گروه سیاسی- حالا دیگر قطعی شده است که اصلاح طلبان توانسته اند در آخرین لحظات هوادارانشان را در تهران متقاعد کنند که باید باردیگر به تصمیمات شورای مرکزی تن بدهند و نام های منتخب این شورا را در فهرست 30 نفره بنویسند.
به گزارش افکارخبر، اما همانگونه که پیش از این نیز گفته بودند این پیروزی چیزی شبیه همان پیروزی سال 92 است وعاقبت آن هم برای اصلاح طلبان مشخص است. آنان به احتمال زیاد بازهم به رای این شورا گردن می گذارند و از خیر ریاست مجلس خواهند گذشت. هرچند عدد اصولگرایان مجلس دهم آنقدر هست که محمدرضا عارف حتی چنانچه بخواهد هم نمی تواند برای در دست گرفتن ریاست خیز بردارد اما اظهارات نزدیکان دولت نیز پیش از این نشان داده بود که دولت روحانی در حال حاضر علی لاریجانی را مناسب ترین گزینه برای ریاست مجلس می داند. پیشتر محمود واعظی و علی یونسی تلویحاً اشاره کرده بودند که گزینه ای جز علی لاریجانی برای ریاست مجلس مد نظر نیست.
اظهارنظری که واکنش عارف را به دنبال داشت. رئیس بنیاد امید ایرانیان گفت یادش نمی آید به کسی وکالت داده باشد از طرف او صحبت کند! عارف حالا که رای اول پایتخت شده بیش از پیش به این موضوع خواهد اندیشید که در معادلات هاشمی رفسنجانی همواره نقشی تکراری را به او داده اند. او یکبار بخاطر حسن روحانی و در آخرین لحظات کناره گیری کرد آن هم در حالی که فکر می کرد می تواند بر مسند ریاست جمهوری بنشیند حالا باید یکبار دیگر به سود علی لاریجانی کناره گیری کند و همین موضوع دوگانه هاشمی - خاتمی را تشدید خواهد کرد.
هاشمی رفسنجانی البته نقشی فراتر از یک هماهنگ کننده هم به رئیس دولت اصلاحات نداده است. خاتمی یکبار در اواخر دوران ریاست جمهوری اش گفته بود که تبدیل به رئیس جمهوری تشریفاتی شده و تنها برای کلنگ زدن و افتتاح کردن از او دعوت می شود. حالا 10 سال پس از پایان دوران ریاست جمهوری اش هم تقریبا همان نقش را برای روحانی و هاشمی ایفا می کند. زینت المجالس انتخابات طرفدارانش را پای صندوق های رای می کشاند تا در پازل هاشمی بازی کنند اما در نهایت این هاشمی رفسنجانی است که به عنوان پیروز میدان عکس می گیرد و تصویرش بر صفحه نخست روزنامه های اصلاح طلب می نشیند. مدت ها است طیف کارگزاران از مثلث رهبری اصلاحات سخن می گویند، مثلثی که تنها یکی از اضلاعش محمد خاتمی است و دو ضلح دیگر میان حسن روحانی و هاشمی رفسنجانی تقسیم شده. با حذف خاتمی این رهبری تنها در اختیار هاشمی باقی می ماند، به هر حال همه می دانند حتی روحانی هم به نوعی مجری سیاست های هاشمی به حساب می آید و هنوز نمی توان استقلال سیاسی او را به رسمیت شناخت.
