندگار 8 سال عاشقی در بستر رزم و خون و شهامت بوده اند.
تصاویری بازنمایی شده با استفاده از عکس هایی واقعی که فرمی واقع گرایانه بر شکل اجرایشان نشسته است و همچون مدادی به تصویر درآمده در قاب توجه عابران قرار گرفته است که حرکتی ارزنده و قابل توجه در راستای توجه به خاطره سازان عشق و پاکی است. البته چنین برنامه های فرهنگی موثری پیش از این هم به همت سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در سطح شهر صورت یافته بود و برای نمونه رونمایی از کتاب خاطرات «هم عهدان با شهدا» و طرح «نهال هم عهدی» ویژه کاشت نهال به یاد ۲۳ هزار شهید شهر تهران از جمله آن ها است.
اما ایجاد حرکت ارزنده نصب بنرهایی به یاد و نام شهدا حرکتی ارزنده در بافت تصویری شهر ما است و به خصوص در روزگاری که انواع فرآینده های غبارآلود عصر تمدن سایه بر احوال مردمان جامعه افکنده و فقدان فعالیت های بایسته از سوی مسئولان فرهنگی کشور موجب ایجاد فاصله ای تلخ میان برخی از جوانان نسل جدید کشور شده است، این مساله پُر رنگ تر خواهد بود.
اما فضای بصری در شهر مساله ای است که نیاز به پرداخت بیشتری است، چنان که آن چه به عنوان هویت یک شهر جدا از ساختمان ها و دکوراسیون قرار می گیرد، نگاهی است که در بستر دیوارنویسی ها، هنر گرافیکی و فضای نقش بسته در سطح آن شهر نمود پیدا می کند و برای ما که در سرزمینی با جوهره اسلامی و ایرانی به سر می بریم، این نوع نگاه ها باید در بافت بصری جامعه قابل رویت شود که خوشبختانه حرکت های تازه و موثری در این راستا شکل گرفته و امید بر ادامه آن است.
برای نمونه ای دیگر می توان به انواع تصاویر نقش بسته از دختربچه بیگناه افغانی؛ ستایش قریشی در این روزها رسید که نمایانگر بخشی از دغدغه های جامعه است. چرا که از منظر جامعه شناسی، شهر پیچیده ترین جایی است که انسان در آن سکونت دارد و کالبد شهر نمادی از تجسم روح نهفته در آن خواهد بود و در این بستر بوده که انواع هنر خیابانی و دیوار نویسی ها به عنوان هنری در خدمت جامعه درآمد و سال ها در جهان از ارزشی والا برخوردار شده است. چنان که ژوزف بلمون، معمار برجسته فرانسوی معتقد است که واژه شهرسازی باید در این احوال جای خود را به عناوینی چون آمایش شهری و هنر شهری بدهد.
تلاش هنرمندان متعهد و جوان در کنار حمایت های مسئولان فرهنگی و دست اندرکاران می تواند هویت اصیل ما را در نگاهی امروزه و با زبان هنر بازنمایی سازد و در این مدت جدا از شهرداری تهران خبرهای رسیده نشان دهنده این است که در برخی شهرهای کوچک و بزرگ کشور چنین اتفاق فرخنده ای رخ داده و تصاویری از شهدای گرانقدر بر دیوارها و در میان میادین استوار شده است که از این شهرها می توان به سَردْرود یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی اشاره کرد. البته این حرکت ارزشمند در مسیر فعالیت های فرهنگی و هنری کشور می بایست با همتی والا و با حمایت های لازم ادامه داشته باشد تا شاهد فضایی همراستا با نگاه مردمان گوهرشناس ایرانی در بستر شهرنشینی باشیم.
