به گزارش افکارنیوز، گاهی، بعضی از ما در جایگاه پدر یا مادر مانع قلب بخشندگی و گشاددستی بچه هایمان می شویم و با تلاش زیاد سعی می کنیم آنها پس انداز کردن و مدیریت کردن پول های تو جیبی شان را بیاموزند. از یک سو بچه ها را تشویق به پس انداز و کم خرج کردن می کنیم و از سوی دیگر دوست داریم بچه هایی بخشنده و گشاده دست داشته باشیم. پیشنهادهای زیر به این گروه از پدر و مادرها کمک می کند تا از داشتن بچه هایی خودخواه، خودبین و تنگ نظر در امان بمانند و در عوض بچه هایی بخشنده داشته باشند.

بهترین راهنما الگوی خوب است

به بچه ها اجازه بدهید شما را در حال کمک به دیگران ببینند. یک الگوی خوب بهترین راه برای آموزش بچه ها است. اگر می خواهید فرزندتان دستی بخشنده داشته باشد، تمام ذهن او را به شمارش پول، پس انداز و خریدن چیزهایی که در دست دارد، درگیر نکنید. لازم است خود شما هم به عنوان والدین، تمام درآمدتان را صرف خود و نیازهای خودتان نکنید. بچه ها بی شک از شما تقلید می کنند. آنها همان کاری را انجام می دهند که می بینند. اگر برای شما بخشندگی و گشاده دستی امری پسندیده است و برای آن ارزش قائل هستید، باید هنگامی که پولی را به عنوان کمک به انجمن خیریه یا خانواده ای مستضعف می بخشید دور از چشم های تیزبین بچه ها نباشد. اجازه بدهید بچه ها گشاده دستی شما را ببینند و حس خوشایند بخشندگی را احساس کنند. مطمئناً انها از شما تقلید خواهند کرد و حس خوب گشاده دستی را خیلی خوب تجربه خواهند کرد.

یاد بدهید، چطور ببخشند

با بچه ها درباره اینکه چطور تصمیم می گیرید و چقدر می بخشید و به چه کسی و در کجا اهدا می کنید، حرف بزنید. بچه ها باید یاد بگیرند چه وقت و چطور ببخشند. خیلی مهم است که آنها بتوانند تعادل بین گشاده دستی و پس انداز کردن ایجاد کنند.

بخشش همیشه مادی نیست

به اتفاق بچه ها داوطلب کارهای خیرخواهانه شوید. مهم است که بچه ها بدانند بخشندگی و گشاده دستی همیشه به معنی پول دادن و دست به جیب بودن نیست. کمک به دیگران، عبادت بیماران و به خاطر دیگری از حق خود گذشتن و… همه نشان از بخشندگی و داشتن قلبی مهربان دارد و گاهی یک لبخند صمیمانه، بوسه ای گرم، پاک کردن اشک های یک چشم و شاد کردن دیگران، می تواند بخشندگی محسوب شود. داوطلب شدن در امور خیرخواهانه به بچه ها می آموزد که گاهی باید به دیگران و نیازهای آنها بیش از خود و خواسته های خود توجه کرد و ماندگاری شادی درونی حاصل از بخشندگی خیلی بیشتر از شادمانی ناشی از برآورده شدن خواسته های خود است.

بچه ها، باید از خردسالی بیاموزند

به بچه ها بیاموزید برای پول تو جیبی شان برنامه داشته باشند یکی از کارهای خوبی که پدر و مادرها می توانند انجام بدهند تا بچه ها بین پس انداز کردن و خرج کردن تعادل برقرار کنند، این است که به آنها یاد بدهند که برای پول تو جیبی شان برنامه داشته باشند. به عنوان مثال اگر فرزند شما هفتگی پول تو جیبی دریافت می کند. به او بگویید که باید پولش را به سه بخش تقسیم کند و قلکی برای او بخرید تا هر هفته نیمی از پول تو جیبی خود را در قلک پس انداز کند، یک دهم آن را برای کمک به دیگران بیندازد و مابقی را برای خودش خرج کند. او به این ترتیب یاد می گیرد که نباید فقط در فکر خود و نیازهای خود باشد. بخشش گذشته از خویشتن است و این درس بزرگی است که بچه ها باید آن را از کودکی بیاموزند.

بچه ها را به خاطر بخشندگی تشویق کنید

مهم نیست آن چه که کودکان بخشیده اند چقدر کوچک و ناچیز است. برای کاری که کودک انجام داده، از او تقدیر و تشکر کنید و اگر سهمی از پولش را به نیازمندان اختصاص می دهد، از او به عنوان فعال ترین اهداکننده در خانواده نام ببرید و با کمی خلاقیت و ذوق لوحی به نشان تقدیر تهیه کنید که نام او به عنوان دختر یا پسر بخشنده در آن ذکر شده باشد و در حضور دوستان و اقوام به او هدیه کنید.

سرزنش ممنوع

هرگز به خاطر اشتباهاتی که بچه ها ممکن است در امر بخشندگی مرتکب شوند، آنها را سرزنش نکنید.

اگر فرزند شما بدون مشورت با شما قلکش را شکسته و تمام پس اندازش را آدامس، بستنی یا شکلات خریده و آن را به همکلاسی ها یا دوستانش داده و گفته دلش خوراکی می خواهد، اما پدر و مادر برایش نمی خرند، او را سرزنش نکنید، به او نخندید و احمق خطاب نکنید، بلکه با او بیشتر حرف بزنید و راهنمایی کنید، حق اشتباه کردن را به او بدهید. او یک بچه است با قلبی مهربان و پر از احساس، نفس کار او را تحسین کنید، اما در فکر تصحیح اشتباهاتش هم باشید.

خانواده جوان/ شماره ۱۹۸/ آذر ماه ۹۲/ دريا/ صفحه ۳۴