به گزارش افکارخبر، گفتمان سیاسی احزاب در حوزه نقد قوه مجریه موضوع " مناظره " سیاسی این هفته رادیو گفتگو بود.
حسین کمالی در آغاز به پارامترهای نقادی یک دستگاه سیاسی اشاره کرد و گفت: «اگر نقد جامعه یا مسئولان را در دستور کار قرار دهیم و عملکرد خودمان را ارزیابی کنیم شاید بسیاری اشتباهات را در آینده تکرار نکنیم.»
این عضو حزب اسلامی کار تکرار اشتباهات را منجربه قرار گیری جامعه در شرایطی نامناسب توصیف کرد و گفت: «در جامعه ما بحثنقد جایگاه خود را پیدا نکرده و اگر نظرات یک فرد را مورد نقد قرار دهیم، به او برخواهد خورد.»
در ادامه امیر محبیان ضمن تایید اظهارات دیگر مهمان برنامه نقد را بعنوان یک پروسه فرهنگی خواند وافزود: «اگر اینگونه نشود، نقد بعنوان نوعی انتقام خواهد بود که پرونده آن فورا بسته می شود.»
مؤسس حزب نواندیشان ایران اسلامی نقد را همچون " امر به معروف و نهی از منکر " دارای روش هایی خاص دانست و گفت: «با تندخویی نمی توان نقد را به نتیجه رساند و نقد بعنوان اصلاح یک روش و باور یا عقیده، باید مورد پذیرش طرف مقابل باشد.»
در ادامه بحثکارشناس - مجری برنامه از کمالی خواست به تشریح مصداقی در حوزه موضوع برنامه بپردازد و وی در این راستا به گردش نخبگانی در دولت های مختلف اشاره کرد.
وی گفت: «هر دولتی که سر کار می آید، از طرف مقابل احساس کینه توزی می کند؛ یعنی یک گروه[نقادان] بدخواه هستند که دولت را مورد نقد مغرضانه قرار می دهند!»
کمالی تاکید کرد که مخالفت با برنامه، اندیشه و عملکرد در چارچوب عداوت تفسیر و معنا نمی شود و افزود: «ما این هنجار را نداریم که یک موضوع را مورد بحثو اشکال گیری قرار دهیم؛ ضمن اینکه برخی دوستان از اشکال گیری ناراضی هستند.»
این عضو حزب اسلامی کار چنین رویکردی را منجربه دوری از شراکت در عقل جمعی دانست و این مسئله را بعنوان یکی از علائم توسعه نیافتگی[سیاسی] مطرح کرد.
دولتی که از بالا به مردم نگاه کند، نقد را نمی پذیرد
امیر محبیان نقد قوه مجریه را زیر مجموعه نقد قدرت معنا کرد و گفت: «اگر قدرتی را نقد کنیم، ابتدا باید بدانیم در جامعه ای که توسعه نیافته است، باید هزینه نقد را پایین آوریم.»
مؤسس حزب نواندیشان ایران اسلامی نقد قوه مجریه در کشورمان را با دشواری هایی روبرو دانست و افزود: «لازمه نقد تا حدودی به استقلال مالی بستگی دارد؛ بنابراین هرچه مردم مستقل تر باشد و دولت احساس کند در روند اداره محتاج مردم است، ملت حکم کارفرما را پیدا می کند.»
محبیان تصریح کرد: «دولت هایی که به درآمد نفت وابسته هستند، حتی اگر از اعتراض مردم هراس نداشته باشند، توجه نیز نخواهند کرد.»
وی با طرح این موضوع که دولت باید هویت بخش باشد یا باید مسئول هویت مردم باشد، این بحثرا پی گرفت: «دولتی که احساس استقلال مالی کرده و از موضع بالا با مردم برخورد می کند، سعی دارد مردم را آنطور که می خواهد، شکل دهد و نقد را نمی پذیرد.»
محبیان با بیان این مطلب افزود: «اگر دولت استقلال فکری را به رسمیت نشناسد، به آن تفکر توجهی نخواهد کرد و نقد نیز معنا پیدا نمی کند.»
وی در عین حال گفت: «انقلاب اسلامی شجاعتی را به مردم ارائه کرد که موضع انتقادی داشته باشند و انقلاب یک انتقادِ منفجر شده است؛ لذا هر کس انقلابی تر است قدرت پذیرش نقد بالاتری دارد چون می خواهد جامعه را اصلاح کند.»
کمالی نیز در تکمیل اظهارات دیگر مهمان برنامه به اهمیت رابطه دولت - ملت اشاره کرد و افزود: «دولت تسهیل دار یا رانتی احساس بی نیازی به مردم دارد؛ مثل دولت عربستان که تنها با مجموعه چاه های نفت و امکانات سروکار دارد.»
وی با انتقاد از مالکیت دولت ها بر نفت، اظهار کرد: «نفت ما متعلق به مردم است و اگر اینگونه باشد، دولت بعنوان مدیر شناخته می شود. در این راستا نقد کردن بخشی از حقوق ذاتی مردم محسوب می شود.»
کمالی کناره گیری مردم از این حوزه را موجب دوری دولت از پاسخ گویی عنوان کرد و گفت: «در جامعه این ارزش شکل نگرفته و در این راستا جامعه باید مورد بازنگری قرار گیرد.»
احزاب؛ حدواسط مردم و حاکمیت سیاسی
محبیان حاکم در فرهنگ شیعی را به مثابه حکیم تلقی کرد و در اینباره گفت: «حکیم سعی می کند کمال را ایجاد کند؛ لذا وقتی حاکم و مردم به تنهایی دیده نشوند، طبقات اجتماعی پدید می آید و نهادهایی وظیفه انتقال مطالبات مردمی به حاکمان را بدست می گیرند.»
وی نخبگان یا احزاب را بوجود آورنده این نهادهای واسط خواند و افزود: «احزاب باید این رابطه را سامان مند نمایند که مطالبات مردمی را واقع گرایانه کرده و به حکومت انتقال می دهند.»
محبیان فقدان احزاب و عدم رسمیت یافتن آن ها را از جمله اشکالات حوزه نقد سیاسی عنوان کرد و گفت: «ممکن است انتقاد مردم کارشناسی نباشد و چون به راحتی شنیده نمی شود، این نقدها بشکل غرغرهای کوچک و جمعی استخراج می شود.»
کمالی در ادامه سخنان محبیان بر این نکته تاکید کرد که احزاب باید با برنامه هایشان شناخته شوند و تصریح کرد: «مردم باید به این برنامه علاقمندی نشان داده و بدان رأی دهند. دولت باید این برنامه را اجرا کند که اگر بخوبی اجرا نشود، به گروه مقابل اعتماد خواهد شد.»
این عضو حزب اسلامی کار با انتقاد از عملکرد واکاوانه احزاب در قبال اشکالات حزب رقیب، اظهار کرد: «آرزو می کنم اصولگرایان بیش از پیش یه یکدیگر نزدیک شوند و برنامه ای جامع و واحد را ارائه دهند که به اقبال عمومی برسد.»
کمالی حتی مجادله را نیازمند زبانی خوش و دیالکتیک عنوان کرد و گفت: «گاه نوع گفت و گوها بصورتی است که کاری جمعی را می طلبد؛ مثل بحثی که در خانه احزاب طی چند سال پیش مطرح بود و گروه ها تلاش می کردن یکدیگر را بیرون کنند.»
محبیان نیز چنین مشکلاتی را ناشی از رواج فرهنگ مبتنی بر خدشه امنیتی دانست و افزود: «از اینرو با تضعیف هر جریان، میان حزب رقیب اختلاف می افتد که حاصل تقابل با دیگران است.»
همه قفل ها با کلید سیاست باز نمی شود
مؤسس حزب نواندیشان ایران اسلامی نقادی فردی را موجب بروز اشکال و عدم رسیدن به نتیجه عنوان کرد و در این راستا نقش رسانه را بسیار پررنگ توصیف کرد.
محبیان گفت: «این نقدها باید در بلندگوی بزرگی بنام رسانه انعکاس یابد؛ بنابراین دولت و مجلس شنونده این نقد هستند و در اینجا مجلس حلقه واسط خواهد بود تا دولت را به چالش بکشد.»
وی ادامه داد: «دولت مجبور می شود در مجلس پاسخگو باشد و درمی یابد که این مجلس متأثر از افکار عمومی است.»
محبیان شکل گیری مدیریت افکار عمومی را دنباله این روند معرفی کرد و افزود: «بر این اساس نخبگان جامعه هرچند قدرتی نداشته باشند، خواهند توانست با بیان دیدگاه ها، مدیریت افکار عمومی را در دست گیرند.»
وی ملت پرسشگر را پیش زمینه ایجاد دولت پاسخگو دانست و گفت: «مردم از طریق نمایندگان خود در مجلس از دولت پرسش می کنند که در ادامه اصلاح تاحدودی انجام خواهد شد.»
محبیان در خصوص عدم جواب گیری نقد مردمی از سوی مسئولان گفت: «سپهر سیاسی محل حل مسئله نیست و سیاست مداران بعد از طرح مسئله به فضایی داغ می رسند و در این خصوص رای می گیرند.»
وی در این راستا تبدیل مسائلی چون حوزه فرهنگی به سیاست را غیرقابل اجرا دانست و افزود: مسئولان بیش از آنکه بخواهند نقد را پاسخ دهند، از خود دفع می کنند. بنابراین جامعه در حوزه نقد را باید غیر سیاسی کرده و قفل دیگر مسائل را با کلید سیاست باز نکنیم.
