به گزارشافکارنیوز،در میان مردم قزاقستان این سخنان رایج است که «در زندگی نمی‌شود ۳ چیز را پیش‌بینی کرد؛ اینکه با چه کسی ازدواج می‌کنی؟ جنس بچه در آینده چه خواهد بود؟ و تاریخ مرگ آدم چه موقع می‌باشد؟
بسیاری از مردم قزاقستان بر این باورند که سرنوشت انسان از موقع تولد وی تعیین می‌شود و مشخص می‌شود که چه کسی در آینده با او ازدواج خواهد کرد.
فرآیند ازدواج در بین قزاق‌ها به چند مرحله تقسیم می‌شود که هر کدام از آن‌ها آداب و رسوم خاص خود را دارد.
مرحله‌ی اول ازدواج خواستگاری است که از توافق اولیه شروع می‌شود و در این مرحله پدر داماد برای پدر عروس فردی را جهت خواستگاری می‌فرستاد که معمولا از بستگان خودش و از افراد محترم به حساب می‌آید.
طبق آداب و رسوم قزاق‌ها در برخی مناطق، خواستگار بر روی اسب مینشست و یک پاچه شلوار خود را داخل چکمه کرده و پاچه دیگر شلوار را رها می‌کرد که به نوعی نرمش در برابر پدر دختر محسوب می‌شد و معنی این سنت نمادین این بود که خواستگاران با نقض قوانین لباس پوشیدن، با هدف دگرگونی در وضع موجود در خانواده دختر آمده‌اند.
خواستگاران برای خواستگاری در روزهای خاصی موسوم به «روز خوشبختی» به خانه عروس می‌آیند که معمولا روز چهارشنبه و پنج‌شنبه می‌باشد.
اگر پدر دختر با وصلت موافق کند، به خواستگار «شگه شاپان» که به معنی(میخ - قبا) است به عنوان هدیه می‌دهد بدین معنا که این قبا مانند میخ باید توافق اولیه را تحکیم بخشد.
پس از دادن مهریه، داماد برای دیدار عروس خود اولین بار به طور رسمی به روستای وی می‌رفت که این سنت به زبان قزاقی نام «اورین برو» نام دارد و با خود «کارجین» که هدیه‌ای برای فامیل عروس است و شامل خوراک، میوه‌های خشک شده و شیرینی‌جات می‌شد، می‌برد.
علاوه بر این، در گذشته داماد به پدر عروس گاو هدیه می‌کرد.
در ضمن، داماد با قدم گذاشتن در خانه پدر زن باید ۳ بار به بزرگان خانواده(پدر و مادر عروس) تعظیم کند. مادر عروس نیز به او شیر یا «کومیس» می‌دهد و برای آنان آرزوی خیر و برکت می‌کند.
همچنین یک نفر از میان زنان بر سر داماد میوه‌های خشک شده و شیرینی‌جات می‌ریزد که به معنی وفور نعمت است و کسانی که در آنجا حضور دارند از زمین شیرینی‌ها را برمی‌دارند(این سنت «شاشو» نام دارد).
قزاق‌ها ترجیح می‌دهند دختران و پسران خود را در پاییز یا آخر تابستان به خانه بخت بفرستند چراکه در آن هنگام سبزیجات و میوه‌ها می‌رسند.
قزاق‌ها در گذشته همچنین تلاش می‌کردند تا عروسی را هنگام کامل بودن قرص ماه برگزار کنند، زیرا نور ماه کامل بوده و برای بازی‌های شبانه مانند «التیباکان» و «اکسویاک» و همچنین انجام کارهای خانه که به خاطر برگزاری عروسی نمی‌شد در روز به اتمام رساند، مناسب بود.
حضور خانواده‌هایی که بچه ندارند در مراسم عروسی تا حدودی ناخوشایند به حساب می‌آید چراکه به باور قزاق‌ها، آن‌ها می‌توانند خوشبختی آینده جوانان را نظر کنند.
طبق باور قزاق‌ها، بین تاریخ عروسی و سرنوشت جوانان ارتباط وجود دارد و اگر در روز عروسی آب و هوا خوب باشد، پس زن و شوهر در زندگی مشترک خود خوشبخت خواهند بود.
در ضمن، عروسی قزاق‌ها در ۲ مرحله برگزار می‌شود، مرحله نخست در خانه عروس و سپس در محله داماد.
مراسم نکاح قبل از شب عروسی برگزار می‌شود و در گذشته مراسم نکاح را در خیمه پدر داماد یا در خیمه مخصوصی انجام می‌دادند که از یک روحانی دعوت کرده و خطبه نکاح جاری می‌شد.
در ضمن در این مراسم ظرفی پر از آب که در آن نمک و شکر می‌ریختند نیز در پیش روی عروس و داماد می‌گذاشتند که به نوعی آرزوی تأمین خوشبختی برای زوجین محسوب می‌شد.
