به گزارشافکارنیوز،نیکزاد زنگنه با تاکید بر ضرورت آموزش افراد در مدارس، دانشگاه‌ها و از طریق رسانه‌ها به منظور کاهش خشونت خانگی، اظهار کرد: علاوه بر این اقدامات پیشگیرانه، لازم است به نجات قربانیان خشونت خانگی توجه کنیم.
این فعال حوزه زنان با بیان اینکه متاسفانه آمار دقیقی از خشونت خانگی در ایران وجود ندارد و تمام تحقیقات انجام شده در این زمینه مربوط به پیش از سال ۸۴ است، گفت: البته آمارهای موجود با وجود قدیمی بودن نشان دهنده آن است که خشونت خانگی علیه زنان شیوع بسیار زیادی دارد؛ به عنوان نمونه بر اساس گزارش سازمان بهزیستی در سال ۸۴، بیش از ۶۰ درصد از زنان ایرانی دست‌کم یک بار قربانی خشونت خانگی شده‌اند و طی شش ماه، هشت هزار مورد خشونت خانگی علیه زنان گزارش شده که به معنای وقوع حدود ۴۴ مورد خشونت در هر روز است.
وی تاکید کرد: باید توجه داشت که خشونت خانگی کمتر گزارش می‌شود و در حال حاضر افزایش یافته است، بنابراین خشونت خانگی در ایران یک مساله اجتماعی است و باید به آن پرداخته شود.
زنگنه با اشاره به تعالیم دین اسلام در نفی خشونت خانگی، گفت: اگرچه آموزه‌های دین اسلام خشونت را نفی می‌کند، اما برخی قوانین خشونت علیه زنان را نفی نمی‌کند، این در حالیست که در کشورهای دیگر مانند فیلیپین و هند خشونت خانگی جرم محسوب می‌شود و تبعات قانونی در پی دارد.
وی با بیان اینکه خشونت خانگی موضوعی جهانی است، گفت: از هر هشت زن در دنیا حتما یک زن خشونت خانگی را تجربه می‌کند و ما باید برای حل این مشکل در کشورمان بکوشیم و اولین قدم برای حل این مشکل، آگاهی‌رسانی است. به عنوان نمونه می‌توان یک ماده کوچک درسی در دروس مدارس افزود و به دختران و پسران به‌طور همزمان درباره تعاریف خشونت خانگی، چگونگی رخ دادن و راه‌های پیشگیری از آن آموزش دهیم.
زنگنه با بیان اینکه تعاریف نظری خشونت با وجود تفاوت فرهنگ‌ها در همه کشورها به رسمیت شناخته می‌شود، اظهار کرد: خشونت خانگی به هر اقدامی اطلاق می‌شود که منزلت و شان زنان و امنیت روانی، جسمی و جنسی آنان را به خطر بیندازد. این نوع خشونت آثار بلند مدت و انواع مختلفی دارد.
این فعال حوزه زنان افزود: خشونت به دو دسته خشونت در محیط عمومی و خشونت در محیط خصوصی تقسیم می‌شود. در این بین خشونت خانگی به علت صمیمیت داخل خانواده و ارتباطات نسبی و قانونی کمتر گزارش می‌شود.
وی در ادامه گفت: خشونت جسمی شامل مواردی مانند ضرب و جرح، هل دادن و سیلی زدن و خشونت کلامی شامل مواردی مانند " تحقیر " است.
زنگنه با بیان اینکه " خشونت کلامی " در صدر خشونت‌های خانگی قرار دارد، اظهارکرد: خشونت‌های کلامی اعتماد به نفس و شرافت انسانی زنان را خدشه‌دار می‌کند که از جمله آنها می‌توان به تحقیر، ناسزا، متلک، تهدید به طلاق و ازدواج مجدد اشاره کرد.
این فعال حوزه زنان با بیان اینکه کنترل افراد بالغ نیز یکی از مصادیق خشونت است، گفت: اگرچه در برخی از فرهنگ‌ها ممکن است این کار محبت تلقی شود، ولی درواقع این کار مصداق خشونت روانی است که ممکن است از سوی والدین، همسر و حتی برادر اعمال شود.
زنگنه تصریح کرد: امکان دارد برخی از مصادیق خشونت به علت عوامل فرهنگی، خشونت محسوب نشود، به عنوان نمونه " قهر کردن " خشونت تلقی نشود این در حالیست که این مورد نیز از مصادیق خشونت است.
این فعال حوزه زنان مدعی شد: اقدام درخور توجهی به منظور کاهش خشونت علیه زنان در ایران انجام نشده است، چرا که علاوه بر فقدان آمار و بحثهای تئوریک در این زمینه، مراکزی مانند خانههای امن (مشابه کشورهای دیگر) برای زنان خشونت دیده، خدمات حمایتی برای زنان نجات یافته از خشونت و پیشگیری از خشونت علیه زنان ارائه نشده است.
