بعد از بازی وقتی با محسن بنگر کاپیتان پرسپولیس در بازی با سایپا تماس گرفتیم، به وضوح ناراحتی و افسوس از صدایش هویدا بود.
باز هم یک مساوی اعصاب خردکن دیگر در لیگ پانزدهم و این بار جلوی بیش از70 هزارتماشاگر پرسپولیسی... چه حرفی داری؟
هیچی! به خدا خسته شدیم از بس گل نزدیم و گل مفت خوردیم. خودمان توی زمین حرص خوردیم وای به حال طفلکی تماشاگران پرسپولیس.
منظورت از گل مفت، گل مهدی دغاغله است؟
بحث، فقط لوبانف نیست. این بنده خدا هم که نمی‌خواست چنین اتفاقی بیفتد اما به هر حال فوتبال است و هزار اتفاق. منظور من کل تیم است. من الان بازیکن 20 ساله نیستم. تجربه چند ساله‌ام می‌گوید این مساوی‌ها بدتر از باخت است و به شخصیت تیم لطمه می‌زند.
به دوران حضور در سپاهان و قهرمانی‌های پی‌درپی اشاره می‌کنی؟
بله، الان حضور ذهن ندارم ولی یک سال قهرمانی ما محرز شده بود. در آخرین بازی فصل با وجود اینکه قهرمان شده بودیم، رفتیم و مساوی کردیم. باورتان نمی‌شود، رختکن سپاهان تبدیل به ماتم‌سرا شد. بازیکنان درب و داغان بودند. می‌دانید چرا؟
جالب شد! تیمی که قهرمانی‌‌اش از قبل قطعی شده، بعد از مساوی در مسابقه آخر فصل به جای آماده شدن برای جشن قهرمانی عزا می‌گیرد؟!
(خیلی جدی) بله، چون آن تیم شخصیت قهرمانی داشت. بچه‌ها خوب می‌دانستند باید همیشه محکم و خوب باشند و لیگ را مثل یک قهرمان تمام کنند.
با این تفاسیر یعنی پرسپولیس شخصیت قهرمانی ندارد؟
من این حرف را نمی‌زنم بلکه هشدار می‌دهم. از خودم گرفته تا بقیه بچه‌ها که اینقدر زیبا و به قول کارشناسان چشم‌نواز بازی می‌کنیم اما یک لحظه وامی‌دهیم، گل می‌خوریم تا همه رشته‌ها پنبه شود. شما ببینید در بازی با ذوب‌آهن و چند بازی دیگر این اتفاق افتاد. واقعاً برای ما این‌طور گل خوردن خوب نیست.
سایپا را چطور دیدی؟
با همه احترامی که برای آقای جلالی و بازیکنان سایپا قائل هستم، باید بگویم این تیم فقط دو تا موقعیت داشت که یکی را تبدیل به گل کرد. به جرأت می‌گویم اگر مهدی طارمی توی این بازی بود 3 تا گل می‌زد!
ولی مهدی طارمی هم در این فصل به طور مثال جلوی استقلال اهواز کم موقعیت خراب نکرده است!
آن بازی یک اتفاق بود. من گفتم جلوی این سایپا اگر طارمی بود، می‌توانست هت‌تریک کند و در این موضوع شکی ندارم.
این تعریف تو به بقیه مهاجمان پرسپولیس برنمی‌خورد؟
نباید بربخورد. اصلاً بربخورد و بروند گل بزنند. ما نباید اینقدر به یک بازیکن وابسته باشیم. بد است که این همه موقعیت تبدیل به گل نشود. دیگر این قانون را همه می‌دانند که اگر گل نزنی، گل می‌خوری.
و این قانون جلوی سایپا شامل حال پرسپولیس شد!
صد درصد! (کمی آرام‌تر می‌شود) البته تأکید می‌کنم همه ما مقصریم. شاید نمی‌دانیم همین امتیازات خانگی مهمی که مفت مفت از دست می‌دهیم، آخر فصل به چه قیمتی برای پرسپولیس تمام می‌شود.
قبول دارید تمرکز کافی ندارید؟
نمی‌دانم... شاید!
دلیل آن به حضور بیش از70 هزار تماشاگر و فشار ناشی از آن برنمی‌گردد؟
نه برادر من! چه ربطی دارد؟ اگر تماشاچی نیاید، ما و شما زمین و زمان را به هم می‌دوزیم که چرا استادیوم‌ها خالی شده و با حضور این تماشاگران پرسپولیس یا استقلال قهرمان می‌شوند و فلان و بهمان! حالا هم که می‌آیند، بحث تمرکز پیش کشیده می‌شود. به نظرم خود ما بازیکنان مقصریم. ما در لحظات آخر وظایف خود را فراموش می‌کنیم و کار را تمام شده می‌دانیم
در حالی که فوتبال 90 به علاوه چند دقیقه است.
نقش برانکو این وسط چیست؟
طفلکی آقای برانکو چه باید بگوید؟ در تمرینات همه حرفهای تاکتیکی را می‌زند. در رختکن همه موارد را گوشزد می‌کند و یک مربی بادانش و حرفهای است اما ما بازیکنان وظایف اصلی خود را فراموش می‌کنیم.
به عنوان کاپیتان تیم قبول داری محسن بنگر هم باید بچه‌ها را در دقایق واپسین به خودشان بیاورد؟
قبل از جواب دادن به سؤال شما باید بگویم من کاپیتان دوم تیم هستم. کاپیتان اول رضا نورمحمدی است و متأسفانه طی این چند هفته خیلی‌ها تلاش کردند بین من و رضا فاصله بیندازند یا به دروغ شایعه اختلاف ما را راه بیندازند اما ما دو تا رفت‌وآمد خانوادگی داریم و بسیار هم صمیمی هستیم. این را لازم بود بگویم ولی جواب پرسش شما مشخص است. من محسن بنگر هم مقصر هستم. منظور من این بود که همه ما باید حواس خود را جمع کنیم. نباید این‌گونه اواخر بازی وابدهیم و شل بازی کنیم.
قبول داری این برد می‌توانست خیلی به پرسپولیس کمک کند؟
بیشتر از کمک! من می‌گویم اگر می‌بردیم، کار تمام بود. این 2 امتیازی که از دست دادیم، خیلی مهم بود و با شکست سایپا می‌توانستیم برای همه رقیبان خط و نشان بکشیم ولی...
قبل از بازی به ما گفته بودی «سونامی پرسپولیس خیلی‌ها را ترسانده است!» الان هم روی نظر خود هستی؟
شک نکنید! به جرأت می‌گویم رقیب پرسپولیس در این فصل فقط پرسپولیس است و اگر به هوش باشیم و امتیازات را آسان از دست ندهیم، هیچ حریفی جلودارمان نخواهد بود.
