او فعلا سرگرم چانه‌زنی با مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیاست، به این امید که شاید طرح انجام بازی‌های فوتبال ایران-عربستان در زمینی بی‌طرف را خنثی کند. فعلا که چانه‌زنی‌اش حاصلی نداشته و طرح مذکور هم با نزدیک‌شدن به ٢٥ اسفند به‌سرعت به سمت اجرائی‌شدن می‌رود. کفاشیان شاید برای این گزینه توجیه مناسبی داشته باشد؛ اینکه تاوان بازی‌های سیاسی را می‌دهد. فشار داخلی اما این روزها بر شانه‌های کفاشیان بیشتر است؛ او به‌تازگی متهم شماره یک گزارش فساد در فوتبالی شده که کمیسیون اصل ٩٠ به مجلس ارسال کرده؛ اگرچه داده‌هایی که در گزارش مذکور ارائه شده چندان منطقی به نظر نمی‌رسد، ولی تقریبا تمام مواردی که برای ایراد در اساسنامه عنوان شده بود، یک هدف داشت: اینکه کفاشیان کارهایش را درست انجام نداده است. نتایج تیم ملی امید کشورمان، انتخاب مدیر و کادرفنی این تیم فوتبال و درنهایت ناکامی این تیم در راه رسیدن به المپیک هم مزید بر علت شده تا انگشت‌هایی که کفاشیان را نشانه رفته‌اند بیشتر و بیشتر شود.
بااین‌حال شاید بیشترین فشاری که فعلا کفاشیان متحمل می‌شود، از سوی وزارت ورزش است؛ پرواضح است که محمود گودرزی، وزیر ورزش و جوانان دل خوشی از علی کفاشیان، رئیس فدراسیون فوتبال کشورمان ندارد. حالا و با نزدیک‌شدن به زمان انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال، به نظر می‌رسد این رابطه سرد رو به جدایی هم گذاشته؛ چراکه حالا وزارت ورزش پایش را در یک کفش کرده که هر طور شده کفاشیان را بردارد و گزینه‌ای دیگر را موقتا هم که شده بر مسند فدراسیون بنشاند.
سرپرست به جای کفاشیان
غیر از محمود گودرزی که غالبا با کفاشیان مشکل عدیده دارد، سجادی، معاون قهرمانی وزارت ورزش هم دل خوشی از کفاشیان ندارد؛ اتفاقا سجادی بسته به وظیفه‌ای که دارد بارها عنوان کرده علی کفاشیان بعد از پایان دوره چهار ساله ریاست اخیرش بر فدراسیون فوتبال، باید برود و تا تعیین رئیس جدید، این فدراسیون باید با سرپرست اداره شود. موضوعی که او حتی روز گذشته در حاشیه مراسم انتصاب مجدد داورزنی، به‌عنوان ریاست فدراسیون والیبال دوباره بر آن تأکید کرد: «هرکس ممکن است صحبت‌هایی در این مورد بکند، ولی من طبق اساسنامه فدراسیون صحبت می‌کنم، یعنی بعد از اتمام دوره ریاست فدراسیون، مجمع آن برای انتخاب رئیس برگزار خواهد شد؛ بنابراین اگر قرار باشد مجمع با تأخیر برگزار شود اعضای آن در این باره تصمیم خواهند گرفت. در اساسنامه به‌وضوح به این مورد اشاره شده که پس از اتمام دوره چهار ساله، سرپرست انتخاب و در ادامه نیز رئیس جدید فدراسیون از سوی مجمع انتخاب شود». سجادی در شرایطی به اساسنامه اشاره می‌کند که درست کمیسیون اصل ٩٠ هم در گزارشش به نواقص اساسنامه اشاره کرده و به نظر می‌رسد این دو تفکر یک جهت را دنبال می‌کند؛ اینکه اساسنامه ایراد داشته، دارد یا نه، موضوعی است که ظاهرا نیاز به واکاوی صدچندان دارد، ولی استدلالی که فدراسیون برای بدون مشکل خواندن اساسنامه دارد، این است که این اساسنامه قانونی است؛ چراکه به تصویب هیأت دولت رسیده؛ هرچند هنوز بر سر تغییراتی که در آن اعمال شده بحث فراوان است و دو طرف اختلاف سلیقه جدی دارند.
وزارت سرپرست انتخاب می‌کند؟
سجادی از اساسنامه صحبت می‌کند تا برای ادعایش دلیل منطقی داشته باشد، بااین‌حال کفاشیان هم با استناد به همان اساسنامه می‌گوید حضورش در فدراسیون قانونی است و نیازی به گذاشتن سرپرست نیست. بااین‌حال، این موضوع نیاز به بررسی دقیق‌تری دارد. برای انتخاب سرپرست برای فدراسیون فوتبال نیاز به برگزاری مجمع است و تا مجمع برگزار نشود کسی نمی‌تواند عذر کفاشیان را بخواهد. در واقع اگر وزارت ورزش بدون برگزاری مجمع اقدام به کنارگذاشتن کفاشیان و آوردن سرپرست کند، فوتبال دوباره به سمت تعلیق می‌رود؛ هرچند بعید است مسئولان وزارت ورزش بدون آگاهی دست به چنین کاری بزنند. در واقع اصرار وزارت به رفتن کفاشیان می‌تواند تشکیل مجمع فوق‌العاده‌ای را در پی داشته باشد که آنجا اعضای مجمع برای گذاشتن یک سرپرست به توافق نهایی برسند. اگر این اتفاق از دل همین مسیر بگذرد که دیگر انتخاب سرپرست مشکل قانونی ندارد و خطری هم فوتبال را تهدید نمی‌کند. این موضوعی است که عزیزمحمدی، رئیس سابق سازمان لیگ و رئیس کنونی اتحادیه فوتبال به سایت برنامه نود می‌گوید: «باید به این مسئله توجه کرد که اگر قرار است برای فدراسیون سرپرست گذاشته شود، باید تا تاریخ ۱۵ اسفند مجمع فوق‌العاده تشکیل شود و مجمع تصمیم بگیرد. با همه بحث‌های مطرح‌شده نباید کاری انجام شود که فوتبال دچار مشکل شود. در دوره قبلی باید ۱۹ دی ۹۰ انتخابات برگزار می‌شد که به ۱۵ اسفند ۹۰ منتقل شد و خود علی کفاشیان مجمع را برگزار کرد. الان هم با توجه به اینکه مجمع به هیأت رئیسه اختیار داده زمان انتخابات را تعیین کنند، پس یا خود علی کفاشیان باید ادامه دهد یا اینکه مجمع فوق‌العاده قبل از ۱۵ اسفند تشکیل شود و فردی را از بین خود مجمع انتخاب کند که سرپرست شود. به نظرم نباید در این‌باره احساسی تصمیم گرفته شود، یک‌بار به‌خاطر تصمیم غلط دولت قبل فوتبال تعلیق شده و حالا نباید کاری کرد که در این دولت هم فوتبال تعلیق شود».
وزارت گزینه‌ای دارد؟
نکته‌ای که در این میان سؤال‌برانگیز است، اینکه چرا وزارت ورزش و در رأس آن، سجادی، تلاش می‌کند هرچه‌زودتر کفاشیان را بردارد؟ مشابه این اتفاق (به‌تعویق‌افتادن انتخابات) در دوره پیش هم رخ داده و کسی با ادامه کار کفاشیان مشکلی نداشته ولی حالا چرا ادامه کار کفاشیان در فدراسیون فوتبال مشکل‌زا شده است؟ هرچه اصرار وزارت ورزش بر انتخاب سرپرست برای فدراسیون فوتبال بیشتر می‌شود، ذهن‌ها درگیر این موضوع می‌شوند که شاید وزارت ورزش گزینه‌ای برای ریاست فدراسیون فوتبال دارد و می‌خواهد به‌نوعی راه را برای او باز کند. البته این موضوع یک نظریه است و با توجه به کاندیداهای احتمالی فدراسیون فوتبال بعید است درحال‌حاضر وزارت ورزش گزینه خاصی برای ریاست فدراسیون فوتبال داشته باشد. از سوی دیگر نباید فراموش کرد که در برهه‌ای از زمان، به‌ناگاه رفتار وزارت ورزش با فدراسیون کفاشیان تغییر کرد و مسئولان این دو نهاد برای لحظات کوتاهی هم که شده با هم خوب شدند! این دوره کوتاه برمی‌گردد به زمانی که محمد دادکان، احتمال حضورش در انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال را کم ندانست و گفت اگر از سوی دولت به او ندایی داده شود، حاضر می‌شود. شاید دلخوری‌های به‌وجود‌آمده بین گودرزی و دادکان بود که در یک مقطع کوتاه باعث شد وزارت ورزش پشت فدراسیون فوتبال درآید تا به جای ریاست احتمالی دادکان، کفاشیان با قدرت بیشتری به کارش ادامه دهد... حالا و با محوشدن احتمال حضور دادکان، وزارت ورزش دوباره به موضع قبلی‌اش که ظاهرا مخالفت با حضور کفاشیان در فدراسیون فوتبال است، برگشته. اینکه کفاشیان بالاخره می‌تواند این همه فشار را روی شانه‌هایش تحمل کند یا نه، هنوز مشخص نیست ولی مورد مشخص این است که فعلا جرقه‌ای برای کنارگذاشته‌شدن رئیس فعلی فدراسیون فوتبال، درست یا غلط، زده شده است.
