در آستانه ایام اعتکاف هستیم، روزهایی که تعداد زیادی از جوانان و مردم مؤمن، با خدای خود عهد و پیمان مجدد می بندند و با عشق و جاذبه درونی از این فریضه مستحب، نیروی عظیمی از نورانیت و معنویت را برای خود ذخیره می‌کنند و این ایام جزء بهترین و زیباترین خاطرات زندگی افراد ثبت می شود.
در اعتکاف امسال بیاییم با خدا عهد ببندیم که خانه خدا را آباد کنیم تا خداوند نیز خانه ما را آباد کند. متأسفانه امروزه حق خانه‌های خدا در روی زمین (مسجد) ادا نمی‌شود و مساجد مهجور مانده است. نماز این نور چشم پیامبر اسلام (ص) کمتر در محل اصلی خودش اقامه شده و متأسفانه خود و جامعه را از اثرات عجیب و معجزه آسای این اکسیر شفابخش محروم نموده‌ایم.
در جدیدترین تحقیق میدانی در یکی از استان‌های کشور از مجموع 1189 مسجد شهری و روستایی، تنها در 56 مسجد نماز صبح و در 244 مسجد نماز ظهر و عصر و در 310 مسجد نماز مغرب و عشاء برگزار می‌شود. در 916 مسجد روستایی، تنها هفت مسجد نماز جماعت صبح و 58 مسجد نماز ظهر و عصر و 238 مسجد نماز مغرب و عشاء دارند.
با این وضعیت، فعالیت، احساس وظیفه و مسئولیت بیشتر در بین مدیران، مسئولان فرهنگی و علما جدی به‌نظر می رسد.
همانگونه که ملاحظه می شود متأسفانه خانه خدا صبح‌ها غریب است و با کاهلی و تنبلی ما بندگان، نماز صبح - این شاه‌کلید حل مشکلات و پله پرش- را بی‌اثر کرده‌ایم، فریضه‌ای که پیغمبر اسلام فرمودند: «اگر شب تا صبح به عبادت و نماز صرف شود، ثواب آن به اندازه دو رکعت نماز صبح در مسجد نیست» نمازی که فرشتگان شب و روز هر دو ثبت می کنند، نمازی که خداوند 3 با در قرآن به آن قسم یاد کرده است.
با همه این تأکیدات، وقتی صبح ها برای نماز صبح عازم مسجد می شویم صدای پرندگان در آسمان و روی درختان بصورت دسته جمعی که نشان از تسبیح و ذکر خداست در فضا طنین افکن است و در مقابل چراغ‌های خاموش خانه‌های ما و سکوت ناشی از خواب و غفلت مردمان در برابر پرندگان، احساس شرمندگی دست می‌دهد.
در بخش دیگر این پژوهش شاهد مهجوریت خانه خدا در روستاها هستیم، که اگر فکر جدی و مؤثر نشود شاهد عواقب فرهنگی در طولانی مدت خواهیم بود.
ایام اعتکاف، فرصت طلایی است که با خود عهد ببندیم خدا را یاری و مساجد را آباد کنیم و به این آیه «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا کُونوا أَنصَارَ اللهِ» عمل کنیم و بعنوان یاوران نماز در طول سال، مساجد را بخصوص نمازهای صبح را بیش از این احیاء کنیم تا خداوند نیز در سایر امور، ما را مدد و یاری نماید و اگر برای خدا مایه بگذاریم و دستورات را به خوبی اطاعت کنیم، آن وقت می شود «أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی وَ مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی» این بار خداوند متعال است که مطیع اوامر بنده می شود و تمام مقدرات را به نفع او رقم خواهد زد.
