به گزارشافکارنیوز،زنی میانسال به دادگاه خانواده شهید محلاتی مراجعه کرد و دادخواست اجرتالمثل خود را به قاضی یکی از شعب این مجتمع قضایی ارائه کرد و در مقابل قاضی پرونده، اظهار داشت: یکی از دختران جوان اقوام ما ۵ سال است که به دلیل نداشتن جهزیه در عقد مانده و هنوز نتوانسته است، زندگی مشترک خود آغاز کند؛ پدرش را از دست داده و کسی از او حمایت مالی نمی‌کند، بنابراین به این فکر افتادم تا اجرت المثل خود را از شوهرم دریافت و به او بدهم.
وی با بیان اینکه ۳۰ سال از زندگی مشترکمان می‌گذرد، ادامه داد: شوهرم با این امر موافقت کرد و از من خواست تا دادخواست اجرت المثل را به دادگاه ارائه دهم و بعد آن را پرداخت کند؛ ما با هم هیچ مشکلی نداریم و تنها برای ثواب این کار را انجام می‌دهیم و می‌خواهم که هر چه سریع تر این اتفاق رخ دهد؛ دیگر تحمل عذاب دختر جوان را ندارم.
زن بار دیگر با بیان این که اگر مهریه داشتم برای جهزیه این دختر خرج می‌کرد ولی مهریه‌ام را ابتدای زندگی مشترک دریافت کردم، افزود: شوهرم اگر وضع مالی مناسبی داشت، کمک بیشتری می‌کرد ولی شوهرم مطرح کرده است که از طریق اجرت المثل این مبلغ را پرداخت می‌کند.
مرد در دادگاه خانواده حضور داشت و در مقابل قاضی این پرونده، گفت: زندگی مشترکم را دوست دارم و نیت همسرم را درک می‌کنم و اجرتالمثل او را پرداخت می‌کند تا به خواسته‌اش برسد و آرامش داشته باشد؛ فرزندان و نوه‌هایم نیز با این امر موافق بوده و آن‌ها مرا تشویق به این کار کردند.
وی با اشاره به اینکه امیدوارم بتوانیم اسباب اصلی جهزیه دختر جوان را تهیه کنیم، افزود: حدود ۳۰ میلیون تومان به عنوان اجرتالمثل به همسرم پرداخت می‌کنم تا برای جهزیه آن را مصرف شود؛ می‌خواهم که هر چه زودتر حکم صادر شود.
زن بار دیگر با بیان اینکه تمام اقوام این موضوع را می‌دانند و با این وجود هیچ شخصی به او کمک نکرد، گفت: ۵ سال است که زندگی این دختر جوان دچار اختلافات بسیاری شده و حتی یک بار به پای طلاق نیز رسید؛ دیگر نباید بگذاریم مشکلی پیش آید و نتوانند زندگی مشترک خود را آغاز کنند.
وی ادامه داد: توقعی در خصوص تهیه جهیزیه دختر وجود ندارد ولی باید تا مقداری وسایل آن را تهیه کنیم و خوشحالم که شوهرم مرا درک کرده و این موقعیت را فراهم کرده است.
بعد از چند دقیقه سکوت، قاضی پرونده مرد را محکوم به پرداخت اجرتالمثل زن کرد و دادگاه خاتمه یافت.
