به گزارشافکارخبر،حسن موسوی چلَک درباره آسیب‌های اجتماعی پانسیون‌ها اظهار داشت: از آنجا که در زندگی مجردی آزادی عمل بیشتری وجود دارد و نظارت روی رفتارها کمتر است، امکان انحراف اخلاقی و رفتاری هم معمولاً بیشتر است، لذا زندگی در این مکان‌ها ممکن است این فرصت را برای کسانی که زمینه‌های هنجارشکنی اجتماعی دارند یا با همنشینی با دیگران به این مرحله می‌رسند، به‌وجود آورد.
این کارشناس مسائل اجتماعی تلاش جوانان برای ابراز وجود خود و وجود برخی روابط دوستانه در این محیط‌ها را عاملی برای آسیب‌زا بودن آن عنوان کرد.
موسوی عدم شناخت افراد در خوابگاه‌هایی که تحت نظارت دانشگاه‌ها نیستند را یکی دیگر از معضلات این واحدهای اقامتی برشمرد و افزود: قرارگیری افراد مختلف در کنار هم بدون داشتن کمترین حق انتخاب، می‌تواند برای ساکنان مشکل‌آفرین باشد.
وی با اذعان به عدم توجه کافی کارشناسان به مطالعه روی این سکونتگاه‌ها تصریح کرد: به دلیل عدم استقرار دائم افراد در این سکونتگاه‌ها، امکان مطالعه دقیق درباره این افراد وجود ندارد.
موسوی درباره دلایل گسترش پانسیون‌ها در شهرهای بزرگ متذکر شد: حضور دانشجویان، حضور افراد جویای کار، افراد علاقمند به زندگی مجردی، جدایی از خانواده، استفاده از مراکز خدماتی و درمانی و گاهی هم نوع شغل افراد از جمله این دلایل است.
وی با بیا ن اینکه هر رفتاری که مغایر با ارزش‌ها و هنجارهای جامعه باشد و روی کیفیت زندگی مردم جامعه تأثیر منفی بگذارد، آسیب اجتماعی است، تصریح کرد: پانسیون‌ها می‌توانند زمینه بروز و گسترش برخی از این رفتارها را به وجود آورند.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران با اشاره به افزایش بیرویه جمعیت در شهرهای بزرگ و مشکلات متعدد ناشی از این روند به خصوص برای جوانان خاطرنشان کرد: باید مدیران و برنامهریزان شهری، مقولات اجتماعی را با جدیت بیشتری دنبال کنند و برای مشکلات آن تمهیداتی بیندیشند.
