استقلال که در 5 بازی باقیمانده تا پایان فصل در دیدارهایی حساس و دشوار باید به مصاف پرسپولیس، فولاد، سایپا، تراکتور و در نهایت صبا برود، با از دست دادن امتیازات حساس در هفته های اخیر، کار را به جایی رسانده که شرایط قهرمانی اش در بازی های رودررو و به اصطلاح شش امتیازی مشخص خواهد شد. این در حالی است که از نظر وضعیت تاکتیکی، شور و انگیزه(سرحالی) بازیکنان، آمادگی نفرات کلیدی و وضعیت محرومان و مصدومان تقریباً بدترین شرایط ممکن را نسبت به سایر مدعیان قهرمانی دارد. پرسپولیس جز دربی باید به مصاف تیم آخر جدول، نفت، گسترش و راه آهن برود و با اینکه نمی توان هیچ دیداری را آسان تصور کرد، راه آسان تری برای کسب امتیازات لازم برای قهرمانی در لیگ پانزدهم را دارد.
با این حال استقلالی ها از فاکتور تجربه، وضعیت دفاعی ایده آل (با حضور رحمتی درون دروازه) و بازیکنان تاثیرگذاری چون امید ابراهیمی بهره می برند (درست برخلاف رقیب) و دقیقاً به همین خاطر هم هست که هنوز مدعی کسب عنوان قهرمانی محسوب می شوند و برای نشستن بر رتبه اول، پر امید!
وضعیت این روزهای استقلال مظلومی و پرسپولیس برانکو و پیش بینی جایگاه تیمی که بیشتر روزهای فصل را در صدر جدول سپری کرده و تیمی که کم کم خود را به صدر نزدیک کرده را می توان در دو بخش عوامل درونی و عوامل بیرونی بررسی کرد. عوامل درونی که بیشترین تاثیر را تا این برهه از فصل روی نتایج دو تیم بزرگ پایتخت گذاشته یعنی وضعیت تاکتیکی و نوع تمرینات، عملکرد بازیکنان درون زمین و ایده مشخص و روشن در بازی است. همچنین درباره عوامل بیرونی می توان به اوضاع روحی و روانی تیم، وضعیت بازیکنان تاثیرگذار (مصدومیت ها و درباره کرار و نوروزی، خروج از تیم) و مدیریت شرایط در مقاطع حساس فصل اشاره داشت.
در بخش عوامل درونی آبی ها به مرور زمان کیفیت خود را از دست داده اند، به همین خاطر عملکرد بازیکنانشان از شرایط مطلوب فاصله گرفته در حالی که این قضیه برای پرسپولیس کاملاً متفاوت است. در ایده تاکتیکی، مظلومی و تیمش همواره تابع احتیاط، شرط عقل بوده و در هیچ کدام از بازی های فصل آن را فراموش نکرده است. نکته ای که باعث شده آنها چه در خط حمله و چه در خط دفاعی بهترین نباشند اما در وضعیتی بسیار مطلوب قرار گیرند.
این ایده محتاطانه که می توان از آن به عنوان تجربه کاری هم نام برد سبب شده تا استقلال از ابتدای فصل به دنبال کسب بهترین نتیجه باشد (که همین مساله فرسایش تیم در هفته های پایانی را قم زده است) و نه بهترین عملکرد در صورتی که مربیان روز دنیا با تعریف نقطه شروع و پایان که از ریسک کاری بیشتری برخوردار است، از ابتدا تا انتها به دنبال بهبود عملکرد هستند و چالش های مقاطع مختلف فصل باعث انعطاف کاری آنها می شود تا بدین وسیله بتوانند در روزهای حساس، در صورت مهیا بودن تمام شرایط امتیازات مورد نیاز را جمع آوری کنند.
اگر بی تجربگی ویسی و استقلال خوزستان، باعث شود در پیش بینی ها برای قهرمانی آنها شانس کمتری متصور شویم، تفاوت آشکار استقلالی ها با رقیب دیرینه در شور احساسی بازی دو تیم است. جایی که آبی ها کاملاً بر احساسات خود مسلط هستند و به همین دلیل نتایج آنها روند منطقی را طی می کند در حالی که پرسپولیس درون زمین، گاهی با فوران احساسات بازیکنانش توانسته نتایج بسیاری از بازی هایش را تغییر دهد (گاهی امتیاز از دست داده اند و در هفته های اخیر بیشتر به دست آورده اند.)
نکته پایانی اینکه استقلال با مظلومی به یک سیب تبدیل شده است! سیبی که به هوا پرتاب شده تا ساختمانی سی طبقه را بپیماید و اگر بتواند به بام آن برسد(وگرنه در یکی از طبقات جا خوش خواهد کرد) به همین دلیل به هیچ وجه نمی توان وضعیت این سیب را در طبقات باقیمانده حدس زد. در حالی که پرسپولیس برانکو بیشتر شبیه سکه است و دو روی انگیزه هیجانی و هیجان کاذب دارد. به طوری که اگر بتواند هیجانات اضافی را از تیم خود دور کند به موفقیت خواهد رسید و اگر بیش از حد هیجان زده شود، این احتمال وجود دارد که تراکتور و نفت، جایگاه سومی آنها را به خطر بیاندازند.
فشار و استرس ناشی از دست دادن صدر و احتمالاً قهرمانی لیگ یا ایجاد انگیزه مضاعف برای پیشروی در جدول(چیزی که پیش از این و با وجود صدرنشینی امکان نداشت) عاملی است که مظلومی و شاگردانش در 5 بازی پایانی رقابت ها نشان خواهند داد چگونه با آن کنار خواهند آمد. پرسپولیس اما همچنان جنب و جوش رسیدن به صدر دارد که این خود به چگونگی عملکرد احساسی شان وابسته است. هرچند با وجود موفقیت در همه این ها(به ویژه در دربی)، دو تیم بزرگ پایتخت هنوز رقیب سرسخت و شایسته ای به نام استقلال خوزستان را در پیش خواهند داشت.
