به گزارش افکارنیوز، سیامند رحمان با انتقاد از شرایط حاکم در ورزش معلولین گفت: متاسفانه هرقدر هم حرف بزنیم هیچ اتفاقی نمی‌افتد؛ من با یک طلای پارالمپیک یک سوم یک ورزشکار سالم که همین مدال را دارد از صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان حقوق می‌گیرم. این چه عدالتی است؟ حقوقی که یک ماه واریز می‌شود و سه ماه خبری از آن نیست.
وی ادامه داد: در حالی‌که قرار بود حقوق ورزشکاران سالم و معلول یکسان‌سازی شود، اما هنوز شاهد تبعیض هستیم که این تبعیض آزار‌دهنده است. ما این همه سختی را تحمل می‌کنیم تا پرچم ایران به اهتزاز درآید و دل مردم عزیز ایران شاد شود، اما توجهی به ما نمی‌شود.
قهرمان بازیهای پاراآسیایی گفت: تمام هزینه‌های تمرین را خودم می‌دهم و حقوقی که از صندوق می‌گیرم هزینه رفت و آمدم به تمریناتم نمی‌شود و مجبورم از جیبم هم خرج کنم. از طرفی مسئولان ورزش استان آذربایجان غربی تنها وعده و وعید می‌دهند و تا کنون هیچ تقدیری از ورزشکاران استان انجام نداده‌ام در حالی‌که سه چهار ورزشکار بیشتر نیستیم.
قویترین مرد معلول جهان تصریح کرد: وزنه‌برداری رشته‌ای بسیار سخت و طاقت‌فرساست. ما هیچ شغل و منبع درآمدی نداریم که به آن متکی باشیم به همین دلیل نیازمند حمایت بیشتر مسئولان هستیم. از طرفی قانون استخدام قهرمانان ورزشی هنوز اجرایی نشده است که حداقل به استخدام در اداره دولتی دلخوش باشیم. مگر با حقوقی که از صندوق می گیرم چه کاری می‌توانم انجام دهم؟ سال‌هاست این موضوعات را عنوان می‌کنیم، اما متاسفانه گوش شنوایی وجود ندارد. شاید هم بعد از اینکه من از ورزش خداحافظی کردم اوضاع بهتر شود.
رحمان افزود: در بازیهای پاراآسیایی ۶ بار رکورد آسیا و جهان را شکستم، اما وقتی تفاوتها و تبعیضها را میبینم از اینکه این همه سختی را تحمل میکنم پشیمان میشوم و تنها شادی مردم است که ما را به ادامه کار امیدوار میکند تا با افتخارآفرینی لبخندی روی لبان آنها بنشانیم. فدراسیون جانبازان همواره از ما حمایت کرده است، اما مسئولان ورزش هم باید وارد گود شوند و حمایت خود را عملی نشان دهند.
