گروه اجتماعی-منطقه 2 تهران به دلیل موقعیت اداری و تجاری و زمین مرغوبی که دارد دارای مسائل و مشکلاتی فرامنطقه ای از ترافیک هایی که به صورت زنجیره وار به سایر مناطق متصل است تا انواع آسیب های اجتماعی پیدا و پنهان را دارد. افکارنیوز در گفت و گو با سیدحامد حسینی دبیر شورایاری منطقه 2 تهران به بررسی این مشکلات پرداخته است که در ادامه مشروح آن را می خوانید:
منطقه دو به دلیل برخورداری از زمین مرغوب با افزایش ساخت مجتمع های تجاری و اداری مواجه است.
وضعیت ترافیکی منطقه 2 در حال حاضر به چه صورت است؟
موضوعات مختلف منطقه 2 به دلیل موقعیت آن به صورت زنجیره وار به مناطق همجوار و نیز به تمام شهر تهران متصل است.منطقه 2 در چند ساله اخیر ناگهان به یک قطب تجاری در تهران تبدیل شد. این موضوع منجر به ایجاد گره های ترافیکی شده است این در حالیست که در سال های گذشته حداقل در شمال منطقه به هیچ وجه با ترافیک مواجه نبودیم.
موضوع ترافیک در منطقه را از مغازه های تجاری که به صورت ردیفی و پشت سر هم در نقاط مختلف تعبیه شده اند آغاز می کنم. با شرایط حال حاضر تهران ارایه مجوز برای ساخت واحدهای تجاری به صورت خطی و پشت سر هم همانند آنچه که در خیابان های ستارخان یا دادمان و سرو دیده می شود منطقی نیست زیرا هر یک به تنهایی ترافیک کلافه کننده ای را به دلیل حرکت خودروها به سمت این مغازه ها ایجاد می کنند. طبق قوانین حتی یک واحد مسکونی باید پارکینگ داشته باشد تا شهرداری به آن واحد پایان کار ارایه دهد اما این مغازه ها که تعدادشان زیاد نیز است، دارای پارکینگ نیستند. این موضوع خود ترافیک موجود در منطقه را دامن می زند زیرا خودروها برای استفاده از این واحدهای تجاری در سه خط پارک می کنند و عرض خیابان را که باید توسط خودروهای در حال حرکت استفاده شود، اشغال می کنند.
این موضوع هزینه های دیگری را نیز برای شهروندان در پی دارد و آن صدور قبض های متعدد جریمه راهنمایی رانندگی به دلیل وضعیت پارک خودرومقابل این واحدهای تجاری است در حالی که اگر در نقطه ای واحد تجاری ساخته شوه مردم تمایل به خرید از آن دارند. با فرهنگ ترافیکی حال حاضر در کشور ما می توان تصور کرد چه حجمی از خشونت و درگیری را در شرایطی که توصیف شد شاهد هستیم.
موضوع دیگر پروژه های بزرگ موجود در منطقه است که چه در مرحله ساخت و ساز و چه در مرحله بعد از بهره برداری ترافیک های کلافه کننده ای را ایجاد می کنند. پروژه بزرگ چهارراه مسجد قدس که هنوز به بهره برداری نرسیده است نمونه ای از این پروژه ها است که با وجود این که هنوز در مرحله ساخت است ترافیک چهارراه قدس را به چهار راه پایین تر از آن منتقل می شود. تصور کنید این پروژه به بهره برداری برسد حتی اگر تعداد بالایی پارکینگ تامین کرده باشند، خودروهایی که به سمت این مجتمع حرکت می کنند این محدوده را از نظر ترافیکی کاملا قفل می کند.
از سوی دیگر در کنار هر ایستگاه مترو باید یک پارکینگ طبقاتی باشد تا مردم بتوانند با خاطری آسوده خودرو خود را رها کرده و از خطوط مترو استفاده کنند.
شهردار مستقیم به موضوع توسعه پارکینگ های طبقاتی ورود کند
با توجه به این که ترددها به ویژه در ساعات روز در منطقه دو شامل تردد شهروندان غیر بومی نیز می شود، توسعه پارکینگ های طبقاتی به منظور حل این معضل به چه صورت است؟
جالب است که بدانید در منطقه 2 با 800 هزار نفر جمعیت و حجم بالایی از ترددها در روز تنها 2 پارکینگ طبقاتی وجود دارد. در 10 سال گذشته با رایزنی های فراوان تنها یک پارکینگ طبقاتی در منطقه 2 ساخته شده است که البته هنوز به بهره برداری نرسیده است. شورای اسلامی شهر تهران برای تامین پارکینگ طبقاتی تسهیلات تشویقی ویژه ای را قایل شده است اما این تسهیلات نباید برای تمام شهر تهران یکسان باشد زیرا زمین در برخی مناطق از قیمت پایین تری برخوردار است و کشش برای ساخت واحدهای تجاری پایین و قدرت خرید مردم نیز اندک است. در صورت یکسان بودن تسهیلات هیچ شخصی راغب به تهیه پارکینگ طبقاتی در مناطقی همانند منطقه 2 نیست زیرا زمین گران و جذابیت تجاری آن بالا است.
از نظر شما به عنوان نماینده مردم در این منطقه راه توسعه پارکینگ های طبقاتی چیست؟
زمانی شهردار تهران اعلام کرد به تعداد هر محله یک سرای محله باید وجود داشته باشد و این موضوع به نظر همه غیرقابل باور بود اما انجام شد. آیا موضوع ترافیک و پارکینگ در تهران آنچنان مهم و قابل توجه نیست که شخص شهردار در آن مستقیم دخالت کند و برای هر منطقه لزوم تامین تعدادی پارکینگ طبقاتی را در دستور کار قرار دهد؟
آیا شهرداری تهران از نظر مالی توان انجام چنین اقدامی را دارد؟
نیازی نیست شهرداری هزینه کند اتفاقا هر چه هزینه اداره شهر بالاتر رود بیشتر شاهد رشد تجاری سازی ها هستیم. شهرداری می تواند با تنظیم سیاست ها پای بخش خصوصی را به این موضوع باز کند و تنها با ارایه زمین برای ایجاد پارکینگ طبقاتی و باز کردن گره های ترافیکی شهر، درآمد زایی نیز داشته باشد.
از سوی دیگر شهرداری می تواند بجای ارایه مجوز برای بلند مرتبه سازی، ساخت فضاهای زیرسطحی را گسترش دهد. در حال حاضر با سیستم هایی که برای ایمن سازی گود به وجود آنده است، توسعه چنین فضاهایی امکان پذیر است. لذا می توان به واحدهای تجاری و مسکونی این امکان را داد که به دلیل ضریب مالکیت ماشین و بهره مندی اکثر افراد از خودرو شخصی، چندین برابر حجم فعلی به تامین پارکینگ بپردازد.
راحت تر از این موضوع گسترش پارکینگ های مکانیزه است که نیازی به فضا برای گردش خودرو نیز ندارد و کم هزینه تر از ساخت پارکینگ های طبقاتی نیز است.این موضوع به ویژه در مناطقی همانند منطقه 2 که ارزش زمین بالا است و سرمایه گذاران نیز بیشتر حضور دارند، امکان پذیر است.
شهرسازی دغدغه مردم است
از ساخت و سازها و تغییر کاربری ها صحبت شد. گزارش های مردمی و مشاهدات شما در منطقه در این مورد چه نکاتی را نشان می دهد؟
بنده متعجب هستم چگونه حجم عمده ای از زمین های فضای سبز و مسکونی در منطقه 2 به اداری و تجاری تغییر کاربری پیدا کرده است و همه نیز مصوبه کمیسیون ماه 5 را دارند؟ شکل این کار قانونی است اما مردم ناراضی هستند. مردم نمی دانند کمیسیون ماده 5 چیست تنها می دانند زمانی یک خانه را خریداری کرده اند در حالی که مجاور آن خانه منازل مسکونی وجود داشته اما اکنون شاهد نقاط تجاری و اداری با انبوهی از ترافیک و آلودگی های هوا و صوتی در مجاور منزلشان هستند. این در حالی است که یکی از دغدغه های اصلی مردم در مراجعه به شورایاری ها موضوعات شهرسازی است.
رنج زنجان از دپو زباله و آلودگی صوتی
اگر امروز شهردار تهران به منطقه 2 بیاید چه موضوعاتی را به عنوان مهم ترین مشکلات منطقه بیان می کنید؟
در ابتدا پارکینگ های طبقاتی و تغییر ندادن کاربری ها به تجاری و اداری را مطرح می کنم اما یکی دیگر از موضوعاتی که همسان با این دو موضوع از اهمیت برخوردار است، لزوم تغییر محله دپو زباله ای است که در دل محله زنجان قرار دارد. تمام زباله های محله 2 و 10 تهران در این محل دپو انباشته می شود. این در حالی است که در محله زنجان تعداد بسیار زیادی از مغازه های مربوط به صافکاری و نقاشی اتوموبیل وجود دارد و مردم در این محله علاوه بر این که در ساعات شب صدای کامیون های تخلیه زباله را تحمل می کنند در ساعات روز نیز باید از آلودگی صوتی ناشی از صدای این مغازه ها در رنج باشند.شیرابه این زباله ها جذب آب های زیر زمینی می شود و بوی بد آن به ویژه در فصول گرم مردم را کلافه کرده است.
پارک های منطقه 2 نقطه امن آسیب های اجتماعی
وضعیت سرانه فضای سبز منطقه 2 مناسب است. آیا در مورد پارک ها و بوستان ها و به طور کل فضای سبز در منطقه نکته قابل توجهی وجود دارد که بخواهید عنوان کنید؟
سرانه فضای سبز در منطقه 2 مناسب است اما اکثر پارک ها در این منطقه مکانی برای بروز آسیب های اجتماعی شده است. پارک های خلوت یک نوع آسیب اجتماعی دارد و پارک های شلوغ نیز به نوعی آسیب های دیگری دارد. مثلا پارک جوانه در این منطقه به محلی برای مبادله مواد مخدر تبدیل شده است زیرا خلوت و دنج است اما برخی از پارک های شلوغ همانند شهرآرا نیز آسیب هایی از نوع دیگر همانند قمار را دارد.
پارک های منطقه 2 به تبع سایر پارک ها تنها دارای نیمکت و فضای سبز است و از امکانات تفریحی و گردشی بی بهره است. می توان در پارک ها اماکن تفریحی را تعبیه کرد که ضمن درآمد زایی برای شهرداری به امر و نهی به جوان ها نیز پایان داد و مکانی را برای تخلیه هیجان های آنها فراهم کرد.
از فروش مجموعه های ورزشی تا اجاره آنها به هاتف شهر
با توجه به نکته ای که در مورد بروز آسیب های اجتماعی در پارک های منطقه 2 اشاره کردید وضعیت مجموعه های ورزشی شهرداری در این منطقه به چه صورت است؟ آیا می توان به منظور کاهش این آسیب ها جوان ها را به نوعی به این نقاط هدایت کرد؟
منطقه 2 دارای یک مجتمع ورزشی بود به نام پرواز که در سال های گذشته به یک شخص فروخته شد تا با تخریب آن مجتمعی تجاری- اداری ساخته شود. این مجتمع تخریب شده و با رسانه ای شدن آن ساخت و ساز متوقف شد اما به دلیل این که به شخص فروخته شده و حقوق مکتسبه ای ایجاد شده است از دست هیچ شخصی کاری بر نمی آید، این در حالی است که این مجتمع ها متعلق به شهر و تنها در اختیار شهرداری است و شهرداری حق فروش آن را نداشته است.
مجموعه های ورزشی باقیمانده همانند آیدین نیکخواه بهرامی، شهید شوشتری، شهید لشکری، شهید حق طلب، زرافشان و غیره نیز به شرکت هاتف شهر اجاره داده شد و هاتف شهر نیز با چند دست واسطه آن را اجاره داده است.این مجموعه ها اکنون در اختیار بخش خصوصی است و با قیمت های بالا خدمات خود را به مردم ارایه می دهند و مردم تمایلی به استفاده از این فضاها ندارند. این در حالی است که اگر شهردار تهران در زمین مرغوبی همانند زمین منطقه 2 مجتمع ورزشی ساخته به نیت درآمدزایی نبوده است. لذا چند دست چرخیدن این مجموعه ها ظلم به مردم است.
پیش از واگذاری این مجموعه ها در اختیار شهرداری بود یا شورایاری ها؟
این مجموعه ها در ابتدا در اختیار شورایاری ها بود و چند سانس رایگان نیز وجود داشت که با هماهنگی شورایاری مجموعه بسیج و جوانان و نوجوانان محله ها را برای بهره مندی از فضای ورزشی به این نقاط می آوردیم به گونه ای که سطح ورزش محلات در حال افزایش بود.از سوی دیگر چون مجموعه در اختیار خود شورایاری ها بود به وضعیت ظاهری و تعمیرات آن رسیدگی می کردیم اما اکنون به حال خود رها شده است. همچنین از این فضاها با برگزاری مراسم های متعدد استفاده فرهنگی نیز می کردیم که اکنون از این مورد نیز بی بهره ایم. متاسفانه با تغییر مدیریت سیاست ها در منطقه زیر و رو می شود. به یاد داریم تمام اعضای شورایاری با واگذاری این مجموعه های ورزشی به هاتف شهر مخالف بودند اما نظر تعداد زیادی از افراد نتوانست در مقابل تصمیم یک نفر از مدیران مقاومت کند.
هم جنوب شهر داریم هم پذیرای متکدیان سایر نقاط هستیم
منطقه 2 که از مناطق بالای شهر محسوب می شود جز این موارد با چه آسیب های اجتماعی دیگری در منطقه مواجه هستید؟
منطقه 2 نیز برای خود جنوب شهر دارد همانند فرحزاد، کامپ، انتهای حبیب الهی و زنجان، شهرک نیایش، اسلام آباد و طرشت. این در حالی است که به دلیل برخوردار بودن برخی از شهروندان ساکن در این منطقه کودکان کار و متکدیان از سایر نقاط نیز به این منطقه مراجعه می کنند. اکنون مرزداران، چهار راه قدس، میدان توحید، تقاطع جلال آل احمد و اکثر چهار راه هایی که در منطقه 2 با حجم ترافیکی بالا برخوردار است، محل تجمع متکدیان و کودکان کار و خیابان است.
آیا در این مورد پیگیری هایی داشته اید؟
از دید بنده برای کنترل متکدیان و نیز ساماندهی کودکان کار و خیابان خود مردم باید کمک کنند زیرا تا زمانی که مشارکت مردم نباشد تلاش دستگاه های مسئول به هیچ نقطه مطلوبی نمی رسد.
مردم به چه صورت می توانند مشارکت داشته باشند؟
بزرگترین کمک مردم در این مورد این است که دلسوزی بیجا نداشته باشند.زیرا تکدی گر برای برخی از افراد یک بازار است و بسیاری از کودکانی کار و خیابان توسط افراد سودجو ساماندهی شده اند.
نقش شهرداری در این میان چیست؟
مهم ترین وظیفه شهرداری در این مورد بجای جمع آوری چندین و چند باره این افراد و رها سازی آنها و مخدوش کردن چهره خود ، فرهنگ سازی در مورد نحوه برخورد با متکدیان و کودکان کار و خیابانی است. شهرداری می تواند با نشان دادن عقبه این افراد مردم را آگاه کند تا متوجه شوند که کمک های خیرخواهانه خود را به دست افرادی برسانند که نیازمند واقعی هستند همانگونه که در گذشته ی شهرهای ما وجود داشت. در این صورت چهره شهر از وجود متکدیان پاک و نیازمندان به صورت آبرومندانه از کمک های خیر بهره می برند.
اجاره پیاده راه به دستفروش ها توسط کسبه
وضعیت دستفروش ها در منطقه 2 به چه صورت است؟
جالب است بدانید برخی از کسبه محدوده مقابل مغازه خود را به دستفروش هایی خارج از صنف خود اجاره می دهد تا علاوه بر مغازه خود از این محل نیز درآمدزایی داشته باشد. ستارخان، مطهری، گیشا و نقاطی از این دست نقاطی است که با این پدیده مواجه است.
شهرداری در مقابله با دستفروش های هزینه های مادی و معنوی زیادی را خرج کرده است. از نظر شما راه حل چیست؟
شهرداری نیز می تواند در این مورد بجای خرج هزینه های گزاف مادی و معنوی برای مقابله با دستفروشی هزینه تخلف را هم برای دستفروش و هم برای کسبه بالا ببرد و این عدد آنچنان چشمگیر باشد که انقلابی در این مورد انجام شود.
مختل شدن سراهای محله با دخالت های شهرداری در امور این اماکن
وضعیت و چگونگی استفاده از سراهای محله در منطقه 2 به چه صورت است؟
پیش از هر چیز باید یک نکته را متذکر شوم و آن این که شهرداری و شورای شهر باید به صورت واضح مشخص کند که بالاخره اختیاردار سراهای محله شهرداری است یا شورایاری ها. تصور کنید حقوق مدیر سرای محله را شورایاری منصوب کرده و حکم وی را زده است اما شهرداری تعیین می کند که حقوق این مدیر باید به چه میزان باشد. در حالی که یک کارمند با 30 سال خدمت 600 هزارتومان عیدی می گیرد، یک مدیر سرای محله از سوی شهرداری یک میلیون و 500 هزار تومان عیدی دریافت می کند و حقوق دریافتی تا 3 میلیون تومان نیز می رسد. چرا باید هزینه هایی از این دست را برای شهر تراشید و آن را به صورت معقول صرف هزینه های فرهنگی محله ها نکرد؟
اختصاص 100 میلیون تومان به هر سرای محله واقعیت ندارد
از دید شما راه حل بهینه برای اداره سراهای محله چیست؟
می توان مدیریت محله ها را به دست سمن ها و سازمان های مردم نهاد یا افراد داوطلب همانند بازنشسته های فرهنگی و اجتماعی با حقوق اندک سپرد و باری از دوش شهر در این حوزه برداشت.اما شهرداری اصرار به ارایه حقوق بالا به مدیران سراهای محلات دارد. در مجموع شورایاری ها به این موضوع معترض هستند که شهرداری تهران در امور سراهای محله دخالت های فراوان دارد که این موضوع عملا کارکرد شورایاری ها را مختل کرده است.شهرداری ها باید خطوط قرمز کلی را تعیین و اداره را به دست شورایاری ها و هیات امنای محله ها بسپارد. مدیران مدارس دولتی، نماینده بسیج محلات، 7 شورایاری محله ها، امام جماعت محلات در هیات امنا حضور دارند و همه نماینده مردم هستند با این وجود شهرداری همچنان می گوید این مجموعه کفایت لازم را ندارد و خود باید در امور سراهای محله و خانه ها دخالت داشته باشد اما این توهین به مردم است.
شهرداری هر ساله هزینه های بسیاری را در حوزه فرهنگی دارد. با این وجود چرا از بودجه فرهنگی در محله ها ابراز نارضایتی می کنید؟
در قالب حرف بله به حساب هر محله 100 میلیون تومان برای امور فرهنگی اختصاص یافته است اما در قالب عمل وضعیت به گونه ای دیگر است و هیچ عددی به دست شورایاری ها بدین منظور نرسیده است.
