کُردستان همواره از مقاصد بسیاری از توریست‌ها و گردشگران داخلی و خارجی بوده و توانسته است جمعیت قابل توجهی را به خود جذب کند.
وجود عمارتها، منازل تاریخی، امکان مذهبی، طبیعت بکر و زیبا، مردمان خونگرم، فرهنگ و موسیقی منحصربفرد، غذاهای متنوع و ... توانسته کُردستان را به یکی از مناطق گردشگر پذیر تبدیل کند.
علیرغم وجود جاذبه‌های گردشگری متنوع در کُردستان، زیرساختهای گردشگری این استان اعم از جاده، هتل و، امکان تخصصی و دایمی راهنمایی توریست مهیا نشده و همین امر موجب کم شدن آمار گردشگران به این استان بوده است.
کاهش آمار گردشگران را "رسول اشتودان" مدیر قبلی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کُردستان تائید کرد و اذعان داشته بود که آمار گردشگران به کُردستان با افت 17 دردصدی مواجه بوده است.
امسال نیز باید منتظر آمار مسئولین – در صورت واقعی و دقیق آن – بود، اما از آنچه که بر می‌آید و آنچه که از کاستیها و کمکاریهای دستگاه‌های ذیربط تاکنون مشاهده شده، نتیجهای جز کاهش چشمگیر آمار گردشگران به استان انتظار نمیرود.
شاید تا یک دهه اخیر که شهرهای بانه و مریوان به عنوان قطبهای تجاری کشور در امر ورود کالاهای الکترونیک شناخته نشده بودند، گردشگران داخلی با هدف بازدید از مناطق زیبای کُردستان به این استان پا میگذاشتند، اما اکنون و به گفته بسیاری از مسافران داخلی، مقصد سفر بیش از 80 دردصد گردشگران به کُردستان شهرهای میروان و به ویژه بانه برای خرید کالاهای الکترونیکی و آرایشی و بهداشتی است.
مسئولین امر همانند معاونت گردشگری سازمان میراث فرهنگی کُردستان نیز در سالهای اخیر برنامه قابل توجه و جدیدی برای جذب گردشگران واقعی – نه خریدار کالای الکتورنیک و لوزام آرایشی – ارایه نداده و شاید هم جذب گردشگر واقعی آنچنان برای آنان اهمیت نداشته باشد و تنها ورود میلیونی خریداران اجناس شهرهای بانه و مریوان برای آنها کفایت داشته باشد!
البته بعضاً معدود گردشگران خارجی و با هدف بازدید از آثار و بناهای تاریخی به کُردستان سفر کردهاند و همگی آنها از تجمیع چنین آثار، بناها و جاذبه‌های تاریخی – طبیعی به وجد آمده و از کمبود امکانات رفاهی، گردشگری و نبود اطلاعات جامع و دقیق متعجب و متاسف شدهاند.
اگر دقیقتر به این مقوله نگاهی بیندازیم، میبینیم که در شهر سنندج به عنوان مرکز استان فرهنگی کُردستان، عدم توسعه و زیباسازی بصری شهری، نبود امکانات رفاهی نظیر سرویس های بهداشتی متعدد شهری، نبود راهنماهای توریست مجرب، ظاهر نه چندان قابل قبول کوه آبیدر و به طبع دیگر مکان های تاریخی کُردستان، محدودیت پروازهای فرودگاه سنندج، و دلایل متعدد دیگری را می توان از جمله عومل منفی تاثیرگذار بر افت آمار گردشگران به کُردستان ذکر کرد.
گردشگری کُردستان به گفته بسیاری از افراد متخصص امر صنعت توریسم و گردشگری، می تواند به عنوان یک قطب و منبع درآمدی بزرگ برای اقتصاد نه چندان توسعه یافته استان باشد که متاسفانه تاکنون آنچنان که باید در این راستا توسعه و اطلاع رسانی مستمر از جانب دستگاه های مسئول صورت گیرد، گامی برداشته نشده است.
سوال نهایی از مسئولین و به ویژه دستگاه گردشگری کُردستان این است: تا چه اندازه دغدغه گردشگری را در عمل نشان دادهاید؟ در سال اقدام و عمل، چه برنامه جدید و خلاقانهای برای جذب گرشدگر برای کُردستان داشته‌اید؟ آیا شما نیز کُردستان را تنها به عنوان مرکز خرید نگاه کرده و بُعد گردشگری آن رفته رفته به دست فراموشی سپرده‌اید؟ چه برنامههایی برای تربیت راهنماهای توریستی مجرب، راهاندازی مکانهای دایمی پذیرش و راهنمای توریست، و معرفی مجازی کُردستان داشته‌اید؟
یقیناً سوالات متعدد دیگری در ذهن خوانندگان و شهروندان وجود دارد که نیازمند پاسخگویی شفاف مسئولین امر و دستگاه‌های مرتبط بوده و «اقدام و عمل» آنها در راستای برنامهریزی مدون و مستمر برای افزایش توریستهای واقعی – نه خریداران – لازم و ضروری است.
