به گزارش افکارنیوز، ابوالحسن داوودی که در نشست نقد و بررسی فیلمش حاضر بود با بیان اینکه سینما ساخته شده که مخاطب را سرگرم کند و در خلال آن فکر مخاطب را هم به چالش بکشد، وجه سرگرمی سینما را مهم‌تر دانست.
او خاطرنشان کرد: اگر فیلمی بتواند تماشاگر را سرگرم کند، ۸۰درصد وظیفهٔ خود را انجام داده است اما این سرگرمی نباید مبتنی بر کف سلیقهٔ مخاطب عام باشد؛ اتفاقی که در سینما ما افتاده این است که سینمای پرمخاطب به عنوان سینمایی معرفی شده که معیارش کف سلیقهٔ عامهٔ مردم است. در نتیجه مخاطبی که با تفکر سر و کار بیشتری دارد، قید وجه سرگرمی را زده است.
داوودی افزود: از طرفی در میان فیلمسازان نسل جوان نیز به وجه سرگرمی کمتر بهاء داده می‌شود و معمولاً در فیلمها به دنبال کشف لایه‌های پنهان مفاهیم هستند که برای ما به عنوان فیلمساز امکان رسیدن به چنان سطحی وجود ندارد. بنابراین سینمای ما به دو بخش تقسیم شده؛ یکی سینمای روشنفکرانه که پر از مفاهیم و حرفهای گنده است و دیگری فیلمهای سرگرم‌کنندهٔ سخیفی که مخاطب دیگر خجالت می‌کشد به دیدن آن فیلمها برود.
کارگردان فیلم «رخ دیوانه» دربارهٔ شائبه‌های شباهت نوع روایت فیلمش به بعضی آثار سینمای جهان هم گفت: هرچیزی را که بتوان به یک سرگرمی در شأن مخاطب تبدیل کرد، دیگر اهمیتی ندارد که منبع الهام آن چه بوده است. از طرفی بطور عام بین ۳۰ تا ۳۹ موقعیت نمایشی وجود دارد و هر فیلمی که بخواهد داستانی را پیش ببرد مبتنی بر همین موقعیتها خواهد بود؛ بنابراین از جهتی می‌توان گفت هیچ حرف تازه‌ای در سینما وجود ندارد و همهٔ حرفها بارها به گونه‌های مختلف گفته شده است.
داوودی دربارهٔ بدفهمی‌هایی که از روایت فیلم پیش‌می‌آید توضیح داد: این فیلم از دید چند شخصیت مختلف نیست؛ این اشتباهی است که همواره در توصیف فیلم «رخ دیوانه» می‌شود و آن را با «راشومون» مقایسه می‌کنند. در فیلم کوروساوا ما تلقی و برداشت متفاوت افراد از اتفاقی واحد را می‌بینیم اما در این فیلم ما راوی‌های مختلف نداریم بلکه با شخصیتهای گوناکون روبروییم.
این کارگردان در توضیح تم اصلی فیلم اخیرش گفت: مشکلی که در جامعه ما هست، این است که همه به سرعت همدیگر را قضاوت و نقد می‌کنند و شیفته هم یا از هم متنفر می‌شوند و بعد متوجه می‌شوند که چقدر در برداشت خود اشتباه کرده‌اند؛ در این فیلم چیزی که برای من مهم بود تا به تماشاگر منتقل شود، این بود که سعی کنیم قضاوت نکنیم. فیلم سعی می‌کند که مخاطب را به بازی بگیرد و به او نشان دهد که قضاوتی که می‌کند اشتباه از آب درمی‌آید.
داوودی همچنین با تمجید از بازی بیژن امکانیان در یکی از نقشهای فرعی، دربارهٔ انتقادها به “شخصیتهای اضافی’’ در فیلمش گفت: عده‌ای معتقدند اگر پدر و مادرها را از فیلم حذف می‌کردیم، بهتر می‌شد اما ما از ابتدا قصد داشتیم چالش بین دو نسل را هم نشان دهیم بنابراین به ازای هر شخصیت جوان یک بزرگسال نیز در داستان داریم که یا حضورشان را در فیلم می‌بینیم یا تأثیرشان را بر زندگی سایر شخصیتها؛ هرکسی می‌تواند از دید خود فیلم را نقد کند اما اینکه عده‌ای بخواهند با منظوری خاص فیلم را نقد کنند پسندیده نیست.
کارگردان «رخ دیوانه» دربارهٔ موضوع اصلی فیلمش و رابطهٔ آن با شبکه‌های اجتماعی توضیح داد: ماهیت پدیده‌ای مثل فیس‌بوک به گونه‌ای است که همواره بین واقعیت و دروغ معلق هستیم و من به عنوان کارگردان می‌خواستم، این فضا در فیلمم باشد که ندانیم کدام شخصیت راست می‌گوید و کدام دروغ! و از نظر من مهم بود که وقتی موضوع فیس‌بوک را مبنای کار قرار می‌دهیم، ساختار فیلم هم متناسب با آن باشد.
داوودی در پایان سخنانش با گلایه از رواج دروغ و بی‌اخلاقی در جامعه گفت: شعار ما عدالت، ایمان و معنویت است اما متأسفانه بعد از ۳۷ سال تبدیل به یکی از بی‌اخلاق‌ترین جوامع دنیا شدیم؛ اما جوانهایی که در این جامعه هستند و من در فیلمم به آنها پرداخته‌ام جانی بالفطره نیستند و معمولاً قربانی شرایط اجتماعی هستند.
محمدرضا گوهری، فیلمنامه‌نویس «رخ دیوانه» نیز که در نشست شامگاه ۲۰ اردیبهشت ماه فرهنگسرای ارسباران حاضر بود دربارهٔ چگونگی شکل‌گیری داستان این فیلم گفت: حدود ۱۳ سال پیش تصمیم گرفتم روی موضوعی دربارهٔ جوانان کار کنم و برای این کار یک تیم تحقیقاتی تشکیل دادم که جوانان آسیب دیدهٔ اجتماعی و مسائل آنها را بررسی کنیم، در همین دوران فیلم «کندو» ی فریدون گله را دیدم و ایدهٔ شرط‌بندی در این فیلم به نظرم جالب آمد و در طی آن تحقیقات نیز با دو دختر آشنا شدم که بر اساس قصهٔ زندگی آنها و یک داستان خیالی دیگر، فیلمنامه‌ای سه اپیزودی نوشتم و آن را در اختیار ابوالحسن داوودی
قرار دادم که او از من خواست سه اپیزود را به یک داستان واحد تبدیل کنم و من نیز براساس نظر او فیلمنامه را باز نویسی کردم و نهایتاً خط اصلی داستان فیلم «رخ دیوانه» شکل گرفت.
او دربارهٔ استفاده از فیس‌بوک در داستان فیلم که بیش از ۱۰ سال پیش نگارش آن آغاز شده بود، گفت: زمانی که من نگارش فیلمنامه را آغاز کردم فیس‌بوک وجود نداشت اما یاهو مسنجر به عنوان یک شبکهٔ اجتماعی وجود داشت که طی گذشت سالها و گسترش شبکه‌های اجتماعی مجبور به پنج یا شش بار بازنویسی فیلمنامه و به‌روز کردن آن شدم.
بیتا منصوری، تهیهٔ کنندهٔ «رخ دیوانه» نیز دربارهٔ دلیل انتخاب این فیلمنامه برای ساخت توضیح داد: این فیلمنامه را که ما سال ۸۷ پروانهٔ ساخت آن را گرفتیم، چند سال با علاقه نگه داشتم و با وجود اینکه چند فیلمساز دیگر تقاضای خرید آن را داشتند، منتظر بودیم تا در فرصتی مناسب ساخت آنرا شروع کنیم. دلیل به تأخیر افتادن ساخت آن نیز انصراف آقای داوودی از ساخت فیلم پس از توقیف فیلم «زاد بوم» او بود؛ او می‌گفت ما فیلم می‌سازیم که مخاطب ببیند؛ اگر قرار است نبیند چرا بسازیم؟!
بیژن امکانیان، ساعد سهیلی، سحر هاشمی، و فرشاد محمدی(فیلمبردار) از دیگر حاضران این نشست بودند که با مخاطبان فیلم به گفت‌وگو پرداختند.
انتهای پیام
