اکسیس آف ریپورت در گزارشی تحلیلی نوشت: شهادت "سمیر قنطار،" مبارز فلسطینی،" بوسیله موشک‌های صهیونیست در سوریه، آتش اختلاف نظرات میان "ولادیمیر پوتین،" رئیس جمهور روسیه، و سران رژیم صهیونیستی را شعله‌ور کرد. چگونگی ارتباط مسکو و تل‌آویو به بالاترین سطح از پیچیدگی رسیده است؛ هرچند این روابط چند لایه بیش از همه به نحوه تعامل روس‌ها با یهودیان بازمی‌گردد.
"الکساندر سولژنیتسون،" نویسنده و تاریخ نگار روس، در کتاب "200 سال با یکدیگر" دقیقا به همین روابط پیچیده و چند لایه اشاره کرده است. با توجه به نفوذ لابی‌های صهیونیست در کشورهای غربی، این کتاب زیبا و جامع هنوز اجازه نیافته است به زبان انگلیسی ترجمه شود. این نویسنده روس تبار دارنده جایزه نوبل ادبیات است و نمی‌توان تصور کرد کتابی خلاف واقعیت و یا با تحلیلی سخیف نوشته باشد. وی به چگونگی ایفای نقش صهیونیست‌ها در روابط دیپلماتیک شوروی سابق در قرن 20 پرداخته
و به فرمانبرداری امپراتوری سابق انگلیس از یهودیان نیز اشاره کرده است.
پیش از بررسی ارتباط روسیه و رژیم صهیونیستی لازم است به این نکته توجه داشته باشید که نحوه تعامل یهودیان با غیر یهودیان در روسیه از آنچه در دیگر کشورهای غربی مشاهده می‌کنید، بسیار تفاوت دارد. روند آزادی و اختیار عمل یهودیان در غرب با طی شدن این فرایند در روسیه نیز تفاوت داشته است. در روسیه گذر یهودیان از مرحله اختیار عمل بسیار خشونت آمیز اتفاق افتاد.
یهودیان روسیه در سالهای 1917 تا 1939 تحت زیر مجموعه بولشویک‌ها، شهروندان روس به ویژه ارتدکس‌ها را اذیت کردند و یک نفرت عمومی از نسل کشی را بوجود آوردند. روس‌ها هرگز این خاطرات را فراموش نکردند و هنوز هم نفرت از بلشویسم یهودی در روسیه نسل به نسل منتقل می‌شود. ولادیمیر پوتین به خوبی از این نفرت ذاتی آگاهی دارد و بارها در سخنرانی‌های خود به ظلمی که بلشویسم یهودی در حق مسیحیان، ارتدکس‌ها و مسلمانان روسیه روا داشتند، اشاره کرد. یهودیان بسیاری در روسیه برای زندگی در فلسطین اشغالی این کشور را ترک کردند. یهودیانی که به فلسطین اشغالی سفر کردند هنوز دوستان و اقوامی در روسیه داشتند و هربار که جنگی میان رژیم صهیونیستی با حماس، حزب الله و ... رخ می‌داد، نگرانی‌هایی را درباره آسیب دیدن این یهودیان روس بوجود می‌آورد.
روسیه در سالهای اخیر بارها از حق حاکمیت فلسطین حمایت کرد و با صدور قطعنامه‌ای راجع به تشکیل دو دولت مستقل در اراضی اشغالی موافق است. البته روسیه هرگز به یک حامی پر و پا قرص فلسطین مانند ایران و حزب الله تبدیل نمی‌شود زیرا فلسطین از جمله دورترین اولویت‌های مسکو است. در عین حال پوتین حاضر نیست قدرت گرفتن احتمالی نوعی بلشویسم یهودی را در اراضی اشغالی بپذیرد. فراموش نکنید میان روسیه و اسرائیل نوعی نزدیکی و اتحاد درباره مبارزات ضد نازی وجود دارد و همین افکار دیپلماتیک مختلف است که روابط این دو را پیچیده کرده است.
