«به نظر من، با وجود این ظاهر زیبا و خوشحال‌کننده که برای آنها دیده می‌شود و این افراد فکر می‌کنند مشکل رقابت ندارند و راحت در این جاده پیش می‌روند؛ اتفاقا بدترین وضعیت برای آنهاست. به‌خاطر‌اینکه این شرایطی که یک جناح سیاسی کشور یک شادی تخیلی و غیر واقعی برای رقابت داشته باشد، شرایطی است که آنها را زمین‌گیر می‌کند، کما اینکه همین الان هم زمین‌گیر شده‌اند و رشد پیدا نمی‌کنند و اینها منافع ملی را کمتر در نظر می‌گیرند. به‌هر‌حال نمی‌توانند در تراز جمهوری اسلامی خودشان را رشد بدهند چون وابسته و متکی رانت هستند»!
*شوربختانه بایستی اشاره کرد که طبیعیست وقتی یک جریان سیاسی به رئیس جمهور منتخب مردم نسبت «بی...» بودن می‌دهد و یا اکثریت نمایندگان ملت در مجلس را تندرو و کارنابلد معرفی می‌کند؛ فی‌النهایه از توهین به رقبا و سایرین نیز فروگذار نخواهد کرد.
کما اینکه همانند اظهارات بالا اصولگرایان را نیز متهم می‌کند به اینکه منافع ملی را کمتر در نظر می‌گیرند، متکی به رانت هستند و بصورت تخیلی سیاست‌ورزی می‌کنند!
خوانش اظهارات اصلاح‌طلبان در توهین به رقبا همچنین مکشوف‌کننده این حقیقت نیز هست که جریانی سیاسی که از حمله به نمایندگان مردم احتراز نمی‌کند؛ یقیناً از هجوم و توهین به مردم نیز خودداری نخواهد کرد.
چه اینکه مشاهده شد همین جریان سیاسی هنگامی که مردم از برگزاری جشن هسته‌ای و به خیابان آمدن برای مذاکرات ملال‌آور دولت روحانی با کشورهای 1+5 خودداری کردند نیز به انتقاد از مردم پرداختند و حتی یکی از آنها گفته بود: «ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﺄﺳﻒ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﺑﺎﺯﯼ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺁﻥﮔﻮﻧﻪ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﻭ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻫﯿﭻ ﻭﺍﮐﻨﺸﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ. ﺍﯾﻦ ﺑﯽﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﯾﻘﯿﻨﺎً ﺑﻪﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺪﻡ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎﯼ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ».
و همین جریان خاص سیاسی بود که در دوران اصلاحات از این گفته بود که «مردم حتی برای دریافت مرگ موش هم صف می‌کشند» و باز هم چهره‌های همین جریان در دوران دولت سازندگی بودند که بیان کرده بودند باید ابزارآلات سرکوب تهیه کرد تا اگر مردم در مقابل سیاست‌های ریاضتی دولت آقای هاشمی دست به اعتراض زدند به بدترین وجهی سرکوب شوند. و یا اگر چند درصد مردم هم زیر چرخ‌های توسعه لِه شدند اشکالی ندارد.
لازم به ذکر است جریان سیاسی خاص در تمام طول 14 سال گذشته در هیچ انتخاباتی نتوانسته رأی اکثریت مردم را به دست آورد.
