به گزارش افکارخبر، حجت‌الاسلام علی رجبی، استاد حوزه علمیه مروی در خصوص ریشه‌های دخیل بستن در فرهنگ اسلامی اظهار داشت: اگر دخیل بستن به معنای توسل باشد در قرآن و سیره ائمه و بزرگان ریشه دارد به طوری که در قرآن کریم ماجرای توسل برادران حضرت یوسف به پدرشان حضرت یعقوب برای پذیرش توبه‌شان نوعی از این توسل محسوب می‌شود.
وی در خصوص دخیل بستن در سیره نبوی گفت: حتی وهابی ها که در این زمینه بسیار تندروی می‌کنند و با توسل مخالف هستند هم قبول دارند که عده‌ای در زمان حیات حضرت رسول اکرم(ص) به ایشان متوسل می‌َشدند و حاجت خودشان را می‌گرفتند.
این استاد حوزه علمیه مروی افزود: البته وهابیون با این ادعا که توسل به حضرت رسول بعد از مرگ ایشان دیگر موضوعیت ندارد، دخیل بستن و توسل را رد می‌کنند.
وی بیان داشت: دخیل بستن دارای شکلهای متفاوتی است که نحوه بروز آن به آداب و رسوم هر قوم و حالتهای گوناگون احساسی و هیجانی افراد بستگی دارد.
حجت‌اسلام رجبی افزود: بسته به این شرایط بعضی افراد به عنوان دخیل بستن دست خود را روی سر می‌گذارند و عده‌ای دست را به حالت قنوت می‌گیرند و ممکن است پشت در یا پنجره یک مکان مقدسی از جمله یک امامزاده و یا مسجد منتظر بنشینند و به این طریق دخیل ببندند که همه این موارد عقلانی و مورد تایید است.
وی ادامه داد: حضرت رسول اکرم(ص) در حدیثی فرموده است «هر کسی دری را بکوبد در نهایت شخصی جواب او را می‌دهد».
این استاد حوزه علمیه مروی تاکید کرد: بعضی از رفتارها خارج از سیره و عرف همه اقوام و ملل مسلمان است به طوری که کارهایی چون قفل زدن به پنجره و گره زدن سبزه و بستن گردن به درب و پنجره اماکن مقدس و یا گره زدن پارچه به درخت و ضریح کارهای غیرعقلانی و بی‌فایده است.
وی با اشاره به نظر جامعه‌شناسان مبنی بر اینکه «پشت سر هر قضیه نابهنجاری و انحرافی همیشه انسان‌های سودجو و زیرک قرار دارند» تاکید کرد: ورود برخی رفتارهای غیرعقلایی و خرافی در دخیل بستن توسط افراد سودجویی اتفاق می‌افتد که با فریب افراد ساده لوح بدنبال منافع خود هستند.
حجت‌الاسلام و المسلمین رجبی در این زمینه چنین استدلالی کرد: انسان‌های ساده لوح شاید عملی خلاف عقل را انجام دهند اما آن را تکرار نمی‌کنند بنابراین تکرار این اعمال خرافی نشان‌دهنده نقش همان افراد سودجوست.
وی در خصوص انگیزه افراد سودجو از رواج رفتارهای خرافی و غیرعقلانی گفت: بهترین سود برای آنها این است که وقتی افراد جامعه بدنبال رفتارهای خرافی بروند دیگر سراغ مراقد و مراکز حقیقی نخواهند رفت.
