سرویس مذهبیافکارنیوز-
امام باقر(ع) مى فرمود: رسول خدا(ص) فرموده است:
هر که مؤمنى را شاد کند، مرا شاد کرده و هر که مرا شاد کند، خدا را شاد کرده است.
۲ - امام باقر(ع) فرمود:
لبخند مرد در روى برادرش، حسنه است و دور کردن خار و خاشاک از وى حسنه است و خدا پرستیده نشده به کارى که دوست تر باشد نزد خدا از شاد کردن دل مؤمن.
۳ - مى فرمود(ع): به راستى در آنچه خدا عز و جل با بنده خود موسى راز گفت، فرمود:
(اى موسى) به راستى براى من بنده هائى است که بهشتم را برایشان مباح سازم و آنان را در آن اختیار دَهَم، عرض کرد:
پروردگارا، کیانند اینان که تو بهشت را بر آنها مباح کنى و آنها را در آن صاحب اختیار سازى؟ فرمود: هر که مؤمنى را شاد کند.
سپس فرمود:
مؤمنى که در کشور جبّارى بود، آن جبّار به او آزمند شد و او هم از وى به کشور مشرکان گریخت و به مرد مشرکى وارد شد، او را زیر سایه جا داد و با او نرمى کرد و او را مهمان نمود و چون مرگ آن مشرک فرا رسید، خدا به او وحى کرد: به عزت و جلالم سوگند، اگر برایت در بهشت جاى بود، تو را در آن نشیمن مى دادم ولى بهشتم حرام است بر هر که مشرک به من بمیرد، ولى اى آتش، او را بهراسان ولى میازار و هر بام و شام روزى براى او آید، گفتم: از بهشت؟
فرمود: از آنجا که خدا خواهد.
۴ - از على بن الحسین(ع) که رسول خدا(ص) فرمود:
دوستترین کارها نزد خدا عز و جل، شاد کردن مؤمن است.
۵ - از امام صادق(ع) فرمود:
خدا عز و جل به داود(ع) وحى کرد که: به راستى بنده اى از بندگانم یک حسنه آورد و من بهشتم را بر او مباح کنم، داود عرض کرد:
پروردگارا، این حسنه چیست؟ فرمود: به دل بنده مؤمنم شادى در آورد گو که با یک خرما باشد، داود عرض کرد:
پروردگارا، سزا است هر که تو را شناسد، امیدش را از تو نبرد.
پی نوشت:أصول الكافي / ترجمه كمرهاى، ج۴، ص560تا562.
