«شهید میثم نجفی» 27 ساله بود و از نیروهای سپاه حضرت محمد رسول الله(ص) تهران بزرگ. برای دفاع از حریم اهل بیت عصمت و طهارت(ع) و در جریان عملیات مستشاری به منظور مقابله با تروریست‌های تکفیری در حلب سوریه مجروح می‌شود و به کما می‌رود. اما طولی نمی‌کشد که او هم همچون دیگر اعضای کاروان شهدای مدافع حرم، بعد از دو روز به سوی سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) پرمی‌کشد. و در 13 آذرماه 94 به جمع شهدای مدافع حرم می‌پیوندد.
14 آذرماه بود که پیکر مطهر شهید میثم نجفی برای وداع آخر اعضای خانواده و دوستان و همکارانش در معراج شهدا آماده شده بود. وداع بی سابقه‌ای که دوستان جوانش در حسینیه شهدا و در جوار پیکر مطهر شهدای گمنام برای او برپا کردند در تاریخ دیدارهای معراج برای همیشه ثبت شده است.
معراج شهدا و میثم آن روز از خانواده به غیر از مادر، پدر، همسر، خواهران و برادران شهید یک میزبان دیگر هم داشت. و آن هم طفل به دنیا نیامده میثم بود که مهمان مراسم وداع با «بابا» شده بود. دخترکی که فقط چند روز تا تولدش باقی مانده بود. نورسیده میثم هنوز قدم به دنیا نگذاشته، فرزند یک شهید مدافع حرم شد. او قرار بود اولین فرزندی باشد که چشم پدر و مادر به آمدنش روشن می‌شود، اما پدر، دفاع از حرم و نوامیس اسلام را واجب‌تر از دیدار یکدانه دخترش دید. بابا دل از دردانه‌ای که مدت‌ها چشم انتظار حضورش بود را رها کرده و عزم میدان کرد. او برای دفاع از حریم اهل بیت عصمت و طهارت و مقابله با تروریست‌های تکفیری را به شیرینی پایان یک انتظار برای «پدر شدن» ترجیح داده است.
پدر در پاییز 94 به شهادت رسید، در همان روزها هم با بدرقه بی نظیر مردم به خاک سپرده شد و حالا در واپسین روزها و ساعات پاییز، دختر او قدم به دنیا گذاشت تا میراثی برای یک نسل باشد. نسل فرزندان شهدای مدافع حرم...
دختری که حالا باید با تأسی از خاندان اهل بیت(ع) و فرزندان شهدای هشت سال دفاع مقدس، مقاومت را به شکل دیگری در سال‌های زندگی خود در کنار مادر معنا کند. یک فرزند شهید دهه نودی که روایتگر یک نسل پایمردی شهدای مدافع حرم خواهد بود. و این نشان دهنده آن است که مقاومت، مبارزه، پایداری و شهادت محدود به یک نسل و به یک دوران و یک مبارزه نیست و این راه حماسی ادامه خواهد داشت.تولدت مبارک! و قدومت پر خیر و برکت باد!
