به گزارش افکارنیوز، قضیه دادگاه میکونوس از آن دست اتفاقاتیست که برای بررسی آن شاید بهتر باشد از انتهای واقعه به ابتدا برسیم.
بیست وچهارم فروردین ۱۳۷۶ بزرگترین تظاهرات مردمی در تهران و دیگر شهرهای ایران علیه دولت آلمان برگزار شد روزنامه ها از حواشی این راهپیمایی گزارش می کردند: تعداد زیادی پلاکارد با عنوان «ما توهین دادگاه میکونوس به مقدساتمان را محکوم می کنیم» و «مرگ بر اسرائیل» به چشم می خورد.
در این راهپیمایی خیل عظیمی از دانشجویان و دانش اموزان و طلاب حوزه علمیه شرکت کردند و آدمک های سران کشور های مستکبر را به اتش کشیدند.
آسوشیتدپرس گزارش می کند: صدها هزار تظاهر کننده ایرانی در اعتراض به رأی دادگاه المان به سوی سفارت این کشور راهپیمایی کردند.
رادیو بین المللی فرانسه: ده ها هزار نفر زن و مرد از اقصی نقاط تهران برای اعتراض به حکم دادگاه برلین در مقابل سفارت المان گرد آمدند.
روزنامه های صبح روز بعد از ورود عده ای از دانشجویان خشمگین به سفارت آلمان خبر می‌دهند؛ پلیس مانع از ورود مردم به داخل سفارت می شود.
هفته نامه اتریش «پروفیل» افشاگری تازه‌ای می‌کند: جاسوسی مشترک سیا و آلمان علیه منافع ایران در اتریش!
*ماجرا چیست؟
بیست و یکم فروردین ۱۳۷۶ دادگاهی در آلمان طی حکمی قتل صادق شرفکندی رهبر حزب منحله دموکرات کردستان ایران و سه دستیار او را که در سال ۱۹۹۲ در رستوران میکونوس برلن صورت گرفت به ایران نسبت داد.
این دادگاه تحت فشار آمریکا وصهیونیست ها بدون انکه از شخص خاصی نام ببرد مقامات بالای جمهوری اسلامی ایران را به طراحی قتل این چهار تن متهم کرد.
در این دادگاه کاظم دارابی ایرانی مقیم آلمان و عباس رحیل تبعه لبنانی به حبس ابد و یوسف امین و محمداتریس هر دو از اتباع لبنان به ترتیب به ۱۱ و ۵ سال زندان محکوم شدند. در این حکم متهم دیگر نیز به نام عطاالله ایاد تبرئه شد.
این دادگاه بدون شنیدن پاسخ های ایران و صرفا بر اساس شهادت جند تن از مجرمان و فراریان ایرانی و تحت فشار لابی های صهیونیستی این احکام را صادر و به یک دادگاه سیاسی تبدیل شد.
*اما چرا آلمان؟ و چرا ایران و حزب الله؟
پیش از این رسانه ها و مقامات آلمان از رشد اسلامگرایی در اروپا و آلمان اظهار نگرانی می کردند. CNN در آوریل ۱۹۹۷ در چندین بخش خبری از رشد سریع اسلام در جهان با سرعتی فراتر از دیگر ادیان گزارش می داد و این در حالیست که ایران به عنوان تنها انقلاب ایدئولوژیک اسلامی مطرح شده است و روز به روز شعار های ضد امپریالیستی اش لابی های صهیونیستی را آزار می داد.
دشمن شماره یک اسرائیل بدون شک ایران است و البته مقاومت اسلامی لبنان. عمق این توطئه زمانی روشنتر می شود که ترور سید عباس موسوی دبیر کل حزب الله لبنان با حادثه رستوران میکونوس در آلمان همزمان می شود. از همین رو عده از دستگیر شدگان لبنانی هستند. کاظم دارابی دیگر متهم این پرونده که اکنون در ایران به سر می برد گفته ها و اسناد بسیاری برای بازگو کردن در نزد افکار عمومی دارد که به گفته خودش روزی آن ها را افشا خواهد کرد.
بعد از این دادگاه فرمایشی سفرای کشور های اروپایی خاک ایران را ترک می کنند و البته برای حفظ منافع اقتصادی خود٬ رسوا تر از همیشه بعد از چند روز به ایران باز می گردند.
وزیر خارجه فرانسه مدعی است این سفرا برای مشورت با دولت های متبوعشان خارج شده اند. اما سوال این است که پس چرا همزمان این اتفاق صورت گرفته و چرا بعد از اعلام شرکت های ایرانی و مسئولین مبنی بر قطع روابط اقتصادی با طرف های اروپایی این اتفاق رخ داده است.
بسیاری از رسانه‌های جهانی این اقدام جامعه اروپا را شکستی برای کشورهای اروپایی بویژه آلمان دانستند و معتقد بودند که این کشور بهای گزافی را در قبال این پرونده پرداخت.
در همان زمان هفته نامه آلمانی اشپیگل نوشت که بن(مرکز دیپلماتیک وقت آلمان) باپذیرش بازگرداندن سفیر خود به عنوان آخرین سفیر اتحادیه اروپایی به تهران، در مقابل ایران تسلیم شد.
این مجله در گزارشی به نام «همه بیرون، همه برگردند» نوشت: ده نفر از سفرای اتحادیه اروپا با استفاده از پرواز شبانه سوئیس ایر از زوریخ بسمت تهران پرواز کردند تا قبل از سپیده دم روز بعد در تهران باشند.
قسمت دوم این توافق در حقیقت نقش اصلی را بازی می کرد و آن اینکه سفیران بن و پاریس روز اول آذرماه به محل ماموریت خود در ایران بازگردند. اشپیگل به نقل از یک دیپلمات عالیرتبه اروپایی همچنین نوشت که ایران اصولاً نیازی به این توافق نداشت زیرا پایان همبستگی اعضای اتحادیه اروپا با آلمان به خوبی قابل پیش بینی بود وسفرای اروپایی در این اواخر چنان عجله می کردند که دوست داشتند ده روز زودتر در تهران باشند!
