استاد مرحوم جعفر نامدار ،متولد 11 تیر 1313 بود ودر سال 92 زمانی که 79 سال داشت درگذشت،او در جام های جهانی 1974 و1978 ودر المپیک های 1972 و1976 قضاوت داشت وچنان خوب وبا تسلط عمل میکرد که فیفا 6 سال تمام در تمام رویدادهای فوتبالی جهان نام او را به عنوان داور اول آسیا مینوشت، نامدار در سال 1334 به شاهین رفت، او که قبلا در جوانان تاج بازی کرده بود توسط دکتر اکرامی،شاهینی شد وبین سالهای 35 تا 40 ملی پوش هم بود.
فوتبال را زود کنار گذاشت اما در سال 48 با حضور در جامعه داوری ایران به داوری علاقمند شد ودر این راه آنقدر با استعداد بود که 3 سال بعد از شروع رسمی داوری در المپیک مونیخ داور شد.
نامدار در المپیک مونیخ داور بازیهای شوروی وبرمه وبازی مهم آلمان شرقی و مکزیک بود، او در این مسابقات برای بازی تیم های مکزیک وبرمه،غنا وکلمبیا وبالاخره آلمانغربی وآلمانشرقی کمک داور بود.
نامدار در سال 1353 رئیس کمیته داوران فدراسیون شد در حالی که تنها 40 سال سن داشت،در همان سال به جام جهانی 1974 رفت وداور بازی استرالیا وشیلی بود، او در بازیهای ایتالیا وهائیتی والبته بازی برزیل ولهستان کمک داور بود.
در المپیک 1976 داور بازی فرانسه و گواتمالا وکمک داور فرانسه، گواتمالا و برزیل و لهستان بود.
قبل از جام جهانی 1978 بالاترین عنوان داوری دنیا در دهه 70 به نامدار داده شد وافتخاری بزرگ برای او آفرید،او در جام جهانی 1978 بازی لهستان ، مکزیک را داوری کرد و بازی برزیل و سوئد ودیگر دیدار بین آرژانتین، لهستان را کمک داوری کرد.
نامدار در سال 59 قضاوت را کنار گذاشت،در یک دیدار باشگاه های تهران در دسته دوم تیم جوانا ن با حضور مهدی ابطحی 17 ساله ومجید جلالی و..با تیم صنایع دفاع بازی داشت، نامدار برای جوانان اعلام پنالتی کرد،پنالتی را ابطحی گل کرد ،اما (ع-ر)بازیکن بداخلاق صنایع به سمت او رفت ویک سیلی محکم به او زد،بازیکنان جوانان که بعد ها به وحدت تغییر نام داد، برای تادیب بازیکن بد اخلاق ویاد آوری بزرگی وشخصیت نامدار به سمتش رفتند اما نامدار بزرگ گفت اگر کسی او را مورد توهین قرار دهد اخطار میگیرد.نامدار ،بازیکن خاطی را اخراج کرد اما برای فدراسیون گزارش تنبیهی رد نکرد، تنها کاری که نامدار 44 ساله انجام داد این بود که قضاوت فوتبال را کنار بگذارد.
او بعد از سالها سکوت ودوری در 11 دی 1392 درگذشت
