بخش پرسش و پاسخ پایانی مناظره شکار در نمایشگاه محیط زیست با حاشیه‌هایی همراه شد.
صدور مجوز شکار گراز برای شکارچیان اسپانیایی، درخواست شکارچیان برای صدور مجوز بیشتر، عدم وجود آمار علمی از جمعیت حیات وحش و درستی یا نادرستی شکار بخشی از موضوعاتی بود که به این حواشی دامن زد.
وجیهه تیموری خبرنگار روزنامه اطلاعات از علی تیموری مدیرکل دفتر شکار و صید سازمان محیط زیست پرسید که سازمان برای صدور مجوز شکار گراز برای شکارچیان اسپانیایی چه مبلغی دریافت کرده و چه سهمی از این مبلغ نصیب جوامع محلی شده که یکی از دلایل موافقان شکار برای صدور مجوز عنوان می‌شود؟
مدیرکل دفتر شکار و صید سازمان محیط زیست در پاسخ گفت که مجموعاً در سال گذشته حدود ۳۵ پروانه شکار گراز برای اتباع بیگانه صادر شده و برای هر پروانه بین هزار تا هزار و پانصد دلار یعنی حدود ۴ تا ۵ میلیون تومان به صندوق خزانه واریز شده است.
علی تیموری در ادامه از مدیران شرکت گردشگری که شکارچیان خارجی را به ایران آورده بودند تشکر کرد و گفت: همه شکارچیان خارجی تنها از مجرای یک شرکت گردشگری خاص به ایران وارد شده‌اند.
در ادامه علی توانا، که خود را شکارچی شناخته شده معرفی می‌کرد از علی تیموری خواست که به جای صدور پروانه در زمان‌های نامناسب و به تعداد محدود در زمان مناسب برای شکار پرنده به مدت ۲ هفته پروانه بدهند و پول خوب بگیرند! وی پیشنهاد کرد سازمان به جای صدور پروانه شکار برای فرد مجوزهای گروهی صادر کند تا شکارچیان در قالب انجمن‌ها و گروه‌های ۵۰ نفره به شکار بروند.
توانا همچنین از هوشمند و برخی از فعالان و خبرنگاران پرسید که کدام یک تا کنون به مناطق حفاظت شده یا به گفته او «شکارگاه»هایی که نام می‌برد رفته‌اند که با پاسخ مثبت اغلب آنان رو به رو شد. وی سپس از مدیرکل دفتر شکار و صید سازمان محیط زیست پرسید که تاکنون چند بار به شکار رفته است و تیموری در پاسخ به او گفت تا کنون به شکار نرفته است. توانا با دریافت این پاسخ گفت کسی که شکار نرفته چگونه می‌تواند برای این موضوع تصمیم‌گیری کند؟
وجیهه تیموری خبرنگار روزنامه اطلاعات به این استدلال توانا واکنش نشان داد و گفت: مانند آن است که تجربه تخم گذاشتن را برای خرید تخم مرغ و پختن آن ضرورت بدانیم. برخی از حاضران هم این استدلال را به آن تشبیه کردند که برای پلیس جنایی شرط تجربه قتل قائل باشیم!
مسعود بُربُر خبرنگار محیط زیست خبرگزاری مهر نیز گفت: همه مخالفان و موافقان معقول شکار اتفاق نظر دارند که برای صدور پروانه شکار ۳ پیش‌شرط لازم است. نخست آنکه از حیات وحش منطقه آمار درستی داشته باشیم. ما حتی در مورد گونه ارزشمندی مانند یوزپلنگ آمار ۴۰ تا ۷۰ را اعلام می‌کنیم که حدود ۵۰ درصد خطا دارد. دوم آنکه در صورت وجود آمار باید دید آیا جمعیت مازاد ظرفیت داریم؟ در هیچ منطقه کشور تا کنون آمار علمی و بررسی کارشناسی غیرتخمینی در این مورد انجام نشده است.
وی ادامه داد: در پناهگاه حیات وحش تندوره که یکی از بهترین شرایط حیات وحش کشور را دارد پژوهش تازه‌ای نشان داده که میزان زادآوری قوچ و میش منطقه در بهترین حالت با میزان طعمه مورد نیاز پلنگ‌ها برابری می‌کند.
بربر، سومین شرط را وجود کنترل کامل روی مناطق عنوان کرد و گفت: باید روی مناطق آن اندازه کنترل داشته باشیم که اگر به شکارچی مجوز دادیم مثلاً تعداد مشخصی کبک در منطقه آزاد شکار کند، بیشتر از آن تعداد یا از گونه دیگر و خارج از منطقه مجاز شکار نکند. این شرط نیز با توجه به کمبود چند برابری تعداد محیط‌بانان نسبت به حداقل‌های استاندارد برآورده نمی‌شود.
وی در پایان با تأکید بر اینکه هیچ یک از سه شرط لازم برای صدور مجوز شکار را در هیچ منطقه کشور نداریم تصریح کرد: به این ترتیب می‌توان گفت برخلاف آنچه مدافعان شکار و از جمله خود آقای تیموری عنوان می‌کنند نه مخالفت با شکار، بلکه صدور پروانه‌ها به دور از بررسی علمی بوده و بر اساس احساسات تصمیم‌گیری شده است.
شکار موضوع مناظره‌ای بود که دوشنبه بعد از ظهر در نخستین روز از نمایشگاه بین‌المللی محیط زیست برگزار شد و در این مناظره که با مدیریت علی تیموری، مدیر دفتر شکار و صید سازمان محیط زیست برگزار می‌شد محمود بناپور، موافق شکار، کیوان هوشمند خبرنگار محیط زیست و پرهام دیباج، مستندساز محیط زیست نظراتشان را ارائه دادند و پرسش و پاسخ حاضران نیز در پایان این مناظره حاشیه‌هایی را به دنبال داشت.
