هر ساله با آغاز فصل بهار، دامداران و عشایر شهرستان پاسارگاد در سنتی دیرینه اقدام به شستشو و چیدن پشم گوسفندان خود می کنند.
این آیین همه ساله با آغاز فصل بهار به این شیوه آغاز می شود که دامداران یا عشایر منطقه اگر ببینند که گوسفندانشان زیاد کثیف هستند، ابتدا یک روز قبل از چیدن پشم ها، گوسفندان را در استخر یا جوی آب می شویند تا پشم آنها تمیز شود تا سپس پشم گوسفندان را بچینند.
پشم چینی به این خاطر انجام می شود که دامداران معتقد هستند چون به سمت فصل گرما می روند پشم زیاد باعث اذیت شدن و لاغر شدن گوسفند می شود و این امر در شیردهی گوسفندان تاثیر گذار خواهد بود.
در این روز پیر وجوان، زن و مرد و حتی فرزندان در این آیین به کمک بزرگترها می روند. پخش شیرنی، دود کردن اسپند و وذبح گوسفند و اجرای سازسنتی ساز ونقاره از دیگر برنامه های این آیین می باشد.
نقش زنان در این آیین بسیار موثر و هم دوش مردان در جمع کردن پشم ها، تمیز کردن و شستن پشم ها و تهیه غذای آن روز برای مردان به خوبی به چشم می خورد. به گفته دامداران از هر گوسفند یک الی 3 کیلو پشم بدست می آید.
پشم گوسفندان در زندگی روستائیان اهمیت فراوان دارد و تامین کننده پشم لحاف و تشک مورد نیاز اهالی و حتی نوعی در آمد برای دامداران از فروش مازاد بر مصرف آن محسوب خواهد شد. مواد اولیه صنایع دستی روستاییان از جمله جوراب، دستکش، شلوار، و ... نیز از پشم تهیه می شود.
با توجه به سبک زندگی امروز و پیشرفت صنعت و تکنولوژی زندگی در دامان طبیعت می تواند برای بسیاری از مردم جالب و دیدنی باشد.از آن‌جا که زندگی عشایری در بسیاری از کشورها از بین رفته، خود این موضوع کنجکاوی بسیاری از گردشگران خارجی و داخلی را جلب می‌کند تا با این نوع زندگی آشنا شوند.
به همین دلیل جمعی از گردشگران اروپایی که عمدتا آلمانی بودند به ایران امدند و با حضور در بین عشایر پاسارگاد با آیین پشم چینی وسنت های عشایر منطقه اشنا شدند که البته برای آنها جذابیت زیادی هم داشت.
امیر میری فعال محیط زیست و گردشگری پاسارگاد گفت:گردشگری عشایر پاسارگاد سال گذشته با هدف توسعه پایدار و حفظ محیط زیست سال گذشته به عنوان الگوی برتر گردشگری از طرف نماینده سازمان ملل انتخاب شده و می تواند باعث احیاء ارزشهای بومی وحفظ محیط زیست وهمچنین رونق اقتصادی جامعه محلی شود.
طنین پاسارگاد، با توجه به اینکه اقتصاد مقاومتی اصولاً بر پایه قطع وابستگی به نفت اتفاق می افتد، ایران به عنوان کشوری غنی در خصوص دارا بودن منابع توسعه گردشگری و به سبب فرهنگ، تمدن، ویژگیهای آب و هوایی خاص می تواند به کشوری فعال در صنعت گردشگری تبدیل شده و با تمرکز بر رویکرد گردشگری اسلامی و تنظیم راهبرد ها و برنامه های منظم و منسجم وابستگی خود را به منابع نفتی کاهش داده وبه سمت منابع درآمدی جایگزینی مانند گردشگری حرکت کند و به عنوان یک منبع پایدار از آن بهره مند شود.
