در سال دوم هجرت بود که طعنه های یهودیان باعث شد تا حضرت محمد(ص) برای تغییر قبله مسلمانان دعا کند. یهودیان به مسلمانان می‌گفتند که شما قبله ندارید و به سوی قبله ما نماز می‌خوانید، این طعنه سبب آزردگی رسول خدا(ص) و امت اسلامی شده بود.
برای پیامبر(ص) خانه کعبه از بیت‌المقدس محبوب‌تر بود و از همین رو ایشان به جبرئیل فرمود: دوست دارم خداوند مرا از قبله یهود به قبله دیگر برگرداند.
جبرئیل گفت: من نیز مانند تو بنده‌ای هستم و تو نزد خداوندکریم هستی، پروردگارت را بخوان و بخواه، جبرئیل رفت و پیامبر(ص) مرتب به آسمان نگاه می‌کرد و هرگاه به نماز می‌ایستاد، منتظر بود تا خداوند دعای ایشان را مستجاب کند.
سپس آیه 144 سوره بقره «قَدْ نَرَىٰ تَقَلُّبَ وَجْهِکَ فِی السَّمَاءِ ۖ فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا ۚ فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ» ۚ در میان نماز بر پیامبر اکرم(ص) نازل شد و ایشان در مسجد بنی سالم دو رکعت نماز ظهر را به سوی بیت المقدس و دو رکعت دیگر را به طرف کعبه خواند و به مناسبت نزول آیات تغییر قبله این مسجد به «ذوالقبلتین» مشهور شد.
خبر نزول آیات تغییر قبله که باعث خشنودی مسلمانان شده بود خیلی سریع به مسجد قبا و مسجد النبی و سایر مساجد رسید و مسلمانان نماز عصر خود را به سوی مسجد‌الحرام اقامه کردند. از این رو تمامی مساجد مدینه در آن روز به دو قبله نماز خوانده شد. پس از آن، محراب قبله‌های سمت بیت المقدس را بسته و به سوی جنوب ساختند.
