لیست اخیر کارلوس کی روش یک درس بزرگ برای همه مربیان ایرانی بود. آنجا که با توجه به اعتبار و قدرت حریف بازیکنانش را می چیند نه با نظر خودش و بدون تغییر. به لیست اخیر دقت کنید، کی روش می‌داند که با لژیونر ها و بازیکنان نامدار مقابل هند و عمان به دلیل نداشتن انگیزه به مشکل برخورد می کند. به لیست نگاه کنید:
۱-امید ابراهیمی ۲- محسن کریمی ۳- سجاد شهباززاده (استقلال)، ۴- علی عاشوری (استقلال خوزستان)، ۵- سوشا مکانی ۶- احمد نوراللهی ۷- کمال کامیابی نیا ۸- مهدی طارمی ۹- رامین رضاییان ۱۰- فرشاد احمدزاده ۱۱- محمد انصاری (پرسپولیس)، ۱۲- مهرداد محمدی (راه آهن)، ۱۳- مهدی ترابی (سایپا)، ۱۴- داریوش شجاعیان (گسترش فولاد)، ۱۵- عزت‌الله پورغاز ۱۶-محمدحسین کنعانی (ملوان)، ۱۷- سید جلال حسینی ۱۸- وحید امیری ۱۹- علیرضا بیرانوند (نفت تهران).
کی روش همه نامدارها و فیکس های مطلق را در لیست ذخیره قرار داده است. در واقع اولین نکته ای که کی روش به آن توجه کرده، انگیزه است. سرمربی تیم ملی می داند این بازیکنان که او انتخاب کرده برای فیکس شدن در کنار کی‌روش همه وجود خود را خرج می کنند و با بیش از توان واقعی خود به میدان می روند اما دیگرانی که خیالشان از فیکس بودن راحت است تمام وجود خود را خرج نخواهند کرد.
این لیست تیم ملی در واقع متشکل از بازیکنانی است که می خواهند از این فرصت استفاده کنند و خود را از لژیونرها برتر نشان داده و نهایتا اینکه در دو بازی بین المللی مشتری های بین المللی پیدا کنند.
کی روش حتی بیش و پیش از آنکه تاکتیک ها و تمرینات را در نظر بگیرد، انگیزه ها را در نظر گرفته است و این بسیار مهم است.
درس بزرگ کی روش حالا این است: تیم ملی نه به یازده یا بیست و دو بازیکن که به وسعت لیگ برتر است و هر کس خوب کار کند فرصت خواهد داشت تا خودش را نشان دهد. برای کی‌روش نام ها بازی نمی کنند، او به دنبال انگیزه و توانایی است.
