ابن قولویه با سند خود، از جابر، از امام باقر(ع) نقل کرده که فرمودند امیرمؤمنان علی(ع) بیان داشتند: روزى رسول خدا (ص) به دیدار ما آمد، در حالى که امّ ایمن شیر و کره و خرما، براى ما هدیه آورده بود. از آن آوردیم و حضرت از آن میل کرد. سپس برخاست و به گوشه خانه رفت و چند رکعت نماز گزارد. چون آخرین سجده اش فرا رسید، سخت منقلب شده گریست. کسى از ما به سبب هیبت و عظمتشان، چیزى نپرسید.
پس از نماز حسین(ع) برخاسته، در دامان او نشست و عرض کرد: پدرجان! چون به منزل ما آمدى، آنچنان خوشحال شدیم که از هیچ چیز آنگونه شادمان نگشتیم. سپس چنان گریستى که ما را غمگین کرد، چرا گریستى؟ فرمود: فرزندم! پیش از این، جبرئیل بر من نازل شد و خبر داد که شما همگى کشته خواهید شد و قبور شما از هم جدا و پراکنده، خواهند بود. عرض کرد: پدرجان! براى کسانى که قبور پراکنده ما را زیارت کنند، چه پاداشى خواهد بود؟
فرمود: فرزندم! آنان، گروه‌هایى از امّت من هستند که قبور شما را زیارت مىکنند و بدین وسیله، برکت خدا را مىجویند و بر من، شایسته است که در روز قیامت، سراغشان آیم و آنان را از هراسهاى آن روز و از گناهانشان، برهانم و خدا آنان را در بهشت جاى دهد.
همچنین شیخ مفید مى گوید: روایت شده است که روزى پیامبر اکرم(ص) نشسته بود و على و فاطمه و حسن و حسین(ع)، پیرامون او بودند، حضرت به آنان فرمود: چگونه خواهید بود آنگاه که کشته شوید و قبرهایتان پراکنده و دور از هم باشد؟ حسین(ع) عرض کرد: آیا مىمیریم، یا کشته مىشویم؟ فرمود: فرزندم! تو مظلومانه، کشته مىشوى و برادرت حسن نیز مظلومانه، کشته مىشود و نسلهاى شما در اطراف زمین پراکنده مىشوند.
حسین (ع) عرض کرد: چه کسى ما را می‌کشد، اى رسول خدا؟ فرمود: مردم شرور.خبیث حسین (ع) پرسید: اى رسول خدا! آیا پس از شهادت، کسى براى زیارت ما می آید؟ فرمود: آرى فرزندم! گروهى از امّت من که با زیارت شما، قصد نیکوکارى و پیوند با مرا دارند به زیارت قبور شما خواهند آمد. پس هرگاه روز قیامت شود، من در موقف به دیدارشان آیم تا بازوانشان را گرفته، آنان را از هراسها و سختی‌هاى قیامت برهانم.
همچنین امام صادق(ع) فرموده اند: روزی حسین بن على(ع) به رسول خدا(ص) عرض کرد: پاداش کسى که شما را زیارت کند چیست؟ پیامبر(ص) فرمود: فرزندم! هر که مرا -در زندگى و پس از مرگ- زیارت کند، بر من است که روز قیامت به دیدارش آیم و او را از گناهانش برهانم. همچنین نقل شده است که پیامبر (ص) در پاسخ به این پرسش بیان داشتند: هر که مرا در زندگى و پس از مرگ زیارت کند و هر که پدرت را در زندگى و پس از مرگ زیارت کند و هر که برادرت را در زندگى و پس از مرگ زیارت کند و هر که تو را در زندگى و پس از مرگ زیارت کند، بر من است که روز قیامت به دیدارش آیم و او را از گناهانش برهانم و به بهشت برین در آورم.
منابع:
۱-ابن قولویه، کامل الزیارات: ۵۷٫
۲-علامه مجلسی، بحار الأنوار، ج ۴۴: ۲۳۴؛ ج ۱۰۰: ۱۱۸٫
۳-شیخ حرعاملی، وسائل الشیعه، ج ۱۰: ۲۵۷٫
۴-فتال نیشابوری، روضه الواعظین: ۱۶۹٫
۵-کلینی، کافی، ج ۴: ۵۴۸٫
