به گزارش افکارنیوز، با گذشت حدود ۵ ماه از عقد توافقنامه ضعیف ژنو با عنوان «برنامه مشترک اقدام»، هنوز پاسخی روشن از سوی مذاکره کنندگان قابل احترام یانکی‌ ها به این پرسش که " دقیقاً این توافقنامه چه عایدی برای مردم داشته؟! " داده نشده است.

دیپلمات های پرمدعای شیخ کلیددار که در بدو صدور توافق ضعیف ژنو، دائما عبارت نخ نمای «بازی برد … برد» را بر زبانشان تکرار می نمودند، اینک چرا پاسخگوی اقساط واریز نشده و هواپیماهای تعمیر نکرده و تحریم های برداشته نشده، نیستند؟!

این کدام بازی دوسر برد و کدام معامله دوسر سودی است که یکی از طرفین، دار و ندار هسته‌ای‌اش را بدهد و تأسیسات غنی سازی ۲۰ درصد را پلمب نماید اما طرف مقابل نه تنها به خرده تعهداتش پایبند نباشد، بلکه سفیر پیشنهادی ایران به سازمان ملل را ممنوع الورود کرده و با صدور قطعنامه، جمهوری اسلامی را به عنوان اصلی‌ترین کشور ناقض حقوق بشر معرفی نماید؟!




جالب اینکه سید عباس عراقچی، نفر دوم تیم مذاکره کنندگان هسته ای بیم و امیدی ها، نیز در اعترافی صادقانه ولی دیرهنگام پیرامون شناسایی حق غنی سازی ایران از سوی شش کشور، اقرار می کند: «بین خود ما حتی در سطح رئیس‌جمهور هم کلمه حق و شناسایی حق یک مقداری قرقاطی شده است. اینکه آقای روحانی داخل نامه‌شان[خطاب به امام خامنه ای] اگر نوشتند حق ما را به رسمیت شناخته‌اند، ایشان اشتباه کرده‌اند.»!

موضوع زمانی جالب تر می شود که گویا خشم سرهنگی حقوقدانان شامل حال اظهارات جنجالی عراقچی شده و نامبرده را مجبور به رفع و رجوع سخنان مذکور می کند!

در همین ارتباط، عباس عراقچی در واگویه ای شاذ، تأکید می کند: «در مذاکرات بر سر هر کلمه و حتی هر ویرگول، ساعت‌ها بحثو جدل خواهیم داشت تا به متنی که مورد توافق طرفین باشد، برسیم.»!

با تأمل بر مدعای فوق، اولین سوالی که به ذهن متبادر می شود این است که آیا تیم مذاکره کننده هسته ای در «گام نخست برنامه مشترک اقدام» نیز این دقت نظر را بر روی ویرگول ها و واژگان آن مبذول داشته اند؟!




اگر پاسخ دیپلمات های اعتدال به پرسش مذکور «آری» باشد – که یقیناً نیز اینگونه خواهد بود – باید از ایشان پرسید پس چرا وزارت امور خارجه، ابتدا ترجمه ای پرغلط و نادرست از توافق ژنو را منتشر نمود؟! با این وجود چگونه از دیپلمات های آبدیده دولت راستگویان که حتی در برگردان چند برگ به زبان فارسی موفق ظاهر نشدند، می توان انتظار داشت درباره مکان دستوری ویرگول در متن اصلی توافق نامه انگلیسی به درستی اقدام کرده و از کیان و حیثیت ایران پرگهر دفاع نمایند؟!

این تناقض آشکار، خود گواهی دیگر بر خوش بینی بیش از حد نمایندگان دولت اعتدال به شیطان بزرگ و روباه پیر و سایر همقطارانشان است که فرجامی جز شکست مذاکرات را در پی نخواهد داشت؛ چه آنکه امام خامنه ای در همین ارتباط فرمودند: «به مذاکره خوشبین نیستم ولی باذن‌الله از این مذاکرات ضرری هم نمی‌کنیم. این اقدام، یک تجربه و احتمالاً یک کار مفید است. اگر نتیجه گرفته شود، چه بهتر اما اگر نتیجه گرفته نشد، معنایش این خواهد بود که برای حل مشکلات، کشور باید روی پای خود بایستد.»

به هرحال، به آقای عراقچی و همکارانش توصیه می شود به جای ساعت های بحث بر سر ویرگول و ظاهر توافق، به خطوط قرمز شش گانه ای که حضرت امام خامنه ای صریحا بر آن تاکید کرده و مورد حمایت مردم نیز بوده است، حساس شده و از مذاکره یا معامله بر سر آن خطوط، اجتناب نمایند؛ چانه زنی بر سر ویرگول پیشکش حضرات!