تنکابن؛ واقعیت‌هایی که به ذائقه مسئولان بزرگوارش خوش نمی‌آید

سال94 چون سال‌های پیشین خود، علاوه بر ندامت، پشیمانی و افسوس، حاصل پررنگ دیگری نیز داشته که سایه سنگینش سال‌هاست بر سر منطقه و مردم آن گسترده شده است. سایه سنگین عقب‌ماندگی و رکود شهرستان که چند سالی هست هیچ نسخه‌ای از سوی هیچ مسئولی برای درمان آن نوشته‌ نشده و این شهرستان غرب استانی، که سالیانی نه‌ چندان دور یکی از پیشگامان رشد، توسعه و فرهنگ کشور بود، امروز در بستر گل‌آلود خود ساکن مانده است.

فهرستی از وقایع و به ترتیب آن...

در سالی که گذشت، شهرستان تنکابن شاهد اتفاقات و رویدادهای متفاوتی بود که خاطرات متنوعی را برای مردم منطقه به همراه داشت. خاطرات تلخ و شیرینی که می‌توان آن‌ها را حاصل همکاری نیروهای طبیعی و تقدیر در شهرستان دانست و درمجموع، اتفاق مهمی که بتوان آن را به تلاش و عملکرد مدیران منطقه نسبت داد، رخ نداد؛ به‌جز قصور، نقصان و کم‌کاری‌هایی که در ادامه شرح آن خواهد آمد.

اما مهم‌ترین اتفاقات سال 1394 و خاطرات این سال ساکن و بدون تغییر، بی‌شک در یکی از موارد ذیل خلاصه خواهد شد:

وقوع سیلاب‌های بزرگ تیرماه و مهرماه که سرانجام منجر به برچیده شدن یکی از مجهول‌ترین پُل‌های شهرستان تنکابن شد که البته خاطره تلخ سقوط پل معلم‌کوه نشتارود و خسارت‌های جانی و مالی آن را نیز به همراه داشت.

علاوه بر آن پیامدهای سیل تیرماه گذشته و مرور خاطرات آن نیز چندان خالی از لطف نیست. خاطرات سیل‌هایی که علاوه بر دستاورد سنگین ماسه و گل‌ولای برای مسئولین شهری، به‌صورت مکرر، مانع به ثمر رسیدن پروژه عجیب آب‌بند و درآمدزای شهرداری تنکابن شد. هرچند که برداشت آورده رود مهربان و سخاوتمند چشمه کیله، آن را جبران کرد و 3000 کامیون ماسه آن 300 میلیون تومان برآورد و اعلام شد که حداقل توانست بخشی از هزینه‌های سنگین این نهاد غیرانتفاعی و کم‌تحرک را حداقل در بخش پرداخت حقوق و هزینه‌های 800 میلیون تومانی ماهانه کارکنان آن تأمین کند.

خاطرات غم‌بار شهرستان

همچنین از دیگر خاطرات تلخ این سال، از دست دادن بزرگان و افراد مهمی چون پهلوان علی فرحی، مهندس جعفرقلی راهب، دکتر محمدحسین مفتاح و سرآمد همه آنان شهادت اولین مدافع حرم شهرستان تنکابن، فرمانده شهید، محرمعلی مرادخانی بود که البته تشییع پیکر این شهید مدافع حرم و وداع مردم تنکابن در آذرماه را می‌توان از صحنه‌های ماندگار تقویم سال 1394 شهرستان تنکابن دانست که آن را بدل به خاطره‌ای خوش در اذهان مردم کرد. همچنین بود صحنه‌های باشکوه وداع با پیکرهای مطهر شهدای غواص استان مازندران در مردادماه گذشته که در تقویم کشور حتی ماندگار شد.

ریز و درشت‌هایی از غم و شادی‌ها

افتتاح مجتمع تجاری تفریحی هایپرسنتر خزر، ترمیم و ساخت پل معلم‌کوه، جمع‌آوری بقایای پل معروف جانبازان، که سرانجام مشخص شد هیچ باری از دوش ترافیک آن منطقه برنداشت، انجام ناقص طرح عظیم پیاده‌روسازی در سطح شهر تنکابن با انجام کمتر از 20 درصد کار، اجرای طرح عظیم و هیچ‌کس ندیده جمع‌آوری زباله از پنجم مردادماه با آن‌همه اعلام و اعلان و آب‌وتاب توسط واحد پسماند، افتتاح پارکینگ فوق‌مجهز گروه مهندسین زعفری و همچنین انجام برخی از پروژه‌هایی که نماینده محترم شهرستان خود به‌ تنهایی آن‌ها را به سرانجام رساند و هیچ ارتباطی به هیچ نهاد، ارگان و سازمان دولتی و غیردولتی و طرح‌های توسعه‌ای آنان چه در سطح شهرستان و استان و چه در سطح کشور نداشت، نظیر؛ تأمین قیر رایگان، تعریض و آسفالت راه‌های روستایی، تکمیل پروژه‌های آب‌رسانی و تقویت شبکه‌های آن نظیر آب‌رسانی به روستاهای تمشکل، کنسکوه و علی آباد نشتا، کمک به ساخت پست‌های برق، ساخت و ترمیم انواع پل‌ها در مناطق روستایی، اصلاح چمن و بهسازی زمین فوتبال خرم‌آباد، اجرای طرح‌های هادی، مرمت جاده‌ها و همچنین انواع مختلف پیگیری‌های نفس‌گیر از قبیل: پیگیری گازرسانی به روستاها، پیگیری احداث کمربندی‌ها و احداث جاده الموت-تنکابن، پیگیری جذب اعتبارات و کمک به سرمایه‌گذاران بخش خصوصی و همچنین انواع تلاش‌ها در زمینه‌های گوناگون و پاسخگویی به مردم و شرکت در جلسات و نشست‌ها که همگی به‌تنهایی و شخصا صورت گرفت، جملگی، حاصل فعالیت کم‌نظیر مسئولین شهری و شهرستانی این منطقه غرب استانی در سال 1394 بود.

شیرین شویم یا تلخ، شما بگویید

البته انتصاب فرماندار جدید شهرستان در 12 مرداد و همچنین انتصابات و جابجایی‌های متنوعی در سطح مدیران نهادها و دستگاه‌های اجرایی شهرستان، قهرمانی مجتبی گلیج در مسابقات جوانان جهان، استعفای یکی از اعضای شورای شهر و جانشینی یک عضو علی‎البدل و سرانجام برگزاری انتخابات در اسفندماه از دیگر خاطرات سال گذشته بود. همچنین بی‌سینما شدن شهرستان و شهر تنکابن با داشتن دو سالن سینما که علاوه بر اداره فرهنگ و ارشاد، شهرداری نیز متولی رسیدگی به امور آن است که از دیگر رویدادهای مهم سال 1394 در شهرستان تنکابن بود.

کلنگ‌های شکسته

هرچند که در طول این سال، کلنگ‌های بسیاری از آسمان افتاد و نشکست و پروژه‌های متنوع بسیاری در ایام هفته‌دولت و دهه‌فجر افتتاح و اجرا شد، اما عملا به‌جز افتتاح چند مرکز بهداشت و مدرسه مناسب، هیچ نکته قابل‌ملاحظه و چشم‌گیری وجود نداشت که در اذهان مردم ماندگار شود و بتوان از آن نام برد و درنتیجه، مردم نیز چون مسئولان نظاره‎گر سکون، عدم‌تغییر و عقب‌ماندگی شهرستان زادگاه خود بودند.

البته مسئولین، آغاز بکار نصف و نیمه بیمارستان خصوصی تنکابن بعد از گذشت 15 سال از کلنگ‌زنی آن را مبارک دانسته و گاه پیگیری و راه‌اندازی و جذب اعتبار برای این پروژه فرسایشی را به نام خود در نشریات ثبت کرده‌اند که در نوع خود نکته تأمل‌برانگیزی است.

پوزش از مسئولان با سعه‌صدر

اما قطعا مسئولین شهری و شهرستانی تنکابن، موافق آنچه شرح داده شد، نبوده و نیستند. چراکه این بزرگواران همواره دلایل خاص خود را برای توجیه آنچه گذشته و فرصتی که ازدست‌رفته داشته و دارند. از کمبود اعتبار و نبود اختیار و فشار کار و پیامدهای اجبار و انواع و اقسام گوناگون دلایل و علل ریزودرشت که سرانجام نه‌تنها مردم را از طرح پرسش از مسئولان منصرف کرده، که به اقناع و این نتیجه رهنمون می‌سازند که واقعاً چه مسئولین خدمت‌گزار، پاسخگو و متعهدی در منطقه داشته و دارند. مسئولانی که تمام تلاش، همت، پیگیری و اقدامات خود را در جهت حل مشکلات منطقه، شهرستان و شهر تنکابن مصروف کرده و از هیچ کاری دریغ نکرده‌اند، اما چه می‌شود که مشکلات همچنان باقی است؟!

پرگویی ما، از پرمشکلی شهرستان است

حل مشکل کمربندی تنکابن با نصب تابلوها و عوض کردن طرح بیلبوردها، حل مشکل استراحتگاه و پلاژهای ساحلی با اعطای مجوز چند قلیان‌سرا، حل مشکل آب شرب منطقه با حفر چاه‌ها و اتمام ذخایر زیرزمینی، حل مشکل بیمارستان 160 تختخوابی و فوق‌تخصصی با چند بار بازدید، حل مشکل آسفالت معابر شهری و روستایی با قیر رایگان، حل مشکل محرومیت شهرستان با تفویض اختیارات ویژه به فرمانداری ویژه، حل مشکل روستاها با اجرای طرح‌های هادی نامشخص به نظر کارشناسان استان، حل مشکل ترافیک شهری با خطوط تاکسی جدید و پارکینگ‌های مجهز خاکی، حل مشکلات رودخانه چشمه‌کیله با چشم‌انتظاری اخذ مجوز از استان، حل مشکل جاده ساحلی با حذف صورت‌مسئله، حل مشکل زباله شهرستان با حذف طرح کارخانه کمپوست و حل بسیاری از مشکلات مردم و منطقه که حقیقتا می‌توان گفت در این زمینه، مردم شرمنده و مرهون تلاش‎ها، مجاهدت‎ها و اقدامات مسئولین شهری و شهرستانی تنکابن هستند.

در این میان اما، طرح یک پرسش مهم خالی از لطف نیست که مسئولینی با این حدود، اختیارات و توانایی، چگونه می‌توانند و به خود اجازه می‌دهند که با سوءاستفاده از احساسات مردم، مدعی موضوع مهمی چون استان شدن غرب مازندران با مرکزیت شهرستان تنکابن باشند؟

موضوعی که دست‌آویز سخنان هر مسئول مهم و غیرمهم شهرستانی شده و از آن برای رسیدن به منافع و مقاصد خود سود برده است که در حقیقت هیچ توجیهی برای آن وجود نداشته و ندارد و بهتر آن است که صورت آن نیز چون دیگر مسائل لاینحل منطقه حذف شود تا غبار فراموشی چون مرهمی مؤثر و کارا مردم از یاد آنچه خواسته به حقشان بوده، ببرد.

این نوشتار در پایان با آرزوی سالی خوش و پربرکت برای شهرستان محروم، مهجور و عقب‌مانده تنکابن، توجه مسئولان و مردم را به ادامه رویدادها و وقایع سال پیش‌رو با تأکید بر دقت و توجه و نظارت جلب می‌کند و سالی سرشار از اقدام و عمل را برای مسئولین شهری و شهرستانی تنکابن آرزومند است.